Biały ptak
R.J. Palacio

Film czy książka? Mieliście już okazję przeczytać powieść „Biały ptak” lub obejrzeć jej ekranizację? Film wszedł do kin 2 lutego 2024 roku, a książką w polskim przekładzie możemy cieszyć się od 24 stycznia. I co ciekawe, R. J. Palacio znana z „Cudownego chłopaka” stworzyła ją najpierw w formie graficznej, a dopiero na jej podstawie urodziła się ta poruszająca historia napisana przez Ericę S. Perl.

W tej łapiącej za serce i niesłychanie wartościowej książce o przyjaźni, poświęceniu i bohaterstwie z gatunku literatury pięknej udajemy się w podróż do współczesnego Nowego Jorku i dotkniętej wojną Francji. Główna bohaterka, Sara, dzieli się ze swoim wnukiem, Julianem, przeżyciami z czasów dzieciństwa przerwanego wybuchem II wojny światowej.

Wyjątkowo wzrusza narracja prowadzona z perspektywy żydowskiej dziewczynki zmuszonej, by ukrywać się z obawy o swoje życie. Dziewczynki, która trwa jedynie dzięki wsparciu i bohaterstwie ludzi gotowych ryzykować wszystko, by sprzeciwić się złu. Odczuwałam ciepło na sercu czytając o przyjaźni Sary z chłopcem, którego rodzina przyjęła ją pod swój dach i przerażenie poziomem wrogości społecznej, okrucieństwem i aktami zdrady, kładącymi na szali czyjeś życie.

"Zło zostanie powstrzymane tylko wtedy, gdy dobrzy ludzie postanowią położyć mu kres."

Autorka pisze bardzo obrazowo i z łatwością można wczuć się w sytuację bohaterki za sprawą bogatych opisów, dynamicznych dialogów, ale również dzięki zamieszczonym ilustracjom dodającym wyrazistości opowieści. Odrobina realizmu magicznego idealnie oddaje bezmiar dziecięcej fantazji, która pozwala przetrwać najtrudniejszy czas i przenieść się na skrzydłach ptaka, by stać się niemym świadkiem bolesnych zdarzeń.

„Biały ptak” to nie tylko opowieść o tragicznej przeszłości, ale też przestroga przed jej powtórzeniem, a tematy w niej poruszane pozostają nadal tak bardzo aktualne i uniwersalne. Przeciwstawianie się ksenofobii i uprzedzeniom we współczesnym świecie jest równie ważne jak przed laty, a na tym polu pozostaje ciągle tak wiele do zrobienia. Jeśli jednak chcemy, by świat się zmienił musimy zacząć od siebie samych.

"Nie błędy o nas świadczą, lecz to, czego się na nich uczymy".

Powieść nie tylko dotyka serca czytelnika, ale też skłania ku refleksji i zarówno młodsi, jak i starsi czytelnicy znajdą w niej wiele tematów do przemyśleń.

"Biały Ptak .Powieść " R. J. Palacio pomimo tego ,że jest fikcją literacką opiera się na prawdzie historycznej . Pokazuje nam ,że czynienie dobra w czasie II Wojny Światowej było możliwe . Książka napisana z perspektywy ukrywającego się dziecka ,któremu pomocy udzielił niepełnosprawny kolega z klasy wraz z rodzicami . "Biały Ptak " niesie ze sobą przesłanie ,że zło można przezwyciężyć dobrem. 

"-To świa­tło po­zwa­la nam wej­rzeć w ludz­kie serca i do­strzec w środ­ku pięk­no. Mi­łość. Smu­tek. Czło­wie­czeń­stwo. Ale nie­któ­rzy lu­dzie utra­ci­li to świa­tło. Mają w sobie mrok i dla­te­go w in­nych też widzą tylko mrok. Nie do­strze­ga­ją pięk­na ani mi­ło­ści".

