Gra o władzę
Danielle Steel

Trudno jest znaleźć właściwego mężczyznę. Zwłaszcza takiego, który zaakceptuje cię taką, jaką jesteś i nie będzie się o to złościł. W zdominowanym przez mężczyzn świecie biznesu Fiona wspięła się na sam szczyt. Zawodowy sukces odniosła jednak kosztem rodzinnego szczęścia: jej małżeństwo rozpadło się, a kolejni kandydaci na partnerów bali się związać z inteligentną, przebojową kobietą. Z upływem lat Fiona zaczęła tracić nadzieję, że uda jej się poukładać sobie życie. Jednak czy naprawdę nie można mieć i kariery, i miłości? Czy każdy związek musi sprowadzać się do gry o władzę?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Albo odzwyczaiłam się od Danielle Steel, albo "Gra o władzę" jest ciut słaba. Historia dwóch prezesów wielkich amerykańskich korporacji - mężczyzny i kobiety. Poznajemy ich styl życia i ich rodziny. Historia pokazuje, co władza robi z panami, a jak życie swoje układają panie u władzy. Trochę za długo jak dla mnie, do połowy jeszcze ciekawie, losy Fiony i Marshalla wciągają, ale później, kiedy już wszystko jesteśmy w stanie przewidzieć, robi się za słodko i zbyt tendencyjnie. Ujmę to tak - szału nie ma.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Naprawdę dobra powieść obyczajowa napisana dobrym językiem. Fiona jest prezesem jednej z największych firm korporacyjnych w USA, jest siostra Jillian jest psychologiem i pokazuje jej jak inaczej postępują kobiety i mężczyźni na eksponowanych stanowiskach. Fiona, oprócz zarządzania firmą i czasem dla dzieci, nie ma czasu na przyjemności i przyjaciół. Zmienia się to dzięki pewnemu dziennikarzowi. Równocześnie czytamy o losach innego prezesa, tym razem mężczyzny - Marshalla, który inaczej realizuje swoje marzenia o byciu najważniejszym.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ok. Danielle Steel jest znaną pisarką i wszyscy mniej więcej wiemy, jakiej literatury się po niej spodziewać. Zaspokaja potrzeby czytelniczek złaknionych wiecznej miłości i poszukujących dobroci w ludziach. Ma na pewno jeden niekwestionowany atut – czyta się ją w mgnieniu oka, bo pozbawiona jest dłużyzn, a akcja posuwa się do przodu bardzo sprawnie i naprawdę wciąga. Poznajemy Fionę – dojrzałą kobietę na bardzo wysokim stanowisku. Rozwiedziona, wychowuje dzieci. Kocha swoją pracę i choć twierdzi, że nie ona jest najważniejsza, czułam, że inne sprawy zostały odsunięte na drugi plan. Kobieta jest bardzo zapracowana i choć w życiu zawodowym bezsprzecznie osiągnęła sukces i dość skutecznie oszukuje się w kwestii własnego szczęścia, marzy o mężczyźnie, który zasypiałby przy niej wieczorami… Jest dość życiowo, przyznaję. Żeby się przekonać, jak potoczą się sprawy Fiony, trzeba jednak przeczytać książkę. Hihi. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)