Dzieci Gwiazd i Lustra Lodu
Katarzyna Izbicka

Dzieci Gwiazd i Lustra Lodu  to kolejna bajkowa opowieść, po jaką ostatnio sięgnęłam. Ja - kochająca ponad życie zagadki, krew i morderstwa: coraz częściej sięgam po tego typu pozycje! Jak wyglądało moje spotkanie z Dziećmi Gwiazd? Czy nie żałuję, że po raz kolejny zdradziłam moje ulubione kryminały?

Po Wielkiej Wojnie przeszłość przestała istnieć. Wielka Rada, utworzona z grupki osób, które przeżyły czasy Wielkiej Wojny zakazała o niej, i czasach przed nią, cokolwiek mówić.
Dla osób współcześnie żyjących, zwłaszcza młodzieży, to temat, który ich nie ciekawi. Przecież obecne życie jest ok - zupełnie normalne, takie, jakie znamy my. Znajomi, pierwsze "miłości", szkoła - dni mijają Lindsay jak innym rówieśnikom. Wszystko zaczyna się zmieniać, kiedy odwiedza ją ukochany kuzyn, Eric i opowiada jej o dziwnych rzeczach jakie widzi, i jakie się z nim dzieją. Początkowo sceptyczna Lin zmienia swoje nastawienie, kiedy i u niej pojawiają się dziwne objawy, a Eric znika w tajemniczych okolicznościach. Wkrótce z dwójką nowych przyjaciół rusza w podróż, która zmieni jej życie.
 
Książka napisana jest lekkim i przyjemnym w odbiorze językiem. Mimo, iż zastosowano w niej narrację pierwszoosobową, której zazwyczaj nie lubię: czytało mi się ją bardzo dobrze. W treść fajnie zostały wplecione myśli głównej bohaterki-narratorki: nie są one jakość szczególnie wydzielone, od reszty tekstu odróżnia je jedynie kursywa.
Elfy, smoki - powiecie, że to wszystko już było. No jasne, w końcu nikt nie wymyśli koła na nowo, jednak świat przedstawiony w książce został ciekawie skonstruowany. Główny wątek wciąga, ale wątki poboczne niewiele mu ustępują - opowieść pochłania nas i nawet nie wiem, kiedy mijały mi kolejne strony. Gdyby nie fakt, że - jak to często bywa - nagle pojawiła się masa nieplanowanych rzeczy do zrobienia, to zapewne pochłonęłabym ją za jeden wieczór.
Podsumowując: ciekawa historia napisana w przyjazny dla odbiorcy sposób - mogę tylko gorąco zachęcić do przeczytania!

Różne opinie czytywałam na temat tej pozycji. Jedne lepsze, drugie gorsze, ale w żadnym razie nie zniechęciło mnie to, by po tą właśnie książkę sięgnąć :) Podobało mi się, że na spokojnie, bez wielkiego bum i w swoim tempie rozwija się owa historia. Młoda Linsday nie wie, że zniknięcie jej kuzyna jak i zmiany zachodzące w niej samej to początek jej nowego życia. Dobrze było czytać taką normalną codzienność, która nie była nasycona nie wiadomo jakimi dziwnymi zdarzeniami, bo nie zawsze dobrze to wychodzi. Nie odrywałam się od „Dzieci Gwiazd” praktycznie bez przerwy. Wprowadzenie jest napisane przemyślanie. Każda sytuacja i zdarzenie następuje elegancko i chronologicznie – ma się uczucie, że tak właśnie powinno być. Jedynie zakończenie jest przewidywalne, co nie sprawiło jednak mojej rezygnacji i czym prędzej chciałam się przekonać, czy rzeczywiście miałam rację. Zdecydowanie podobało mi się odkrywanie nowego miejsca z główną bohaterką, tak samo jak i poznawanie historii, o której tak wiele słyszała cała społeczność. Jeśli macie możliwość śmiało dajcie porwać się historii o nadprzyrodzonych stworzeniach – na bank Wam się spodoba!