Julian w ramach projektu poznaje losy swojej babci Sary . Kobieta pierwszy raz postanawia nie ukrywać prawdy . Opowiada wnukowi jak wyglądało jej życie i jak zmieniło się ono,gdy do Francji wkroczyło wojsko Niemieckie . Sara będzie musiała sobie poradzić z ucieczką przed nazistami , rozłąką z bliskimi . Pomocy dziewczynce udzieli niepełnosprawny Julien, kolega z klasy . Wstyd się przyznać ,ale wcześniej Sara nawet nie wiedziała jak ma on na imię . Pomiędzy bohaterami narodzi się niezwykła więź , którą nie rozdzieli nic... 

Czy w czasach Wojny można czynić dobro ? 

"Dla­te­go to takie ważne, żeby twoje po­ko­le­nie wie­dzia­ło, czego do­świad­czy­ło moje po­ko­le­nie, bo wtedy nie po­zwo­li­cie, żeby coś po­dob­ne­go wy­da­rzy­ło się znowu".

O tej książce można wiele napisać . Ją jako czytelnik uważam ,że trzeba ją poznać . Każdy z Nas będzie się utożsamiał z tekstem na swój sposób . 

Tak jak Autorka uważam ,że musimy walczyć ze złem nie pozwalając nigdy na podobne wydarzenia.

Na koniec tylko przytoczę dwa cytaty ,które towarzyszą mi podczas czytania książek z historią II Wojny Światowej 👇👇

 "Ludzie ludziom zgotowali ten los".

"Niech świat o tym wie, co oni robili”.

Od dziecka nie przeczytałam żadnego komiksu. Ten jednak jest wyjątkowy. W Białym ptaku, R. J. Palacio, autorka książki "Cudowny chłopak" sięga po historię II wojny światowej, uświadamiajac nam, że ludzkość niczego się nie nauczyła, a dobro, odwaga i inne wartości, które pozwoliły uratować życie wielu ludziom są wciąż aktualne. Historia opowiedziana przez babcię (ocalałą Żydówkę), wnukowi Julianowi, który w Cudownym chłopaku nie był świętoszkiem, przypomina, iż dobro trzeba czynić zawsze, nawet kiedy można za nie zapłacić najwyższą cenę. 

"Zło zniknie tylko wtedy, gdy dobrzy ludzie postanowią położyć mu kres". To naprawdę poruszająca opowieść, nawiązująca do współczesnych przejawów uprzedzeń i ksenofobii. Ucząca, że musimy pisać, nauczać, rozmawiać o tamtym okresie historii. O naszych przodkach, którzy stanowią część każdego z nas i wciąż żyją wśród nas dzięki naszej pamięci o nich. Nie możemy być bierni, ponieważ przez to historia znów może się powtórzyć, a naszym obowiązkiem jest do tego nie dopuścić. Musimy pamiętać, iż opór wobec najmniejszego przejawu nietolerancji, dyskryminacji, ksenofobii, niegodziwości, a tym bardziej tyranii zawsze ma sens. Przytoczona przez autorkę historia jest fikcyjna, lecz zainspirowana losami ukrywającymi się w czasie Holocaustu dzieci, ludzi ich ukrywających oraz wydarzeniami i miejscami istniejącymi w rzeczywistości. Niesie jeszcze jedno ważne przesłanie - nie możemy cofnąć czasu i wyrządzonych krzywd, ale nigdy nie jest za późno, by się zmienić i stać się przyzwoitym. "Biały ptak" jest rekomendowany dla dzieci od 12 roku życia, ale myślę że tę opowieść zrozumieją także młodsze dzieci uczące się w szkole, więc szczerze polecam ją jako pomoc w rozmowach z dziećmi o otaczającym nas świecie i wojnie.

