Drogi do wolności. Zawierucha
Stanisław Krzemiński

Książka napisana przez pułkownika polskiego wywiadu, imię i nazwisko autora to pseudonim literacki.
Powieść jest oparta na faktach z życia Krystyny Skarbek, jednak jak podkreśla Vincent V. Severski jest to subiektywny obraz tej postaci . Nie mamy zatem do czynienia z biografią, lecz próbą przedstawienia tej niezwykłej kobiety z perspektywy świata szpiegów. Akcja powieści ukazuje tylko pewne epizody z życia Polki, która pełniła służbę jako brytyjska agentka.
Jest rok 1941 Krystyna przebywa w Jugosławii, gdzie ma do wykonania bardzo ważne zadanie, które może mieć wpływ na to jak dalej potoczy wojna, która wybuchła w 1939.
Powieść ukazuje realia wojny, widzianej z perspektywy tajnych agentów, to od ich działań niejednokrotnie zależało, na którą stronę przechylała się szala zwycięstwa.
Wracając jednak do Krystyny Skarbek należy wspomnieć, że określano ją mianem ulubionego szpiega Winstona Churchilla. W 1940 roku na ochotnika zgłosiła się do służby w Kierownictwie Operacji Specjalnych, czyli tajnej agencji brytyjskiej, która była przeznaczona do dywersji na niemieckich tyłach. To dzięki jej informacjom Churchill mógł ustalić prawdopodobny termin ataku Niemiec na ZSRR. Jednak mimo jej wojennych dokonań, po demobilizacji w kwietniu 1945, musiała podjąć pracę zarobkową, chwytając się dorywczych zajęć, pracowała między innymi jako: pokojówka, telefonistka czy sprzedawczyni. Za swoją służbę, jako brytyjska agentka, otrzymała odprawę w wysokości 100 funtów...
Książka nie przytacza całej historii Krystyny Skarbek, jednak może być motywacją do dalszego poznawania historii tej odważnej kobiety. Cieszę się, że znalazł się ktoś, kto postanowił pochylić się nad losem niezwykłej Polki i pisząc o niej sprawić, że być może dzięki temu więcej osób dowie się kim była Krystyna Skarbek, nasza Mata Hari.

Historia to coś, o czym powinniśmy wiedzieć jak najwięcej. Chociaż zajęcia z tego przedmiotu towarzyszą nam przynajmniej przez kilkanaście lat edukacji, często wtedy nie odkrywamy tego, jak bardzo potrafi być ona zajmująca. Zauroczenie przychodzi później. Nic w tym dziwnego jeżeli rolę „wykładowcy” historii przejmuje między innymi Stanisław Krzemiński. Podczas lektury trzeciego tomu cyklu „Drogi wolności” nie mogłam się powstrzymać przed porównaniem powieści z serialem o tym samym tytule, jaki nosi seria. Raczej nikt nie będzie zaskoczony czytając, że książka znacząco przebija ekranizację.

Po raz kolejny czytelnik przenosi się do Krakowa wraz z bohaterami powieści. Śledzi losy trzech sióstr Biernackich, które mimo trudnych czasów usiłują żyć normalnie.

Schyłek 1918 roku. W obliczu odradzającej się stopniowo Polski po tylu latach nikt do końca nie wie jak się zachować. Wszystko wskazuje na to, że już nic nie będzie wyglądało tak, jak dotychczas. Siostry Biernackie nadal pracują pod jednym dachem, swoją uwagę skupiają na tych samych sprawach, jednak na tym kończy się ich jedność. W życiu osobistym każdej z nich rozhulała się burza. Chcą samodzielnie się z nią uporać jednak wszystkie dostrzegają, że siostry z czymś się zmagają, coś mocno zaprząta ich myśli. Największą uwagę w tym tomie przykuwa postać Lali. To ona jest najmocniej potraktowana przez los. Wieść o rychłym pojawieniu się na świecie dziecka natychmiast burzy porządek panujący w rodzinie. Małżeństwo Anny i Ignacego dotyka kryzys. Aby z niego wyjść będzie potrzebna ogromna siła a przede wszystkim chęć. Marynia sama już nie wie, czy ślub z Szymonem do dobry pomysł. Kiedy jej wzrok spoczywa na pewnym mężczyźnie wszystko inne zdaje się nie istnieć... Alina odkrywa swoją kobiecość pod troskliwymi skrzydłami przystojnego dziennikarza. Mężczyzna jest od niej znacząco starszy i wcale nie jest takie pewne, że Alina nie będzie dla niego tylko na chwilę... Jak potoczą się losy bohaterów po ogarnięciu życiowych zawieruch?

