„Pomysł, by opisać swą historię, zaczął we mnie kiełkować niemal równocześnie z postanowieniem zostania pisarzem” (W) — Perec daje nam w ten sposób do zrozumienia, że pisał wyłącznie po to, aby ująć w słowa osobiste przeżycia. Od samego początku — i bez najmniejszych wątpliwości — aż do końca. Przez dłuższy jednak czas zdanie „Nie mam wspomnień z dzieciństwa” służyło mu jedynie za maksymę i tarczę. Był nieobecny w swojej historii — historii, która również była nieobecna: „Inna Historia, ta wielka ze swoim toporem, odpowiedziała już za mnie”. Ułomność ta sprawiła, iż został pisarzem. Nie potrafił jednak — a może nie chciał — opisać własnej utraconej, niemożliwej do opowiedzenia historii, którą poćwiartowała, ukrywając szczątki, Historia przez duże H. Z tej sprzeczności wzięło się całe mnóstwo jego autobiografii ujętych w najrozmaitszej formie — był to jedyny sposób, aby dać nam do zrozumienia, w jaki sposób z tamtego kalectwa narodził się Perec–pisarz.
Wydawnictwo: Lokator
Data wydania: 2014-11-16
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN:
Liczba stron: 285
Chcę przeczytać,