Książka ta opowiada o żydowskiej dziewczynce Sarze, która w latach 30 XX w. była bardzo szczęśliwa. Miała rodziców, dom, wspaniałe meble. Jej życie, 10 lat później, całkowicie się zmieniło. Francja skapitulowała przed Niemcami. Kraj został podzielony na strefę okupowaną i wolną. Na szczęście, miasteczko, w którym żyła dziewczynka znalazło się w strefie wolnej. "Żyła tak, jak zawsze". Niestety nastały czasy, kiedy wprowadzono zbiór antyżydowskich praw.
Sara lubiła rysować. Na lekcjach matematyki rysowała szczególnie ptaki. Pewnego dnia życie Sary wywróciło się o 180°, ponieważ zarządzono łapankę żydowskich dzieci. Sara nie pobiegła ze wszystkimi do lasu, tylko ukryła się w dzwonnicy, ponieważ nie chciała zniszczyć swoich czerwonych bucików. Później okazało się, że dobrze zrobiła, ponieważ do szkoły, do której chodziła, uczęszczał również chłopak (Wincent), którego ojciec był za Hitlerem i to on powiedział o tym Niemcom. Sarę znalazł Julian, chłopiec, który przez swoje kalectwo spowodowane chorobą polio, był wyśmiewany. To on ją uratował. Znalazł jej schronienie. Schronieniem była stara stodoła. Codziennie zaglądał do niej Julian z rodzicami i przynosił jej jedzenie. Do momentu, kiedy chłopiec został nakryty w stodole przez Wincenta i pobity przez niego. Dziewczynka musiała opuścić swoje schronienie, a Julian został zgarnięty na ulicy. Schronienia Sarze udzielili sąsiedzi Juliana. Vivienne, matka chłopca, pojechała z pieniędzmi do lasu, w którym zatrzymała się furgonetka. Niestety, dając okup nie wiedziała, że jej syna zastrzelono. Niemcy utaili tą strzelaninę, a ciała chłopca nie odnaleziono.
W sierpniu 1944 roku Francja została wyzwolona. Dziewczynka opuściła kryjówkę i spotkała swoje koleżanki. Ale największą niespodziankę Sara otrzymała zimą 1945 roku…
Jeśli chcesz dowiedzieć się, jaka to była niespodzianka, to namawiam do przeczytania książki. 😀

; Ci, którzy nie pamiętają przeszłości, są skazani na jej powtarzanie;

Jeśli czytaliście ; Cudownego chłopaka ; R.J. Palacio ( wydawnictwo Albatros ), wiecie iż jej powieści są wzruszające, a zarazem skłaniają do refleksji, z morałem i  jednocześnie dające do myślenia. Tym razem powieść ; Biały ptak ; jest komiksem, który obrazuje nam historię niepełnosprawnego chłopca o imieniu Julien, który ratuje dziewczynkę przed wywiezieniem do obozu koncentracyjnego. Cała akcja dotyka Francji i wybuchu drugiej wojny światowej, kiedy to naziści zajmują miasta, wsie, dokonując selekcji żydów. Kiedy dochodzi do łapanki w szkole, Sara - żydówka - koleżanka ze wspólnej ławki chłopca, ukrywa się w szkolnej dzwonnicy, skąd chłopak pomaga jej wydostać się i ukryć w stodole którą przysposobili by dziewczynka mogła tam bezpiecznie zamieszkać. Ukryta, samotna, opuszczona spędzała czas rysując w swoim szkicowniku ptaki które przypominały jej o wolności, otoczona troską obcych ludzi, którzy nota bene ryzykowali życie własne i bliskich przez rozstrzelanie, dokonali wyczynu odwagi, jednocześnie pokazując że w chorych czasach kiedy człowiek dbał tylko i wyłącznie o swój interes, posiadał w sobie wszelkie zalążki egoizmu, dla własnego dobra potrafił donosić na sąsiadów, przyjaciół, rodzinę. W wątkach odnajdziemy strach, lęk, miłość, determinację, tęsknotę. Dokąd naziści wysłali mamę Sary? Czy po wojnie dziewczynka odnajdzie ojca? Jaki los spotka Juliena, którego dotknęło poczucie braku akceptacji, tolerancji ze strony kolegów, ci za to jak jeden mąż, zrobili z chłopca ofiarę, wyśmiewali jego chorobę, wytykali palcem, popychali i poniżali. Dopiero sytuacja w której znalazła się Sara otworzyła również jej oczy, że chłopak którego przezywali, pomógł jej bezinteresownie, ryzykując życiem własnym i rodziny, że ona sama nie zrobiła nigdy nic by go ochronić, przed strachem, przed odrzuceniem przez kolegów.

