Demonolog
Andrew Pyper

Demonolog Andrew Pyper

Książka inna. Niepokojąca.
Pisana dość ciężkim językiem narracja, która kojarzy się troszkę z naukowymi wykładami, ale przez to ciekawa.
Polecam, choć to trudniejsza lektura, wymagająca skupienia, ale klimatu jej nie brakuje;)

MOJA OCENA: 8/10

Prastara siła znalazła przejście do naszego świata. Towarzyszy wszędzie Davidowi Ullmanowi i jego córce Tess. Wyczuwalna. Nienazwana. Która pewnego dnia przybiera realną formę.

David Ullman jest światowym autorytetem w dziedzinach mitologii i wierzeń religijnych. To dlatego tajemnicza chuda kobieta wybrała właśnie jego. Pewnego dnia odwiedza go w gabinecie na Uniwersytecie Columbia i składa propozycję nie do odrzucenia. Profesor ma zbadać pewne zjawisko w Wenecji. Dowód szaleństwa czy opętania? Przytłoczony rozwodem decyduje się wyjechać. Razem z Tess.

David wraca do domu sam. Prawie wszystko wskazuje na to, że jego córka nie żyje. Prawie. Czy jest szansa, żeby ją odzyskać? Żeby się tego dowiedzieć, musi dotrzeć do... Nienazwanego. I uwierzyć, że demon istnieje. W tej mrocznej wyprawie świat staje się księgą pełną znaczeń i ukrytych symboli, które tylko David może odczytać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W ,,Demonologu" poznajemy światowej sławy profesora Davida Ullmana, który wykłada na Uniwersytecie Columbia i jest specjalistą w zakresie wierzeń mitologicznych i religijnych. Pewnego dnia do Ullmana przychodzi tajemnicza kobieta. Nie podaje swego imienia, ani konkretnego celu wystosowuje tylko zaproszenie. To dotyczy wyjazdu do Wenecji i udania się w pewne miejsce. W podróż wybiera się z córką, Tess, która ginie w nie do końca wyjaśnionych okolicznościach. Dla Davida nie jest to jednak koniec przygody, ponieważ mężczyzna pragnie za wszelką cenę ją odnaleźć. ,,Demonolog" to książka, która zmusza do przemyśleń, bez względu na to, w co wierzysz, a w co nie. Wielu uważa, że coś takiego jak opętanie nie istnieje. Człowiek z natury ma problem z uwierzeniem w coś, czego nie może zobaczyć. Czy trzeba wierzyć w Boga, żeby wierzyć w demony i na odwrót, czy trzeba uwierzyć w istnienie demonów, jeśli wierzy się w Boga? Czy rzeczywiście trzeba zaakceptować zło, które, nawet jeśli Bóg istnieje, wciąż nas otacza?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Andrew Pyper jest autorem książek, które zdobywają międzynarodową sławę. Jedną z jego pozycji wydał w 2014 roku Zysk i S-ka. Demonolog ma zostać przeniesiony na ekrany kin, a przedtem warto zapoznać się z książką. David Ullman jest wykładowcą. Zajmuje się mitologią i wierzeniami religijnymi, a jego pasją jest dzieło J. Miltona Raj utracony. Gdy przychodzi do niego nieznajoma i twierdzi, że ma dla niego ciekawą i dobrze płatną pracę, ale nie może zdradzić nic więcej, David jest zaskoczony. Tym bardziej, że kobieta nazwała go demonologiem. Nigdy tak o sobie nie myślał, ale faktycznie to demony są jego główną dziedziną zainteresowań. Profesor zastanawia się, czy powinien skorzystać z propozycji kobiety i wyjechać do Wenecji, gdzie ma skonsultować pewien przypadek na zlecenie nieznanych mu pracodawców. Gdy w domu żona oświadcza mu, że z ich małżeństwem koniec, David nie waha się. Prosi Tess, swoją córkę, by spakowała swoje rzeczy i wyjeżdżają na kilka dni do Wenecji. David nie wie, na