Doreen
Ilana Manaster

Doreen Grey trafia do szkoły Chandler Academy jako nastolatka o mało atrakcyjnym wyglądzie.  Jednak, gdy jej kuzynka Biz wraz z współlokatorką Heidi, postanawia odmienić jej los poprzez przerobienie jej portretu w Photoshopie wszystko nagle się zmienia. Doreen staje się atrakcyjną dziewczyną ze zdjęcia, którą nigdy nie była, skrzętnie ukrywając sekret przemiany. 

Droga ku popularności przy małej pomocy Heidi stoi teraz przed nią otworem. Ale czy wygląd to aby napewno wszystko co się liczy w życiu?? Co stanie się z wnętrzem dziewczyny pnącej się po trupach ku atrakcyjności. 

Dopiero, gdy zaczęłam czytać tę książkę dowiedziałam się,  że jest to nowoczesna wersja "Parteru Doriana Graya ". Ja jednak oceniam ją tylko przez pryzmat tej historii, ponieważ poprzedniej nie znam.

I przykro mi, że muszę to napisać, ale ta książka była beznadziejna. Dla mnie to jedno wielkie nieporozumienie, przez ponad 300 stron śledziłam losy pustych, pozbawionych wnętrz bohaterów, którzy wykazywali się irytującymi cechami niemalże na każdym kroku ( poza Biz).

Dostajemy tu bowiem sławne liceum pełne zapatarzonych w siebie dzieciaków z wyższych sfer. Ich jedyne zmartwienia to z kim należy się pokazać publicznie,  w co należy się ubrać żeby się wyróżnić oraz czy aby ich popularność w szkole nie spada.

Jedyna osoba, która była tu wyjątkiem i którą polubiłam była Biz Brown.  Skromna dziewczyna, która w nosie miała cały ten szum o popularność. Liczył się dla niej jej aparat, inspiracje do kolejnych zdjęć i cel.

Cała reszta ze społecznej śmietanki była po prostu głupiutka. A coś co najbardziej mnie irytowało w tej historii to pojęcie miłości. Bowiem do tych bohaterów miłość przychodziła od tak i od tak na pstrykniecie palca sobie odchodziła.

Przez całą treść obserwujemy jak Heidi za pomocą manipulacji kieruje Doreen dążąc do zemsty na osobie, która odrzuciła ją ileś tam lat temu. Ten wątek zawładnął całą historią ciągnąc się jak flaki z olejem. A dopiero pod sam koniec książki bohaterowie dostają nagłego olśnienia, że może robili źle,  że może coś poszło nie tak jak miało pójść. Los potoczył się złym torem i w sumie książka się skończyła.

Przesłanie tej książki od początku było jasne - wygląd to nie wszystko, liczy się wnętrze itp. Ale realizacja całości to dla mnie kompletna klapa.  Wynudziłam się czytając o kolejnych bankietach czy o wybieraniu stroju na owe przyjęcie. Wkurzyłam się czytając o tak pustych bohaterach i rozczarowałam się oczywistym końcem tej książki.  Żałuję, że straciłam czas na nią, nie polecę jej też nikomu, ale mam za to w najbliższych planach przeczytanie "Portretu Doriana Graya ", żeby przekonać się jak było w pierwowzorze.