Wspomnienia lekarki z obozu koncentracyjnego w Lublinie.Stefania Perzanowska, z zawodu lekarka internistka, została aresztowana przez Niemców w listopadzie 1942 r. za działalność w ruchu oporu. Po niemal dwumiesięcznym pobycie w więzieniu w Radomiu, w styczniu 1943 r. wysłano ją do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Lublinie, nazywanego Majdankiem. Tu stworzyła szpital żeński i prowadziła go do końca pobytu w KL Lublin. Nie tylko starała się leczyć chore więźniarki, lecz także potajemnie zdobywała dla nich leki oraz ukrywała przed władzami obozu kobiety niezdolne do pracy. W 1965 r. wzięła udział w konkursie zorganizowanym przez Państwowe Muzeum na Majdanku na napisanie wspomnień o obozie. Jej pracę nagrodzono i wydrukowano w 1970 r. Tekst obecnego, drugiego wydania "Gdy myśli do Majdanka wracają" porównano z autorskim maszynopisem, co dało wgląd w pracę autorki nad książką. Ponadto publikacja zawiera niepublikowane dotąd obozowe grypsy i rodzinne fotografie.[...] kiedy byłam na zjeździe lekarzy, byłych więźniów obozowych w Warszawie, na zakończenie [...] wiceminister Rusinek powiedział: "Pamiętajcie, że przecież wy jesteście jedynymi, żywymi świadkami tamtych czasów i tamtych zbrodni i to, co napisaliście, i to, co napiszecie, pozostanie na zawsze dokumentem historycznym. Prawda historyczna musi być udokumentowana waszym pisaniem". Chyba w tym właśnie powiedzeniu kryje się i cała racja, i cały sens, i cała geneza mojej książki. I chyba nie tylko mojej, ale także i wielu książek o obozie.Wypowiedź Stefanii Perzanowskiej w audycji radiowej w Radiu Lublin
Stefania Perzanowska(1896-1974) - lekarka internistka, działaczka społeczna. Urodzona w Warszawie. Brała udział w I i II wojnie światowej, służąc chorym i rannym. Absolwentka Medycznego Uniwersytetu Warszawskiego z tytułem doktora wszech nauk lekarskich. W listopadzie 1942 r. aresztowana za działalność w AK. 8 stycznia 1943 r. deportowana na Majdanek, gdzie do 13 kwietnia 1944 roku prowadziła rewir (szpital) żeński. Była także więźniarką obozów koncentracyjnych Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück i Neustadt-Glewe. Wszędzie tam niosła pomoc chorym. Po wojnie wygłaszała referaty i publikowała artykuły związane z tematyką obozową, także syndromem poobozowym (KZ Syndrome). Bezpłatnie leczyła byłych więźniów obozów koncentracyjnych i ich rodziny. W 1965 r. wzięła udział w konkursie na pamiętniki o obozie organizowanym przez Państwowe Muzeum na Majdanku. Przewodniczyła Komisji Lekarskiej w Wydziale Zdrowia i w Związku Wojowników o Wolność i Demokrację. Zmarła w Warszawie. Zawodowo była związana z Radomiem, w 1985 r. jej imieniem nazwano jedną z ulic w tym mieście.
Wydanie pod opieką merytoryczną i patronatem Państwowego Muzeum na Majdanku.
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: 2022-11-08
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN:
Liczba stron: 432
Język oryginału: polski
?Kolejna pozycja opisującą obozowe życie, którą obowiązkowo należy przeczytać.
Książka ukazała się pod koniec 2022 roku. Jak tylko ją zobaczyłam, wiedziałam że obowiązkowo muszę po nią sięgnąć tym bardziej ,że narratorką książki jest lekarka.
?Stefania Perzanowska, bo o niej mowa, trafiła do KL Lublin, zwanego Majdankiem po pobycie w więzieniu. Opisuje wszechogarniający głód oraz katastrofalne warunki sanitarne ( np. brak toalet). Stefani jako lekarce udaje się utworzyć szpital dla więźniarek. Dostaje do dyspozycji barak, który z innymi więźniarkami adaptuje na szpital. Dostaje też podstawowe leki i prowizoryczne narzędzia. Na terenie Majdanka sprawnie działa Czerwony Krzyż, co, jak podkreśla autorka, różni Majdanek od Auschwitz.
Warto nadmienić, że Stefania Perzanowska trafiła w późniejszym okresie z transportem do KL Auchwitz.
Przeżyła.
?Dla mnie była to niezwykła podróż w przeszłość. Niesamowite, jak w takim miejscu autorka znalazła siły i determinację aby pomagać jako lekarz. Infekcje,głód i brak higieny a jednak udało jej się uratować wiele żyć ludzkich dzięki temu, że jej nadrzędnym celem była pomoc innym. Fałszowała karty chorobowe aby uchronić chorych od komór gazowych.
?Książka podzielona jest na dwie części. Pierwsza zawiera maszynopis autorki a druga to wspaniały i bogaty zbiór zdjęć, listów czy grypso?w z obozów.
Dla mnie to dodatkowy plus podnoszący walor książki. Wspaniale wydane, w twardej oprawie.
?Ta książka jest inna niż pozostałe pozycje obozowe. Tutaj mamy opis walki lekarza-więźnia o życie ludzkie w miejscu gdzie to życie nie miało żadnej wartosci. Wspaniale czytało się o człowieku, lekarzu z krwi i kości. Zawsze walczyła o każdego pacjenta do końca.
Przeczytane:2022-11-20,
Jedna z ciekawszych pozycji o Majdanku, którą cieżko ocenić, bo są to jednak prawdziwe wspomnienia...