Dobranoc, Auschwitz. Reportaż o byłych więźniach
Aleksandra Wójcik, Maciej Zdziarski

Książka opisuje o losach ludzi, którzy doświadczyli pobytu w Auschwitz. O tym jak walczą aby nie zapomniano o tych makabrycznych wydarzeniach, ale także jak pobyt w obozie wpłynął na ich dalsze życie. Autor skupia się na ludziach, na tym co robią teraz gdy są już podeszłym wieku, co ich spotkało, jakie choroby dotknęły. Byli więźniowie Auschwitz powoli odchodzą jednak my nie możemy zapomnieć ani o nich ani o ich przekazach. Poruszająca lektura o której - po przeczytaniu - nie da się zapomnieć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ocieram łzy, uspokajam oddech. Dwa dni czytania w każdej wolnej chwili, po nocach; dopadałam czytnika w tramwaju i z żalem wysiadałam po 6 przystankach... Autorzy, wiedzeni instynktem, przypadkiem, ręką Pana Boga, dokonali rzeczy niezwykłej. Spisali historie ostatnich, odchodzących już świadków obozu koncentracyjnego Auschwitz. W ostatniej chwili, bo do czasu wydania książki dwóch bohaterów już zmarło.. Świadectwa niezwykłe, wzruszające, pełne traumatycznych wspomnień, ale ponad to wszystko krzepiące. Poprzez to, jak udało im się przetrwać piekło obozu i jak żyli już po wojnie. Uczciwie pracując, zakładając rodziny, działając w organizacji zrzeszającej byłych więźniów, walcząc o pamięć, o sprawiedliwość, pomagając sobie nawzajem, kształcąc młodzież, dbając o pojednanie ponad granicami. Silni, bezkompromisowi ludzie, pełni poczucia humoru, twardzi, nieugięci, a jednocześnie dobrzy i przyjaźni. Zamieszczona na końcu książki geneza jej powstania uświadamia, że powstała przez łut szczęścia, ale jak to dobrze, że tak się stało. I że istnieje ktoś taki jak pani doktor Alicja Klich- Rączka, która pracuje od wielu lat w przychodni na rzecz byłych więźniów i okazuje im tyle serca. Nie wiem czy Pani to przeczyta, ale chciałabym z całego serca podziękować na dobroć. Jest Pani wielka! Książkę serdecznie wszystkim polecam. Jest ogromnie budująca. Życie ma wielką wartość. Takie świadectwo osób, które przeszły otchłań piekła, ma ogromne znaczenie. Dla każdego myślącego człowieka, który poszukuje umocnienia i sensu życia i cierpienia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przeczytałam tę książkę po raz drugi, mam stare wydanie tej książki z roku 2016 (niedawno ukazało się drugie wydanie).

W książce autorzy przedstawiają prawdziwe historie OCALONYCH z Auschwitz, przeplatane z pobytem w szpitalu czy w domu starości. Już podczas pisania kilkoro byłych więźniów odeszło, wiadomo byli już bardzo wiekowi. Jest tam też historia pani Lidii Maksymowicz, która trafiła do obozu w wieku zaledwie 3 lat.

Jest również o lekarce Alicji Klich - Rączce, która pracuje w przychodni dla byłych więźniów.

Gdy tylko zobaczyłam, że jest nowe wydanie to postanowiłam wrócić do tej książki. Warto

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Opowieści pięciorga byłych więźniów Auschwitz. O tym, jak trafili do obozu, jak udało im się przeżyć, o tym jak do końca tak naprawdę nigdy z nim się nie rozstali. Mimo tego, że po wojnie prowadzili normalne życie, Auschwitz był i jest obecny w nich i w ich wspomnieniach.

Bardzo mnie poruszyła ta książka. Nie tylko warto przeczytać, ale wręcz trzeba. Po to, by nie zapomnieć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Historie ostatnich, odchodzących już świadków, którzy przeżyli piekło obozu koncentracyjnego Auschwitz. Niezwykłe, pełne traumatycznych wspomnień, wzruszające. Wspaniali ludzie, którzy pokazali, że nawet po tak wstrząsających i trudnych czasach można żyć dalej, założyć rodziny, kształcić się, rozwijać zainteresowania, kochać. A przy tym walczyć o to, aby nikt nie zapomniał o ogromnej zbrodni, do jakich zdolny jest drugi człowiek. Niestety takich świadectw siłą rzeczy będzie coraz mniej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)