czym ma polegać jego zadanie, ale czuje, że będzie to coś związanego z siłami nadprzyrodzonymi. Dopiero na miejscu okazuje się z jak dziwną sprawą przyjdzie mu się zmierzyć. Na domiar złego - nie może zrezygnować. Tylko wypełniając zadanie będzie mógł zapewnić Tess bezpieczeństwo. Pierwszoosobowa narracja opisuje to, co robi i myśli David Ullman. To ciekawy człowiek - melancholijny, inteligentny i dobrej pamięci i dość dziwnych zainteresowaniach. Nie potrafi dogadać się z żoną, ale córka jest dla niego najważniejsza. Może dlatego, że Tess jest bardzo do niego podobna. David powoli odkrywa przed czytelnikiem swoją historie, a co ciekawe - odkrywa ją także przed sobą, na nowo interpretując pewne zdarzenia z przeszłości. Książka jest nieźle napisaną powieścią grozy. Pomysł jest oryginalny - David musi stawić czoła demonowi, o którym do tej pory czytał jedynie w książkach. Cała jego wiedza teoretyczna musi zostać teraz wykorzystana w praktyce. Nie jest to łatwe - demon nie daje mu taryfy ulgowej i ciągle przypomina o tym, że ma w swoich rękach jedyną osobę, na której zależy głównemu bohaterowi. Do rozwiązania zagadki wykorzystano fragmenty Raju utraconego Miltona. Osobiście nie znam tej książki, więc niewiele mogłam sobie dopowiedzieć. Pojawiały się oczywiście odpowiednie części utworu, ale nie znając kontekstu nie mogłam odebrać tej lektury tak dobrze, jak ci, którzy ją przeczytali. Niemniej ta gra z literaturą bardzo mi się podobała. Akcja toczy się dość szybko. Spowalnia w odpowiednich momentach, by za chwilę przyspieszyć. David na swojej drodze spotyka wiele trudności, ma ciągły kontakt z Nienazwanym, który pokazuje mu się pod różnymi postaciami. Bohater nie jest bezpieczny, nie może nikomu ufać. Na dodatek śledzi go płatny morderca, z którym David musi sobie jakoś poradzić. Przyznam, że książka jest napisana w bardzo plastyczny sposób. Nie da się nie wyobrażać tego, co przeżywa bohater i co widzi. Jego myśli są opisane bardzo dokładnie, dzięki czemu jest autentyczny - ma wahania, nie jest kryształowy, czasem się myli. Oprócz tego sceny z demonem sprawiają, że czytelnik miewa dreszcze. Ogólnie to bardzo dobra książka. Spodziewałam się może czegoś innego, ale w ostatecznym rozrachunku jestem zachwycona. Nie mogłam się oderwać od lektury. Świat demonów wkroczył do świata ludzi i autor przedstawił to w ciekawy sposób, poruszając przy tym uniwersalne tematy wiary, moralności, kondycji człowieczeństwa. To dobry thriller z nutką fantastyki. Polecam tym, którzy szukają wciągającej książki. Nie oderwiecie się ani na chwilę od tej pozycji. Nie radzę jednak czytać w nocy, bo potem będzie wam trudno zasnąć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Demony są powszechną kreacją dla zła, które nie do końca umiemy sobie wyobrazić. Rogate, skrzydlate, z ogromnymi pazurami, które z łatwością rozrywają skórę. Z żółtymi oczami, w których widać szaleństwo i logikę jednocześnie. Demony są takimi, jakimi je sobie wyobrazimy. Ale czy faktycznie powinniśmy podchodzić sceptycznie do ich istnienia? Zło ma wiele aspektów, co za różnica czy będzie demonem, czy złym duchem. Dalej będzie tym, co powszechnie uważamy za złe i czego się boimy. A czy ateista uwierzy w demony, aby uratować najbliższych?

"King of misery, that's me. Still falling into worse misery"

