Dobranoc, Tokio
Atsuhiro Yoshida

„Dobranoc Tokio” Atsuhiro Yoshida to wyjątkowa, nostalgiczna powieść, która spowoduje, że każdy, kto po nią sięgnie, choć na chwilę zwolni, przemyśleń i wartości, jakie wyznajemy w naszym życiu.
Książka przedstawia nam losy bohaterów, których połączyła nocna praca w Tokio. Poznajemy taksówkarza Matsui, Misuki, który do realizacji filmu potrzebuje kilku rekwizytów, Kanako, która jest konsultantką telefoniczną i wiele innych osób, z których każda wnosi coś do całości historii. Losy poznanych bohaterów splatają się w scenerii nocnego Tokio, opowieści o stracie, ale również odzyskaniu. W książce nie brakuje uczuć, wzruszeń i emocji.
Piękna, nostalgiczna historia, którą z wielką przyjemnością przeczytałam. Nie jest to tytuł, który czyta się szybko, bo nie ma w nim szybkiej akcji, aczkolwiek czyta się bardzo przyjemnie. Język powieści jest lekki i niezwykle przyjemny! Ja zdecydowanie polecam!

Rzadko mam okazję sięgać po literaturę japońską. Dlatego gdy nadarzyła się okazja, to bardzo chętnie z niej skorzystałam. Ponadto, do tej pory nie czytałam powieści szkatułkowej, a byłam jej bardzo ciekawa. O czym jest ta książka i jakie są moje wrażenia po lekturze? Serdecznie zapraszam do zapoznania się z moją opinią.

Publikacja ta składa się z dziesięciu rozdziałów.  Przeczytamy w nich o bohaterach, których losy krzyżują się w różnych sytuacjach na terenie Tokio. I tak mamy do czynienia z taksówkarzem, który jeździ głównie nocą, z detektywem, który wynajduje nieznane  filmy, w których grywał jego ojciec. Kobiecie, która pracowała w nocnym telefonie zaufania, dziewczynie, która w teatrze zajmowała się rekwizytami a także poznamy losy dziewczyny, która pracowała w jadłodajni. Co łączy tych wszystkich ludzi? Na jakim etapie życia, ich drogi się skrzyżowały? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie, gdy zapoznacie się z tą lekturą.

Muszę przyznać, że byłam bardzo pozytywnie zaskoczona. Powieść szkatułkową czytałam po raz pierwszy, ale z pewnością nie ostatni. Książkę czytało mi się wręcz rewelacyjnie i do tego szybko. Nie mogłam się wręcz od niej oderwać . Rozdziały przeplatały się ze sobą wzajemnie. Ale też wydarzenia przebiegały w sposób uporządkowany i nie sposób było się w nich pogubić. Wszystko następowało po sobie krok po kroku. Czytelnik też mógł się sporo rzeczy domyśleć, a w dalszej części książki potwierdzić swoje wcześniejsze spostrzeżenia.

Czytając o losach bohaterów, poznajemy ich znacznie bliżej. Dowiadujemy się, co ich trapi i za czym tęsknią. Mamy tutaj do czynienia między innymi z tęsknotą, z zerwanymi relacjami rodzinnymi, z niespełnionymi marzeniami. Jednak jak się okazuje, to wszystko dzieje się z jakiegoś powodu. Tak naprawdę, nie dostrzegamy na pierwszy rzut oka tego, co mamy tuż przed nosem... A szkoda, bo gdyby udało nam się to dostrzec w odpowiednim momencie, bylibyśmy bardziej szczęśliwi.

Ta historia jest przyjemną lekturą, która przybliża nam nieco bliżej życie w wielkim mieście, jakim jest Tokio. Okazuje się bowiem, że wbrew pozorom z wielkie miasto, a co rusz na określonych ścieżkach spotykamy wciąż te same osoby. Mamy tutaj do czynienia z paradoksem. Tokio w tym kontekście i jest zarówno wielkie jak i małe. A dlaczego? Tego dowiecie się, gdy przeczytacie... ;)

Powiem Wam, że niektóre japońskie zwyczaje w jakiś szczególny sposób mnie ujęły. Może dlatego, że u nas nie są one kultywowane, wydały mi się wręcz intrygujące. Myślę, że z czystym sumieniem mogę Wam polecić tę książkę. Jestem przekonana, że przyjemnie spędzicie czas z tą lekturą. A kto wie, może dzięki tej publikacji, ktoś z Was będzie chciał osobiście zgłębić tajniki Tokio? ;) Bardzo dziękuję Wydawnictwu Kirin za egzemplarz do recenzji. Zachęcam Was do przeczytania i przyznaję 9 ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10 punktów 😀📖

Niedawno rozpoczęłam podróż w głąb literatury japońskich autorów i okazała się bardzo udana, a oto kolejna propozycja.

Jest noc, Tokio pogrążone we śnie, ale są ludzie, którzy właśnie wtedy są otwarci na innych. Dziesięć osób splecionych ze sobą, ich losy przenikają się wzajemnie: inspicjentka filmowa, która do rana musi zdobyć rekwizyty filmowe; pracownica telefonu zaufania, która od wielu lat próbuje sobie poradzić po zaginięciu brata; słynny detektyw, którego wszędzie pełno; pracownica lokalu gastronomicznego, która myśli o jednym ze swoich niegdyś stałych klientów oraz taksówkarz, który krąży między nimi, odwożąc, pomagając oraz wykazuje żywe zainteresowanie ich osobą.

Losy tych osób połączone w sposób bardzo uroczy, finezyjny, nie do odgadnięcia. Wielu bohaterów, więc wymagane skupienie, by wsiąknąć w ten nocny klimat miasta, by chłonąć i smakowitą całość. Powinniśmy czytać niespiesznie, by nie stracić uwagi, by nic nam nie umknęło, jakiś szczegół, który jest ważny, by fabuła wydawała się spójna.

Atutem powieści są bardzo prawdziwi bohaterowie. A z racji tego, że wydarzenia dzieją się w Tokio, to mamy możliwość poznać ludzi tam mieszkających, ich życie, zwyczaje, nocne dylematy. Kobiety i mężczyźni kolorowi w swych charakterach, uzupełniają koronkowo splecioną historię, która ukazuje piękno zwykłego człowieka i drobnych rzeczy, dających szczęście.

,,Dobranoc, Tokio" to delikatna historia z interesującymi bohaterami, czasem nieodgadnionymi w swych dziwactwach, niezwykłych postępowaniach. Czy ciekawa? Oczywiście. Chcemy wiedzieć, jak ta noc się zakończy i co przyniesie poranek. Los stawia na naszej drodze nieznajomych, po to byśmy bardziej zrozumieli siebie, by dać nam możliwość zorientowania się, co daje nam szczęście. Opowieść o zagubieniu, ale i o otwarciu się na drugiego człowieka. O potrzebie tworzenia relacji międzyludzkich, o poczuciu utraty, ale i o niegasnącej nadziei. Historia przypomina o tym, że nie jesteśmy sami z naszymi problemami. Takich osób jak my jest więcej, a gdy otworzymy się, nasze problemy może nie znikną, ale staną się lżejsze, oswoimy je, niczym domowe zwierzątko. Ciepła powieść z kruchymi bohaterami, rozgrzeje nas emocjonalnie, a refleksje po lekturze, pozostaną w naszej duszy jeszcze jakiś czas.