Komiks ten przedstawił rozmowę babci i wnuka, któremu opowiedziała własną historię opartą na faktach, ale czy ona nie mogła mieć prawdziwego odniesienia w tamtych czasach do tych które nastąpiły na prawdę? Przecież było odważnych ludzi którzy ratowali żydów przed wywózką, ukrywając ich w piwnicach, mało dostępnych miejscach o których nie wiedział nikt. Śmiało można przytoczyć cytat z Księgi Kapłańskiej który mówi: ; Nie będziesz stał w miejscu, gdy Życie twojego bliźniego jest w niebezpieczeństwie ; gdyż ta historia mogłaby się odnieść również do tych czasów, szkoły, relacji z rówieśnikami, pracy i akceptacji przez otoczenie, wtedy miliony zwykłych ludzi odwracało wzrok, kiedy naziści eksterminowali ich żydowskich sąsiadów. Jakże bezcenne były tak odważne uczynki, przyjaciół, współobywateli - upamiętnionych jako Sprawiedliwy wśród Narodów Świata w instytucie Jad Waszem. Bo tradycja żydowska jak nakazuje i uczy, że jeśli uratuje się jedno życie, to tak, jakby uratowało cały świat. Kończąc monolog, pragnę podkreślić iż komiks ten można uznać za apel wobec współczesnych przejawów uprzedzeń, agresji, ksenofobii, abyśmy zawsze reagowali i byli sprzeczni wobec tyranii i okrucieństwa gdziekolwiek je spotkamy - reagując pomagasz słabszemu. Zapraszam i polecam do lektury

Ilustrowany „Biały ptak” jest przystępniejszy dla młodszych czytelników, krótkie, ale bardzo wartościowe teksty, pokazujące okrucieństwo wojny, ale nie epatujące przemocą. Ukazujące, że dobro nie zależy od wyznania, koloru skóry czy sprawności, bo je ma się w sobie, że można być bohaterem mimo ułomności. W kraju ogarniętym strachem nie tylko przed żołnierzami SS, ale i przed najbliższym sąsiadem, który może donieść, czy kimś, kto niedawno był przyjacielem, niełatwo znaleźć sprzymierzeńca, tym trudniej, jeżeli jest się Żydem, z góry skazanym na zagładę. A jednak są jednostki, w których niesprawiedliwość wobec drugiego człowieka rodzi bunt, chęć walki ze złem. Tak jest w przypadku Juliana, chłopca-odludka, naznaczonego niepełnosprawnością, obiektu kpin i docinków, a tak naprawdę chłopca o ogromnym harcie ducha, niezwykłej odwadze. Julian na przekór całemu światu przysięga uratować Sarę przed wywózką do Auschwitz.

Pięknie napisana, z dbałością o każde zdanie, pełna metafor, niepozostawiająca niczego przypadkowi. Historia dwójki dzieciaków, które z dnia na dzień muszą dojrzeć, historia dwójki obcych sobie osób, których relacja z dnia na dzień staje się przyjaźnią, a potem głębokim uczuciem. Historia o nadziei w czasie terroru.

Uwielbiam “Cudownego chłopaka”, zarówno w postaci książkowej, jak i filmowej. Ta historia zrobiła na mnie olbrzymie wrażenie, a ciepłe wspomnienia z nią związane często wracają. Nowa powieść autorki jest jednak nieco inna. Choć przekazem i emocjami łączy się z poprzedniczką, to jednak miejsce osadzenia akcji oraz czasy, w  których przyszło żyć bohaterom, diametralnie się różnią i wskazują na tragiczny, smutny, a także wstydliwy okres historyczny.

