Korespondencja
Giuseppe Tornatore

Nastawiłam się na zwykły krótki romans a książka mnie zaskoczyła. Nie tego się spodziewałam! Myślałam, że romans studentki Amy z żonatym profesorem astrofizyki Edem zostanie zakończony albo przez jedną stronę mającą dość ukrywania się albo prawda wyjdzie na jaw…ale tego, że on odejdzie z tego świata…i okaże się, że on o tym wiedział i aby zmniejszyć jej cierpienie zaplanował szereg akcji: pośmiertne listy, prezenty, obiady w miejscach których razem przebywali… Rodzi to pytania, czy rzeczywiście takie złudne poczucie “istnienia” drugiej osoby jest w stanie ukoić cierpienie drugiej? Kolejne ważne pytanie, czy technologie telekomunikacyjne czy nawet “sztuczna inteligencja” są w stanie zrekompensować brak człowieka? Bardzo mi się w tej książce podobały dialogi, nie były płytkie, zwyczajne jak dla pary ukradkowych kochanków ale naukowe, astrofizyczno – filozoficzne.

Amy to studentka, która zakochuje się ze wzajemnością w profesorze Edzie Phoerum’ie. Kochankowie nie mogą pozwolić sobie na regularne i publiczne spotkania, dlatego niecierpliwie wyczekują każdej okazji, w której mogliby się zobaczyć. Pewnego dnia na wykładzie, dziewczyna niespodziewanie dowiaduje się, że Ed nie żyje. Mimo to, studentka nadal otrzymuje od niego e-maile oraz prezenty. Wyrusza nawet do jego rodzinnej miejscowości, aby uzmysłowić sobie zaistniałą sytuację.

W powieści został poruszony wątek nieszczęśliwej miłości. Młoda studentka nie mogła pozwolić sobie na to, aby być w legalnym związku z profesorem astrofizyki. Ich potajemne spotkania każdego razu były przepełnione uczuciami takimi jak miłość, ale również ból związany z rozstaniem. Wiekowy Ed bardzo wiele ryzykował wchodząc w ten nietypowy związek, ponieważ w Edynburgu miał własną rodzinę i córkę, która była w podobnym wieku co jego kochanka.

Niespodziewana informacja o śmierci Ukochanego, bardzo wzburzyła Amy. Dziewczyna nie mogła zrozumieć jak i dlaczego Wybranek kontaktuje się z nią. Wiadomości dostarczane o typowej godzinie, prezenty czy niezapowiedziane paczki zawsze miały nawiązanie do aktualnym e-maili bądź wydarzeń z życia bohaterki. Ciekawi Was, co tak naprawdę wydarzyło się w tym pełnym tajemnic związku? Czy naprawdę doszło do śmierci Eda, a może to tylko nieprawdziwa wiadomość? Jeżeli tak nie jest, to jak to możliwe, że nieżyjąca osoba kontaktowała się z kimś?

Przyznam szczerze, że zmylił mnie opis książki. Spodziewałam się czegoś innego, myślałam, że zostaną poruszone inne problemy, a sprawa korespondencji zostanie bardziej rozwinięta. Tak składa się, że należę do tej niewielkiej grupy ludzi, którzy nadal piszą listy tradycyjne. Liczyłam na dawkę emocji związanych z wyczekiwaniem na nową kopertę w skrzynce, czy entuzjazmem podczas poznawania losów danej osoby, a także relacjonowaniem własnych. Niestety nawiązanie było krótkie i chodziło głównie o wiadomości wysyłane pocztą elektroniczną. Sprawy i problemy bohaterów również do mnie nie przemówiły i nie urzekły mnie. Dodatkowo irytował mnie styl Autora. Czasami nagle przenosiliśmy się w inne miejsce i dostawaliśmy dawkę nowych informacji. Co prawda nie było ich bardzo dużo, ale wszystko było pogmatwane i według mnie, nie trzymało się jedności. 

Nie uwierzę, że to napiszę, ale jednym (z dwóch) plusów była objętość książki. Bardzo cieszy mnie fakt, że jest to niespełna dwieście stron. Dzięki temu, nie musiałam męczyć się ze specyficznym stylem Autora i powolną akcją, w której mało co działo się. Postanowiłam dać jeszcze jednego plusa, a mianowicie za dobrą jakościowo okładkę. Została ona bardzo estetycznie zaprojektowana i dopiero po przeczytaniu całej książki uzmysłowiłam sobie jakie emocje tak naprawdę skrywa kobieta na niej przedstawiona.

Tym razem nie jestem zauroczona (świetnie zapowiadającą się) historią. Wydaje mi się, że miałam zbyt wielkie oczekiwania odnośnie tej pozycji. Uważam, że „Korespondencja” znajdzie dobry odbiór u osób, które będą podchodziły do niej na spokojnie, jednocześnie takich, które poszukują spokojnej fabuły „na odmóżdżenie się".