Seria powieści Krzemińskiego idealnie wpisała się w ubiegły rok, kiedy to obchodziliśmy stu lecie niepodległości. „Iskra”, „Jesienny poniedziałek” i „Zawierucha” cudnie przybliżyła czytelnikom historię naszej Ojczyzny. Lektura kolejnego tomu była czystą przyjemnością. Dobrze było przenieść się w czasie i poobserwować życie, jakie wiedli kiedyś ludzie. W książkach tego autora bardzo cenię dbałość o detale. To, jak potrafi podać czytelnikowi jakiś smaczek, który może pozostać przez niego nawet nieuchwycony, z pozoru nieistotny. W „Zawierusze” chwilę zatrzymałam się przy zapalaniu lamp. Zupełnie jest dla mnie niezrozumiały fakt, dlaczego akurat to tak mnie ujęło. Przecież to takie „nic”. A jednak. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom a Was, Drodzy Państwo zachęcam, przeczytajcie. Warto.
 

Pierwszy mój cykl książek o l wojnie światowej zakończony. Polecam. Książ ki czyta się świetnie . 

Początek strasznie się dłuży i przez kilka dość istotnych błędów źle się czyta. Potem już lepiej. Oczywiście niektóre fragmenty dość mocno różnią się od wzoru w serialu. Romans Aliny i Rudiego dość widoczny. Ludwig poznał tutaj swoją córkę, a matka Lali dała niby ślub swojej córce i przyrodniemu bratu. Najmniej było to Maryni, która szykuje się do ślubu z niewiernym ( o czym nie wie) Szymonem. 

"Zawierucha" to 3 tom z cyklu "Drogi do wolności" opisującego losy sióstr Biernackich i najbliższych im osób. Tym razem siostry stają w obliczu sercowych rozterek połączonych z radością związana z odzyskaniem przez Polskę niepodległości oraz coraz większym sukcesem wydawniczym "Iskry". Czy kobiety odnajdą spokój ? Czy ich walka o prawa kobiet przyniosą spodziewane efekty ?

"Zawierucha" autorstwa Stanisława Krzemińskiego zafundowała mi niezwykłą podróż do czasów walki o niepodległość i noworodzącej się Polski. Przyznam szczerze, że początkowo obawiałam się, że wątki historyczne zawładną akcją książki i spowodują u mnie znudzenie lub niechęć. Nic bardziej mylnego ! Autor w bardzo wyważony sposób splótł opis odradzającej się po wojnie Polski z niewykle burzliwymi losami głównych bohaterek. Osobiste dramaty i radości sióstr Biernackich nieodłącznie związane zostały z ich walką na polu zawodowym i politycznym. Kobietom przyszło żyć w niezwykle trudnych dla żeńskiej części społeczeństwa czasach, gdy rola kobiety sprowadzała się do rodzenia dzieci i prowadzenia domu. Siostry usilnie walczyły o utworzenie a następnie rozwój własnego pisma i odniosły niezaprzeczalny sukces, który do tej pory zarezerwowany był dla mężczyzn. Autor porusza w powieści również inne ważne kwestie jak walka o wolność i prawa wyborcze kobiet oraz przedstawia nam realia panujące we wczesnych latach XX w. Z perspektywy dzisiejszych czasów ciężko jest uwierzyć, że 100 lat temu kobiety traktowane były w tak odmienny sposób a droga jaką odbyły w walce o wolność budzi u mnie ogromny podziw. Serdecznie polecam lekturę "Zawieruchy" jak i całego cyklu !