Łatwo uwierzyć w dobro, w zło jeszcze łatwiej, bo choć nie zawsze mamy z nim namacalny kontakt, to jakoś ludzkiej naturze idzie to prościej. Choć David Ullman jest słynnym wykładowcą o demonicznych kwestiach zawartych w ,,Raju utraconym" Johna Miltona, sam nie wierzy w to, co mówi. Czy to hipokryzja z jego strony, czy może ogromna doza obiektywizmu, na którą osoby religijne nie zawsze są w stanie sobie pozwolić? Ciężko ocenić. David umie analizować literaturę, ale co się stanie, gdy zło wejdzie w jego życie tak głęboko, że nie będzie drogi powrotnej? Banalne zadanie, którego ma dokonać, nagle okazuje się decyzją o katastrofalnych skutach. Ale czy mógł odmówić Chudej Kobiecie? Co by się stało, gdyby zdecydował się nie pojechać do Wenecji? Czy demony by go wtedy nie odnalazły? Małżeństwo Davida to już właściwie fikcja, a jedyna bliska mu osoba znika i to on musi ją odnaleźć, wszak nikt inny tego nie potrafi (ciut banalnie brzmi, ale w miarę zapoznawania się z fabułą, można ten fakt wybaczyć). Zwłaszcza, gdy dodacie do tego bardzo barwne opisy, które sprawiają, że książka przewija się w Waszej głowie jak dobrej klasy film.

"I feel like Hell. Wherever I go is Hell. Infinite Hell, infinite hate, infinite despair"

Andrew Pyper w ,,Demonologu" prezentuje wypracowany już warsztat literacki, który sprawnie wciąga Czytelnika w historię tam przedstawioną. Mamy ciut podzieloną narrację - raz widzimy fabułę oczami ojca, raz córki, choć często obie się przeplatają, co dodaje mrocznego efektu i potrafi wywoływać ciarki na plecach. ,,Demonolog" to szósta książka w dorobku autora, poprzednie zdobywały uznanie recenzentów i czytelników na całym świecie (miały statusy bestsellerów). Biorąc pod uwagę, że Andrew studiował literaturę angielską, nie dziwi fakt, że w ,,Demonologu" jest sporo nawiązań do Johna Miltona i jego ,,Raju utraconego". Książka wciąga, jest momentami naprawdę przerażająca, a jako wytrawna czytelniczka Stephena Kinga, wiem co potrafi nas straszyć. Choć sam główny bohater jest bardzo anemiczny i jak wszyscy twierdzą - inny, to nie zniechęca to do czytania (aczkolwiek nie lubię takich ludzi, u których słowa przeważają nad czynami).

"If not victory, at least we can get our revenge"

Choć nigdy wcześniej nie czytałam tej pozycji, ilość cytatów ujętych na kartach ,,Demonologa" wysoce mnie zaintrygowała. Jak na poezję przystało, pełno w niej metafor, antropomorfizacji czy inwokacji. Biedny Milton za dozę krytyki w stosunku do katolicyzmu, zawartą w ,,Raju utraconym", był szufladkowany w kręgach satanistów, podczas gdy był zadeklarowanym purytaninem. Jeśli będziecie mieć okazję, przeczytajcie ten wiersz, zwłaszcza w oryginale - znacznie ciekawsza i jeszcze bardziej zrozumiała wyda Wam się wtedy książka Andrew Pypera.

,,What good is it if we remain alive and healthy forever if it's only so we can suffer forever?"

Wszystkie cytaty pochodzą z "Raju utraconego" Johna Miltona.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czasami po przeczytaniu jakiejś książki mam spory problem z zebraniem myśli, z ubraniem w słowa moich wrażeń po lekturze. Ba! Kłopot sprawia mi nawet stwierdzenie, czy dana pozycja w ogóle mi się podobała, czy też wręcz przeciwnie. Na całe szczęście nie zdarza mi się to często i nie spędza mi snu z powiek. Jednak kiedy już trafię na takie dzieło, wówczas otworzywszy edytor tekstowy w celu wyrażenia własnej opinii na jego temat, tępo wpatruję się w migający na ekranie kursor i nie mam pojęcia od czego by tu zacząć. Właśnie teraz dosięgła mnie ta obrzydliwa blokada - po zaznajomieniu się z najnowszą powieścią kanadyjskiego pisarza, laureata nagrody Arthur Ellis Award, Andrew Pypera.

"Demonolog" opowiada historię Davida Ullmana, profesora literatury specjalizującego się w "Raju utraconym" Johna Miltona oraz w zakresie mitologii i judeochrześcijańskich opowieści religijnych. Choć sam nie wierzy w Boga, całe swe dorosłe życie poświęcił na badanie kwestii religijnych, łącznie z demonologią. O ile w życiu zawodowym świetnie mu idzie, o tyle w życiu prywatnym nie ma tyle szczęścia. Oddalił się od żony, nic więc dziwnego, że ta postanowiła szukać pociechy w ramionach innego. Davidowi zależy jedynie na Tess, swojej córeczce, którą kocha ponad wszystko na świecie. Największym dla niego szczęściem jest możliwość przebywania w jej pobliżu, wspólne rozmowy i zajęcia, każda chwila spędzona u jej boku. Tylko ona sprawia, że potrafi się jeszcze szczerze uśmiechać.

