Cud

Ocena: 5 (11 głosów)
Środkowa część tryptyku. To nietypowa historia miłosna: jej bohaterami są mężczyzna lat dwadzieścia sześć i kobieta lat trzydzieści kilka - on jest martwy, ona żywa. Tytułowy cud polega na tym, że główny bohater, który ginie w trzecim zdaniu książki, zachowuje właściwą temperaturę. A w zasadzie zachowuje temperaturę dla nieboszczyka bardzo niewłaściwą, bo koło 37 stopni Celsjusza. Powiedzenie "zakochać się w niewłaściwej osobie" ma w przypadku Anny dosłowne znaczenie: "Cud" to historia miłosna trupa i anioła, ofiary wypadku i młodej lekarki. Absurdalne? Tak, ale w najlepszym stylu. Niepokojące? A jakże, ale prześmieszne. Straszne? Ma się rozumieć, jednak dowcipne i intrygujące. Historia miłości pielęgniarki do przypadkowo napotkanego nieboszczyka, który w dodatku nie chce ostygnąć. Cóż za (gorący) pomysł! No i trzeba przyznać - dobrze zrealizowany. Bo przecież mogłoby być melodramatycznie i patetycznie, mogło być o śmierci i niespełnieniu. A tak - Topor by się uśmiał! "Romeo ginie, Julia żyje. Czy tak mógłby wyglądać początek wielkiej miłości? Dlaczego nie. Cuda się zdarzają, jeśli nie za życia, to po śmierci". Ignacy Karpowicz "To nie jest komedia romantyczna, bo do miłości trzeba dwojga - żywych. To nie jest opowieść o triumfie natury nad śmiercią, bo niemal wszyscy bohaterowie to emocjonalne trupy. To nie jest hagiografia, bo kto by brał na serio cuda potwierdzane przez 'Fakt'? Brawurowo napisana powieść Ignacego Karpowicza sprawia jednak, że zaczynamy wierzyć w najbardziej nieprawdopodobne przypadki, konfiguracje i impulsy do życiowego przełomu. I śmiejemy się z samych siebie (nierzadko przez łzy)." Marta Mizuro "Od prapoczątków powodzenie, szczęście i miłość były motorem ludzkości. Antyk w sposób szczególny adorował symbole płodności, czego wizerunki po dzień dzisiejszy widnieją na murach Pompei. Średniowieczne chrześcijaństwo spuściło zasłonę wstydu nad `Pieśnią nad Pieśniami`, a w naszym prowincjonalnym wariancie Warszawy i Gródka jeszcze bardziej wokół pociemniało, dlatego w ten czerwcowy, śnieżny dzień ulatujący groteskowo CUD Ignacego Karpowicza buduje pomost przez stulecia miłości, zwracając nam odrobinę optymizmu, którego tak bardzo nam dziś brakuje." Leon Tarasewicz "Pomysł nowej książki Karpowicza jest zwariowany, groteskowy, ale tego właśnie po autorze `Niehalo` można się było spodziewać." Robert Ostaszewski, "Gazeta Wyborcza"

Informacje dodatkowe o Cud:

Wydawnictwo: Czarne
Data wydania: b.d
Kategoria: Romans
ISBN: 978-83-89-75587-2
Liczba stron: 276

więcej

POLECANA RECENZJA

Kup książkę Cud

Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki

Na naszej stronie nie ma jeszcze cytatów z tej książki.


