Król, dama, walet
Vladimir Nabokov

Siłą tej książki są niezwykle sprawnie zarysowani uczestnicy trójkąta- słaby, nieciekawy (jako człowiek, a nie jako bohater powieści oczywiście) i motywowany wyłącznie popędem seksualnym Franz, przesiąknięta konwenansami prostaczka w ciele damy- Marta oraz Dreyer, najsympatyczniejszy i najbardziej otwarty na świat z tej trójki typowy człowiek sukcesu- serdeczny i buchający optymizmem. Znamienne dla całej fabuły mogą być dwie sceny z pierwszego rozdziału, w których po kolei Franz i Dreyer spotykają tego samego mężczyznę, ale każdy z nich opisuje go w diametralnie inny sposób. Czytelnik nie może spojrzeć na tego jegomościa obiektywnym, a przynajmniej swoim okiem, musi więc przyjąć którąś z dwóch optyk i posługując się nią przyjrzeć się historii trójkąta Dreyer-Marta-Franz. Być może jeden z jego uczestników nie jest w stanie dojrzeć grożącego mu niebezpieczeństwa? A może właśnie sytuacja nie jest tak groźna jak się wydaje?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dreyer, Marta, Franz. Król, Dama, Walet. Papierowo powierzchowne figury wplątane w karcianą grę. Grę w jaką, podczas wspólnej lecz jak najbardziej przypadkowej podróży pociągiem, rzucił ich podstępny Los. W grę, w którą bez problemu dali się uwikłać. Kto wygrywa? Karty głównie rozdaje Marta. Usidla Franza. Manipuluje nim, bawi się jak uległą marionetką. Franz, początkowo zachwycony urodą Damy daje się bezmyślnie wplątać w romans. Król życia, zapracowany i zaślepiony mamoną Dreyer, niczego się nie domyśla. Tymczasem Marta z Franzem łączą szyki. Pragną pozbyć się Dreyera aby zalegalizować swój związek i przejąć pieniądze nieboszczyka. Czy konfiguracja Damy z Waletem da radę pokonać Króla? Po zachwycającej "Lolicie" postanowiłam przyjrzeć się twórczości Nabokova. Na chybił trafił sięgnęłam po jego drugą w dorobku powieść. Historia z pozoru banalna: uroczy trójkącik, zdrada, plany pozbycia się zbędnego ogniwa. W miarę upływającego jednak na szybkiej lekturze czasu, (stylistycznie znacznie łatwiejszej aniżeli "Lolita"), ukazuje się prawdziwe pisarskie wyrafinowanie Nabokova, jego kunszt, literacka przebiegłość i rozmyślne słowne potyczki. Przemyślana zabawa językiem, rozważna gra postaciami. To jest to, co dodaje prostej z pozoru historii tego czegoś, czego brakuje wielu współczesnym powieściom: semantycznych dwuznaczności, niedopowiedzeń, aluzji. Nabokov igra stylem i semantyką. Mimowolnie zachęca do dogłębnej analizy nieskomplikowanej i niejednokrotnie podanej w humorystycznej, czasem wręcz prześmiewczej formie historii. Lektura "Króla, Damy, Waleta" to nie tylko przyjemność, ale i zachęta do zastanowienia się nad regułami gry rzuconej przez Los. A może jednak gry narzuconej przez samego autora?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)