Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły
Adele Faber, Elaine Mazlish

Książkę czytałam równolegle do warsztatów dla rodziców, w których uczestniczyłam. Przyznam, że chyba każdemu polecam przygodę z tą książką w takiej kombinacji. Zupełnie inaczej robi się te zadania na warsztatach, a inaczej w domu indywidualnie. 

Uważam, że jest to lektura obowiązkowa nie tylko dla rodziców, ale także dla nauczycieli i wychowawców przedszkolnych. Dlaczego? Żeby uświadomić moc słów i to że mamy do czynienia z młodym człowiekiem, którego charakter i postawa właśnie się kształtują. A to nasze słowa, poglądy i oceny, są kroplami, które będą wpływały na ten kształt. 

Książka, którą powinien przeczytać każdy rodzic (i nie tylko). Znajdziemy tu sposoby, które ułatwiają porozumiewanie się z dziećmi, z zachowaniem szacunku dla obu stron. Wszystkie zasady nadają się też do stosowania w relacjach z dorosłymi, bo schematy, które wynieśliśmy z dzieciństwa, sprawiają, że nie potrafimy porozumiewać się tak jak trzeba, z szacunkiem do drugiej osoby. Obrażamy, podważamy cudze uczucia, dajemy niechciane rady, itd. Jest to więc książka dla każdego. Dowiemy się m.in.:

- jak postępować empatycznie i nie zaprzeczać uczuciom,

- jak pomóc dziecku w radzeniu sobie z własnymi uczuciami,

- dlaczego stosowanie kar się nie sprawdza i co możemy zrobić zamiast karać dziecko,

- jak zachęcać dziecko do samodzielności,

- jak stosować pochwały,

- jak uwalniać dzieci od grania ról.

Książkę wzbogacają historie polskich rodziców, dzięki czemu jest ona bardziej dostosowana do naszych warunków. Znajdziemy tu również dużo przykładów, dzięki czemu łatwiej zastosować rady w praktyce.

Książka, którą powinien przeczytać każdy rodzic, a szerzej - każdy, kto chciałby dowiedzieć się czegoś o sposobach komunikacji z innymi ludźmi. Mało tego, każdy czytelnik prawdopodobnie powinien ją przeczytać przynajmniej trzy razy, żeby na pewno wszystko do niego dotarło. Albo odświeżać ją sobie raz na rok.
Same opisy sugerowanych technik i sposobów rozwiązywania konfliktów są raczej krótkie, bardzo cennym zaś uzupełnieniem są przykłady i relacje rodziców na temat tego, jak radzili sobie z konkretnymi problemami.
Staram się wdrażać w życie sposoby poznane w książce w przypadku mojego własnego czteroletniego synka. Wychodzi to ze zmiennym szczęściem, naprawdę jednak się staram, bo "Jak mówić" dobitnie uświadamia rodzicowi, że pracę trzeba zacząć od siebie, a nie od dziecka. Ludzie często nie zdają sobie nawet sprawy, jak szkodliwe i krzywdzące mogą być słowa powszechnie i regularne kierowane przez rodziców do dzieci.
Na pewno w najbliższych tygodniach sięgnę po książkę tych samych autorek dotyczącą przedszkolaków.

Osobiście do poradników podchodzę z dystansem. Natomiast ten mogę polecić każdemu rodzicowi z czystym sumieniem. Myślę, że będę jeszcze wracać do tej książki. Najlepiej czytać ją bez pośpiechu. Otrzymałam podczas tej lektury świadomość, że nie jestem sama, że mam prawo do błędów i nie ma idealnej recepty na bycie dobrym rodzicem. Bardzo pomocne są przykłady, rysunki sytuacyjne. Cenię też to, że książka została wzbogacona o doświadczenia polskich rodziców. Zauważyłam, że wiele blogów o wychowaniu dzieci opiera się na poradnikach tych pań. Sukces zależy od naszej determinacji, pracy jaką włożymy, aby nasze życie z dzieckiem było lepsze. Nie wszystko się udaje za pierwszym podejściem, czasami emocje biorą górę. Ważna jest świadomość, że wszystko można jeszcze naprawić. Dla mnie najważniejsza okazała się akceptacja uczuć dziecka, to klucz do sukcesu. Gorąco polecam tę książkę.

Cudowna! Każdy rodzic powinien ją przeczytać :)