Dodaj cytat
REKLAMA

Zobacz także

Cud - opinie o książce

Avatar użytkownika - danonk
danonk
Przeczytane:2015-04-11, Ocena: 5, Przeczytałam, 52 książki 2015, polskie czytanie,
26-letni student Mikołaj zostaje śmiertelnie potrącony na przejściu dla pieszych, w drodze na uczelnię. Ania, w drodze do pracy, staje się świadkiem zdarzenia. Pod wpływem impulsu, za zgodą policjantów zabiera ciało do prosektorium w którym w którym pracuje. To dopiero początek absurdów w tej książce. Anna zakochuje się w martwym Mikołaju. Jego ciało po śmierci zachowuje ciepłotę i barwę żywej istoty. Zostaje więc poddane badaniom naukowym. Wokół zaczynają się dziać cuda i mają miejsce zdarzenia, które na koniec łączą wiele sobie nieznanych osób. Główny wątek książki jest bardzo nieprawdopodobny i totalnie absurdalny. Jednak Karpowicz tak umiejętnie mnie wprowadził w historię Anny i Mikołaja, że byłam w stanie we wszystko uwierzyć.
Link do opinii
Avatar użytkownika - asiagrabo
asiagrabo
Przeczytane:2015-10-02, Ocena: 5, Przeczytałam, 24,
Jak u Karpowicza wszystko pomieszane, ale czyta się dobrze. Zaskakuje nieustannie. Lubię jego styl.
Link do opinii
Avatar użytkownika - sw3112
sw3112
Przeczytane:2015-02-03, Ocena: 5, Przeczytałam,
Cud rzeczywisty (mniemany, domniemany, wydumany, wymieniany). Jeden z lepszych polskich młodszych prozaików
Link do opinii
Nie byłabym sobą gdyby nie dała szóstki mojemu ulubionemu autorowi. Książka jest przesadnie dziwna i na swój sposób szalona, a jednak trafnie opisuje wiele aspektów natury ludzkiej.Jednak zakończenie nie do końca mnie usatysfakcjonowało. Co ciekawe, wszyscy bohaterowie płci męskiej zostali przedstawieni w brutalnie złym świetle, jako agresywni i nienasyceni seksualnie egocentrycy.
Link do opinii
Avatar użytkownika - katibe
katibe
Przeczytane:2015-06-23, Ocena: 5, Przeczytałam, 26 książek w 2015 r., Mam,
Avatar użytkownika - Kochana
Kochana
Przeczytane:2015-02-03, Ocena: 6, Przeczytałam,
Avatar użytkownika - w_wolczyk
w_wolczyk
Przeczytane:2014-12-09, Ocena: 4, Przeczytałem, 52 książki w 2014, Mam,
Avatar użytkownika - grzeniuJee
grzeniuJee
Przeczytane:2014-04-06, Ocena: 6, Przeczytałem, 12 książek 2014,
Avatar użytkownika - JustynaW
JustynaW
Przeczytane:2014-02-24, Ocena: 4, Przeczytałam, 52 książki 2014, Mam, www.owcazksiazka.pl,
Inne książki autora
Cicho, cichutko
Ignacy Karpowicz0
Okładka ksiązki - Cicho, cichutko

Saga po Karpowiczowemu przewrotna Pewnej wigilijnej nocy Michał (Miś) wymyka się śmierci. Ma dwa lata, gdy giną jego rodzice i siostrzyczka. Dorasta...

Gesty
Ignacy Karpowicz0
Okładka ksiązki - Gesty

Gesty Karpowicza to historia o samotności, milczeniu i obcości. Opowieść o odkrywaniu domu, o próbie zrozumienia, nazwania i uporządkowania przeszłych...

Zobacz wszystkie książki tego autora
Recenzje miesiąca
Srebrny łańcuszek
Edward Łysiak ;
Srebrny łańcuszek
Dziadek
Rafał Junosza Piotrowski
 Dziadek
Aldona z Podlasia
Aldona Anna Skirgiełło
Aldona z Podlasia
Egzamin na ojca
Danka Braun ;
Egzamin na ojca
Cień bogów
John Gwynne
Cień bogów
Rozbłyski ciemności
Andrzej Pupin ;
Rozbłyski ciemności
Wstydu za grosz
Zuzanna Orlińska
Wstydu za grosz
Jak ograłem PRL. Na scenie
Witek Łukaszewski
Jak ograłem PRL. Na scenie
Pokaż wszystkie recenzje
Reklamy