W swej powieści Palacio opowiada o dzielnym chłopcu, który nawiązał głęboką relację z żydowską dziewczynką ukrywaną przez jego rodzinę. Mimo że wcześniej niewiele ich łączyło, a Sara nigdy nie stała po jego stronie, dziś może ona liczyć na troskę i zrozumienie Juliena. Nie ukrywam, że takie przedstawienie tematu bardzo mnie rozczuliło i chwyciło za serce. Historie dotyczące dzieci i nastolatków mają magnetyczne działanie, w pewien sposób mocniej wpływają na czytającego, wzbudzają jeszcze więcej emocji.

Opowieści pełne ciepła, dobra i przyjaźni, osadzone w czasach wojennych, mają magiczny wpływ. Uczucia, których nie doceniamy, czy nie dostrzegamy na co dzień, w tym wyjątkowym okresie, przybierają na znaczeniu, wydają się o wiele ważniejsze. W tej powieści, ze względu na wszystkie okoliczności, zdają się one szczególnie poruszające, zwłaszcza, że Palacio ma prawdziwy talent do onieśmielania czytelnika i budzenia w nim największych emocji. Za każdym razem potrafi wzbudzić wiele różnorodnych emocji i trafić prosto w serce.

„Biały ptak” to bardzo życiowa i autentyczna powieść. Mimo że jej fabuła nie została oparta na prawdziwych wydarzeniach, to jak wiemy wiele podobnych historii rzeczywiście miało miejsce w tamtych czasach i dobrze jest o nich przypominać w każdej możliwej formie. Palacio przedstawiając tę opowieść pokazuje, że możemy i powinniśmy być dobrzy. Wskazuje, jak wielką wartość ma szacunek, tolerancja, akceptacja. To książka, której przekaz jest nie tylko ważny, ale i aktualny i ponadczasowy, dlatego też powinna trafić w ręce każdego czytelnika, niezależnie od wieku i upodobań.

O II Wojnie Światowej powiedziano i napisano już sporo, tym bardziej więc warto docenić to, że Palacio zdecydowała się podejść do tematu nieco inaczej, oferując swoim czytelnikom powieść graficzną. Zazwyczaj nie sięgam po komiksy, niemniej potrafię docenić pomysł i wykonanie. Szczególnie, że „Biały ptak” siłą rzeczy przypomina mi o innym komiksie, który dumnie stoi na mojej półce i który szczerze uwielbiam- „Mausie” Arta Spiegelmana.

„Biały ptak” to ważna i cenna lekcja. Przemyślana i dopracowana. Nieco inna, ale przez to jeszcze bardziej urzekająca, zaskakująca i poruszająca. Polecam.

Biały ptak. Niesie nadzieję i radość. Jest czysty i niewinny. Wyzwala w nas radość i oczekiwanie. Oczekiwanie na lepszą przyszłość, pełną miłości i szczęścia …

Trwa II wojna światowa. Chłopiec chorujący na chorobę polio, pomaga koleżance z ławki, żydowskiej dziewczynce przed wywiezieniem jej na pewną śmierć, do obozu koncentracyjnego. On wyciągnął do niej pomocną dłoń, chociaż ona wraz z innymi dziećmi naśmiewała się z jego choroby i z zajęcia jego ojca. Nigdy go nie broniła ani nie zamieniła z nim żadnego słowa, a przez lata siedzieli w szkole w jednej ławce. Jednak on dał jej schronienie w swoim domu, rodzice zapewnili jej opieką, traktowali jak członka rodziny. Bronił jej zaciekle przed oprawcami nawet nie zważając na to, że jemu może grozić niebezpieczeństwo za pomoc i ukrywanie Żydów. Czy rodząca się między nimi nić przyjaźni i zrozumienia ma szansę przetrwać? Czy pomimo krwawych działań wojsk niemieckich mają szansę na przeżycie wojny? Jak potoczą się ich dalsze losy?