Pewnego dnia u Davida zjawia się tajemnicza kobieta, której aparycja jest co najmniej zastanawiająca. Przekazuje mu zaproszenie od swojego klienta, zgodnie z którym Ullman miałby udać się do Wenecji, aby  tam zbadać pewną sprawę, a właściwie "zjawisko". Wybrany został ze względu na jego rozległą wiedzę, a zwłaszcza tę z zakresu demonologii. David, początkowo niechętny i sceptycznie nastawiony, postanawia zbadać tę sprawę. Poza tym upatruje w tym świetną okazję do oderwania się od problemów związanych z jego małżeństwem. Zabiera ze sobą Tess, aby i ona zapomniała o rodzinnych kłopotach oraz miło spędziła czas w mieście miłości. Jednakże kiedy profesor udaje się na umówione spotkanie, na miejscu jest świadkiem czegoś, co wykracza poza ludzkie pojęcie. Czegoś, co go dogłębnie przeraża i o czym chciałby jak najszybciej zapomnieć. Tylko że nie będzie mu to niestety dane. Po powrocie do hotelu, w którym zatrzymał się wraz z córką, doświadcza prawdziwej tragedii. Tess zniknęła. Ullman odnajduje ją na hotelowym dachu, stojącą tuż przy krawędzi, gotową do skoku. Jej usta wypowiadają słowa niepochodzące od niej, które napawają mężczyznę czystą grozą. W oczach zaś widać jej strach i niemą prośbę o pomoc. A kiedy spada z dachu, ostatnimi słowami, które słyszy jej zrozpaczony ojciec, są "Odnajdź mnie...". Nikomu nie udało się odnaleźć jej ciała. Czy możliwe jest, aby nadal żyła? By dało się ją uratować? Żeby uzyskać odpowiedzi, David musi wyruszyć na poszukiwanie Nienazwanego. Tylko aby go odnaleźć, musi wpierw nauczyć się odczytywać ukryte symbole oraz uwierzyć, że demon jest prawdziwy, że naprawdę istnieje...

"Prawda jest jednak taka, że każdy traci kogoś, bez kogo nie potrafi żyć. Każdy z nas miewa takie chwile, kiedy wierzymy, że nasza skierowana do Nieba prośba, nasza mroczna inkantacja, wyzwoli jakiś cud."

David mimo tego, iż ma rodzinę, spełnia się zawodowo, na co dzień otoczony jest przez ludzi, w środku czuje pustkę, jest bardzo samotny. Zżera go melancholia, pewien dogłębny smutek oraz żal, które swe korzenie mają w odległej przeszłości, a z których do dnia dzisiejszego nie potrafi się otrząsnąć. Popada przez to w okresy depresyjne, traci sens życia. Przez cały czas czuje ciężar na sercu oraz duszy, a także wyraźną obecność kogoś bądź czegoś, co od bardzo dawna mu towarzyszy nie odstępując ani na krok. Rodzaj Ciemnej Korony, której nie potrafi się pozbyć, a którą z czasem zauważa jego własna córka. Stan, w którym znajduje się główny bohater, stanowi idealną pożywkę dla mrocznych istot, wykorzystujących ludzką słabość w celu odnalezienia drogi do ich serca i umysłu.

"Bitwa o Niebo nigdy nie rozgrywała się w piekle, ani na Ziemi. Pole walki znajduje się w umyśle każdego człowieka."

