Kobieta. Opowieść o niewidzialności od prehistorii do dziś
Marylne Patou-Mathis
,,Nie, prehistoryczne kobiety nie spędzały czasu wyłącznie na zamiataniu jaskiń i pilnowaniu dzieci, czekając, aż mężczyźni wrócą z polowania. Postrzeganie tych kobiet jedynie w kategoriach gospodyń domowych i matek wynika ze stereotypu. One również uczestniczyły w polowaniach na duże ssaki, wytwarzały narzędzia i ozdoby, budowały obozowiska i sięgały po różne formy ekspresji symbolicznej. Nie ma żadnych archeologicznych dowodów na to, że w najdawniejszych społeczeństwach zakazywano im wykonywania pewnych czynności czy uważano je za gorsze i podporządkowane mężczyznom. Taka wizja prehistorii oparta jest na założeniach twórców tej dyscypliny, która narodziła się w XIX wieku. Nadszedł czas, aby ponownie przyjrzeć się historii ewolucji i zdekonstruować procesy przez wieki czyniące kobiety niewidzialnymi".
M.P.M.
Opierając się na najnowszych odkryciach prehistorii i analizie stereotypów powielanych aż do czasów współczesnych w literaturze naukowej, esej Marylene Patou-Mathis kładzie podwaliny pod inną historię kobiet, wolną od seksistowskich uprzedzeń, a zarazem bliższą rzeczywistości.
Informacje dodatkowe o Kobieta. Opowieść o niewidzialności od prehistorii do dziś:
Wydawnictwo: W.A.B.
Data wydania: 2024-11-27
Kategoria: Historyczne
ISBN:
Liczba stron: 368
Kup książkę Kobieta. Opowieść o niewidzialności od prehistorii do dziś
Zobacz także
Kobieta. Opowieść o niewidzialności od prehistorii do dziś - opinie o książce
Przeczytane:2025-02-23,
Zepchnięte na margines historii, pozbawione prawa do decydowania o sobie, sprowadzone przez mężczyzn do pierwotnych ról, w XXI wieku nareszcie odzyskują należne im miejsce w świecie i literaturze, zwłaszcza tej naukowej. Płeć piękna i jej herstory to zasadniczy temat książki autorstwa Marylene Patou-Mathis pt. „Kobieta. Opowieść o niewidzialności od prehistorii do dziś” w przekładzie Agnieszki Rasińskiej-Bóbr, która ukazała się nakładem Wydawnictwa W.A.B.
Ta narracja, na przekór opowieściom o męskiej potędze na przestrzeni wieków, traktuje o roli kobiet w historii i prehistorii. Udowadnia, że kobieta nawet w społecznościach pierwotnych była zauważana, a często miała fundamentalne znaczenie dla kształtowania lokalnej zbiorowości. Autorka, sama będąca badaczką prehistorii, powołuje się na źródła archeologiczne z różnych regionów świata, mity i miejscowe podania, by dokonać próby rekonstrukcji obrazu kobiety od czasów najdawniejszych, po współczesne i trzeba przyznać, robi to w piekielnie interesujący sposób.
W książce ukazano cenne i ciekawe spojrzenie na istotę kobiecości i jej zmienny charakter w kulturze europejskiej, a zwłaszcza francuskiej. Pozwala Nam ono zrozumieć procesy i powody, dla których zabrakło w dziejach świata miejsca na damski punkt widzenia, kobiecą wrażliwość i zaskakujące zdobycze intelektualne płci pięknej. Z tego historycznego milczenia jasno wynika, że męski świat od stuleci bał się potęgi kobiet.
Specyficzne, problemowe ujęcie roli kobiet na przestrzeni wieków może wywoływać chronologiczny chaos i wymaga nieustannej czytelniczej uważności, jednak treść opowieści jest na tyle ciekawa, że gotowi jesteśmy przywyknąć do tych podróży między stuleciami, byle tylko przekonać się, że kobieta od zawsze reprezentowała sobą krąg wartości godnych naśladowania i pożądanych przez męską część społeczeństwa.
Choć to opowieść o Nas, Drogie Panie, warto, by przeczytała ją jak największa rzesza mężczyzn, bo dla niektórych patriarchat to nadal jedyny słuszny model społeczny, destrukcyjny i opresyjny, a jednak wciąż powielany w wielu współczesnych rodzinach.