Biały ptak to cudowna i piękna opowieść o odwadze, sile nadziei i dobroci. Ukazuje młodych ludzi jako bohaterów walczących ze złem, z oprawcą niemieckim, z trudnościami i przeciwnościami losu. A wszystko ma miejsce podczas wojny, co tylko jeszcze bardziej nadaje większej rangi czynom i zachowaniom tych młodych bohaterów. Julien za wszelką cenę chronił Sarę, za punkt honoru obrał sobie pomoc dziewczynce, pomimo że ona w przeszłości go raniła. Zapomniał o wszelkim wyrządzonym mu złu, liczyła się dla niego teraźniejszość, chęć niesienia pomocy innym, słabszym i liczącym na to. Czynienie dobra bez względu na możliwe do poniesienia koszty i restrykcje była jego celem, przyświecała jego czynom i działaniom.

„Najlepsza przyjaźń to taka, w której nie są potrzebne słowa”.

Wrażliwa i niezapomniana historia, która na zawsze utkwi nam w pamięci. Skłania do głębokich refleksji, zastanowienia się nad własnych systemem wartości. Ale też zmusza do odpowiedzi na pytanie, czy ja dzisiaj, postąpiłbym analogicznie jak Julien? Jakie wartości są dla mnie cenne? Czy życie drugiego człowieka ma dla mnie wartość i jestem gotowy na poświęcenia dla niego? Nie jestem pewna i przekonania, że odpowiedź na to pytanie zawsze będzie pozytywna.

Takie sytuacje, gdzie mamy wspólnego groźnego wroga zbliżają ludzi do siebie, nawet dzielące ich wcześniej poglądy czy zachowania, nie liczą się w obliczu zagrożenia. Ludzie potrafią przełamać wzajemną niechęć i być ponad wszystkim, ponad wszelkimi podziałami czy nawet przekonaniami.

„Czas płynie. To jedyne, czego w życiu możemy być pewni: że nie staje się w miejscu. Dla nikogo. I z żadnego powodu. Czas maszeruje, bez względu na wszystko”.

Biały ptak powinien obowiązkowo znaleźć godne miejsce na stałe w kanonie obowiązkowych lektur szkolnych i to najlepiej już w pierwszych klasach nauczania. Dzieci od wczesnych lat powinny być edukowane i przygotowywane do „walki” ze złem, krzywdą i niesprawiedliwością. Powinno się je uwrażliwiać na dobro i pokazywać, że czynienie dobra daje wielką radość i satysfakcję, pozwala być lepszym człowiekiem.

Czuję wielką radość, że miałam okazję zetknąć się z tą historią. Jak wiele by mnie ominęło, gdyby Biały ptak nie wpadł w moje ręce. Dziękuję, że takie historie powstają, a szczególnie za formę przekazu – kolorowy komiks – który najbardziej opornego czytelnika zachęci do lektury. Książka jest pięknie wydana, w twardej oprawie, z cudownymi kolorowymi obrazkami. Niewiele treści, a tak wiele wartościowego przekazu.

„W życiu można zapomnieć wielu rzeczy, ale nie zapomina się życzliwości. Tak jak miłość, zostaje z tobą … na zawsze”.

Nawet się nie zastanawiajcie, po tę opowieść obowiązkowo trzeba sięgnąć. Mądra, wartościowa, godna uwagi, ale najważniejsze - wskazuje jasno i wyraźnie cel, który powinien przyświecać każdemu człowiekowi. Bądźcie dobrzy!

Jak rozmawiać z młodym człowiekiem o Holokauście? Przeprowadzić taką rozmowę samemu, czy może zostawić to nauczycielom w szkole? 