"Demonolog" wykorzystuje motywy z "Raju utraconego" Johna Miltona, którego akcja rozpoczyna się od momentu upadku szatana oraz jego popleczników.  W dziele Pypera dosłownie na każdym kroku natykamy się na różnego rodzaju nawiązania do w/w poematu, jak chociażby w postaci cytowanych przez bohaterów jego wersetów odnoszących się do tego, co akurat rozgrywa się na kartach powieści, tłumaczących zjawiska i sytuacje, których są świadkami bądź uczestnikami, albo też często przewijającego się słowa Pandemonium odnoszącego się bezpośrednio do Miltonowskiego piekła.. Mamy tu również analogię do jednego z najbardziej znanych na świecie mitów - historii Orfeusza i Eurydyki. Tak jak Orfeusz zszedł do Hadesu w celu uratowania największej miłości jego życia, tak i David wyrusza w podróż, aby odnaleźć swoje dziecko, jedyną istotę, dla której byłby zdolny poświęcić dosłownie wszystko. Tylko czy jego misja zakończy się równie tragicznie jak bohatera mitu? Czy utraci na zawsze to, co dla niego najcenniejsze? Dopatrzyłam się w powieści również nawiązania do "Boskiej Komedii" Dante Alighieriego - motyw wędrówki i wędrowca. Poemat włoskiego pisarza opowiada jego wizję wędrówki przez zaświaty - Piekło, Czyściec i Raj. W "Demonologu" David również przeobraża się w swego rodzaju wędrowca. Przemierza nie tylko kolejne stany w celu odnalezienia Tess, ale również zakamarki własnego serca oraz umysłu. Jest to wędrówka człowieka, któremu w życiu czegoś brakuje, czegoś nieuchwytnego, przez co staje się kimś nie do końca obecnym w realnym świecie, a to z kolei czyni go jeszcze bardziej niebezpiecznym.

"Przeznaczenie. Czynnik determinujący postacie, koniec, do którego zmierzają."

Miejsce, w którym David ma zbadać na prośbę tajemniczego klienta pewne "zjawisko", nie zostało wybrane przypadkowo. Pozwólcie, że przytoczę fragment powieści na poparcie powyższego stwierdzenia: "Wszystko w Wenecji jest kradzione. Kamień, relikty, ikony, złote krzyże w każdym kościele. To wszystko pochodzi z innych miejsc. - Dlaczego? - Bo tam nic nie ma. Żadnych lasów, kopalń czy farm. Miast stanowi zniewagę dla Boga, zbudowane wyłącznie na ludzkiej dumie. I to zbudowane na wodzie! Czy taka magiczna sztuczka może sprawić przyjemność Ojcu Niebieskiemu?."  Jak widzicie Wenecja idealnie nadaje się dla siedzibę sił Zła. Bo gdzież by im było lepiej, niż w mieście stanowiącym obrazę dla Najwyższego?

"Demonolog" Andrew Pypera z całą pewnością jest powieścią złożoną, pełną ukrytej symboliki, poruszającą tematy trudne, a także takie, które dla niektórych stanowią prawdziwe tabu jak kwestia samobójstwa czy istnienia demonów jako takich. Autor garściami czerpie z twórczości największych pisarzy, których dzieła na zawsze zapisały się w kanonie światowej literatury. Udowadnia nam, że "Demony to jedyne prawdziwe i uniwersalne doświadczenie spośród wszystkich doświadczeń religijnych człowieka."  Że istnieją naprawdę i to bynajmniej nie tylko jako idea, ale tu, na ziemi, pośród nas, w codziennym świecie. "Demonolog" jest całkiem niezłą powieścią grozy. Jest w niej coś nieuchwytnego, tajemniczego, przyprawiającego o ciarki na skórze, ale mimo to czegoś jednak mi w niej zabrakło, czegoś, co nie do końca potrafię nazwać, ale przez co czuję jakiś nieokreślony niedosyt po lekturze dzieła Pypera. Niemniej jednak była to całkiem ciekawa podróż literacka, której nie żałuję.

"Oni są wszędzie wokół nas.Wystarczy otworzyć na nich umysł, a już się pojawiają. Wewnątrz. Kiedy spróbuje się kilka razy, robi się aż za łatwo. I nawet jeśli to ci się nie podoba, trudno jest przestać.Czego chcą? Pokazać nam różne rzeczy. Przestawić to, co wiedzą lub chcą, abyśmy pomyśleli, że wiedzą. Przyszłość. Jak przygotować świat na ich nadejście.Są wszędzie wokół nas."

Moja ocena: 4/6

http://magicznyswiatksiazki.pl/demonolog-andrew-pyper-recenzja-530/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)