Doktor Żywago
Borys Pasternak

Dzisiejsze kalendarium uświadomiło mi, że nadal nie mam na półce książki, którą kocham i cenię od zawsze. "Doktor Żywago", postać, z którą się utożsamiam, która jest mi bliska, która w pewien sposób jest częścią mojej osobowości. 124 rocznica urodzin Borysa Pasternaka, któremu zawdzięczamy dzieło wybitne, powieść, która nie miała i nie ma sobie równych. Znam kilka, które w jakiś sposób zbliżyły się do tego geniuszu, ale i tak są gdzieś z boku. Historia miłości Jurija i Lary, tego nie da się opowiedzieć nawet najlepszą recenzją, to trzeba samemu poznać, dotknąć, ocenić i przeżyć. Siła tej książki onieśmiela, sposób pisania wzrusza i zaskakuje, koloryt postaci jedyny w swoim rodzaju. Wreszcie adaptacja, z której bez wątpienia autor mógł być dumny. Omar Scharif, jako Żywago i Julie Christie, jako Lara. http://koominek.blogspot.com - dwadzieścia siedem tematycznych szufladek i zapewne na nich się nie skończy, zapraszam w odwiedziny do bloga, aby klimat Kominka oczarował Cię bez reszty...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie podobała mi się ta książka, ciężko się czytało.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Do „Doktora Żywago” przymierzałam się wielokrotnie. Na szczęście rezygnowałam wtedy dość szybko (a często nawet z pozycji „teraz przeczytam” spadała do „przeczytam później”). W sumie cieszę się z takiego obrotu sprawy, bo obawiam się, że nie poradziłabym sobie z jej treścią. Wydaje mi się, że wcześniej nie byłam na tyle dojrzała emocjonalnie, żeby udźwignąć jej ciężar.

Mały Jurij Andriejewicz Żywago po śmierci matki trafia pod opiekę swojego wuja, Mikołaja Nikołajewicza Wiedeniapina. Mężczyzna oddaje go jednak później na wychowanie swoim przyjaciołom, rodzinie Aleksandra Aleksandrowicza Gromieko. Wychowuje się tam z ich córką, Antoniną (Tonią).

Mniej więcej w tym samym czasie poznajemy Larissę Guichard. Dziewczyna mieszka z matką i bratem. Matka Lary ma romans z przyjacielem zmarłego męża kobiety, Wiktorem Komarowskim. Mężczyzna zostaje również kochankiem Lary.

Wiele lat później Jurij żeni się z Tonią, co było ostatnią wolą jej matki. Lara natomiast wychodzi za mąż za studenta, Paszę Antipowa i przenosi się z nim do Juriatina, małej wioski na Uralu. Losy Lary i Jurija zaczną się splatać w jedno na wielu etapach ich życia.

Jak wspomniałam na początku, nie jest to lektura łatwa, ale bardzo satysfakcjonująca. Były momenty płaczu, ale również uśmiechu (chociaż często przez łzy). Co prawda mój brak znajomości języka rosyjskiego (i brak głowy do niego, mimo szczerych chęci) sprawiał mi niewielkie trudności (niektóre nazwy lub nazwiska były dla mnie dość trudne do zapamiętania), ale nie żałuję.

Jeden raz to zdecydowanie za mało, dlatego jestem pewna do wielu powrotów do tej lektury. Nie dziwię się, iż jej autor, Borys Pasternak, został za nią uhonorowany Nagrodą Nobla. Na pewno jest to powieść warta przeczytania.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)