Według mnie o Holokauście trzeba mówić i nie należy tego powierzać obcym. Nie chodzi tylko o ciągle zmiany programowe, które w końcu może i doprowadzą do tego, że będzie to temat zapomniany... ale przede wszystkim o to, że jest to zbyt ważny temat aby powierzać go innym. Jednak jak o tym mówić, aby nie wystraszyć młodego człowieka i przede wszystkim zachęcić go do poznania historii? Tutaj przydatne okazują się być książki. Zwłaszcza takie jak ,,Biały ptak" R.J. Palacio oraz Erici S. Perl.

,,Biały ptak" to czysta fikcja literacka, jednak do jej napisania wykorzystano wiele źródeł historycznych. Jest to opowieść o Sarze, żydówce mieszkającej we Francji, która w swoich czerwonych pantofelkach uciekała przed Niemcami i wojną kanałami, lasami, ukrywała się w szopach, czy na strychach. Dziś, wiele lat po wojnie jest babcią i historię swego życia opowiada przez FaceTime wnukowi Julianowi. 

Czytając tę historię nie sposób jest nie płakać. Tym bardziej jeżeli inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami, a obraz wojny widziany oczami dziecka jest jeszcze bardziej przerażający niż w oczach dorosłego. Jednak jeszcze bardziej przerażające jest to, że obrazy II wojny światowej tak idealnie pasują do naszych obecnych czasów. W czasie Holokaustu zginęło ponad 6 milionów Żydów i nikt nic z tym nie zrobił. Teraz też giną ludzie, a my nie jesteśmy w stanie nic z tym zrobić. Wielu z nas jest na to obojętnych i żyje swoją codziennością. 

Książka ta opowiada o tyranii, wykluczeniu, ksenofobii - wszystko to na kanwie wydarzeń z II wojny światowej, ale i tego co dzieje się obecnie. Niejednokrotnie zmusza Czytelnika do zastanowienia i daje wiele pretekstów do poważnych rozmów z młodzieżą. Dlatego uważam, że ,,Biały ptak" powinien się znaleźć w spisie lektur obowiązkowych w naszych szkołach. Jest napisany współczesnym językiem idealnie dostosowanym do młodego Czytelnika i zwraca uwagę na to co najważniejsze. Ukazuje historię taką jaka była, a przy tym ukazuje, że czasy II wojny światowej i nasze obecne mają wiele cech wspólnych i to tylko od nas zależy czy to powstrzymamy. 

,,Zło zo­sta­nie powstrzymane tylko wtedy, gdy do­brzy lu­dzie po­sta­no­wią po­ło­żyć mu kres".

,,Biały ptak" to cudowna książka wzbudzająca ogrom emocji. Pomimo, że dla Palacio Holokaust był czymś obcym to idealnie udało jej się odzwierciedlić historię rodziny jej męża. W książce prócz pięknej powieści znajdziemy na samym końcu genezę pomysłu i cel powstania książki, słownik pojęć, zdjęcia ważnych postaci, bibliografię, listę stron na których można przeczytać o Holokauście oraz zestawienie tematów do rozmów w domu/podczas lekcji o ,,Białym ptaku". Ta książka to gotowa pomoc dydaktyczna dotycząca trudnych rozmów o ludobójstwie... 

,,Zło zo­sta­nie po­wstrzy­ma­ne tylko wtedy, gdy do­brzy lu­dzie po­sta­no­wią po­ło­żyć mu kres".

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością R.J. Palacio. Po "Białym ptaku" koniecznie muszę poznać jej inne dzieła. Cieszę się, że autorka napisała książę o drugiej wojnie światowej z perspektywy ukrywającego się dziecka.
Czytając tę powieść, płakałam. Nadal nie mogę pojąć okrucieństwa, które zgotował Żydom i innym narodowością Hitler. "Ludzie ludziom zgotowali ten los". Współcześnie również mamy do czynienia z tyranem. Świat patrzy, a ludzie ginom. Dokładnie tak samo było w czasie drugiej wojny światowej. A co by było, gdyby ludzie czynnie się temu przeciwstawili? Czy historia zawsze musi się powtarzać? Historia z "Białego ptaka" zmusiła mnie do głębokiej refleksji. Dokąd zmierzasz świecie?
Poznałam cudowną bohaterkę, która przeżyła naprawdę tragiczne czasy, mimo tego nie zatraciła siebie.
Czy zawsze warto być dobrym? Czy dobro zawsze do nas wraca? Czy można być biernym, gdy znęcają się bad innymi?
W tej powieści poznałam Juliana, wnuczka naszej głównej bohaterki, który niekoniecznie był grzecznym uczniem. Został przeniesiony do innej szkoły. Czy historia babci zmieni jego podejście do życia? Czy zrozumie swoje złe zachowanie?
Pytanie: Czy jego babcia będzie chciała cofnąć się do tamtych ciężkich czasów?
Nasza bohaterka dorastała na francuskiej prowincji. Miała cudownych rodziców i piękny dom. Papa naszej bohaterki był cenionym chirurgiem. Maman była nauczycielką matematyki, pracowała na uniwersytecie. Wszystko było idealne do czasu.. I tu warto poznać historię Sary. Jej rodzina jest żydowskiego pochodzenia. Domyślcie się, jak wyglądało ich życie podczas wojny. Czy dziecko jest w stanie ogarnąć tragiczną sytuację, w której się znalazło? Sara nie rozumiała, dlaczego zakazuje się wstępu Żydom do lodziarni. Przed wybuchem wojny wszyscy byli przyjaciółmi, a teraz nagle co się stało? Podobnie jak ona nie mogłam tego pojąć. Łączyłam się w bólu z Sarą. Czy w tym mroku da się odnaleźć dobro?
Poznałam również pewnego chłopca, który cierpiał na straszną chorobę Polio. Dzieci w klasie mu dokuczały. Jednak w dniu próby pokazał, że jest ponadto i za wszelką cenę próbował kogoś uratować. Postawa godna pochwały. Warto naśladować jego zachowanie.
Czy we współczesnych czasach potrafimy postawić się złu, czy tylko biernie się temu przyglądamy?
Historia "Białego ptaka" idealnie łączy się ze współczesnym okrucieństwem. Gdyby cały świat przeciwstawił się panu P., to już dawno byłoby po wojnie. Świat niestety nie uczy się na błędach i je powiela. Czyżby Świat zapomniał o II wojnie światowej?
Czy potraficie odpowiedzieć na pytanie zadane przez młodego bohatera z tej powieści:
Jak to moż­li­we, że w Ho­lo­kau­ście zamordowa­no sześć milionów Żydów i świat nie za­re­ago­wał?
Ja niestety nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie.
Cieszę się, że autorka stworzyła tak wyjątkowe dzieło. Młodzieży trzeba przypominać prawdę o II wojnie światowej, żeby szanowali to co mają.
W "Białym ptaku" znalazłam ciekawe ilustracje. Cieszę się, że na końcu książki autorka skierowała kilka słów do swoich czytelników. Nie zabrakło również słowniczka, w którym autorka wyjaśnia kilka ważnych spraw dotyczących II wojny światowej.
"Biały ptak" jest powieścią fikcyjną inspirowaną wieloma historiami z tych okrutnych czasów.
Zastanawiam się, co o Holokauście wie współczesna młodzież.
Cieszę się, że w moje ręce wpadła powieść R.J. Palacio pod tytułem "Biały ptak". Warto ją przeczytać. 

Chyba w życiu nie przeczytałam żadnego komiksu, ale ten jest wyjątkowy, poruszający I na swój sposób piękny. Nigdy nie odpowiadała mi taka forma książki, ale "Biały ptak" R.J. Palacio jest inna. 

Sara była żydowską dziewczynką, którą Julien - niepełnosprawny kolega ze szkoły postanawia chronić przed hitlerowcami. Julian pomógł Sarze, choć ta wcześniej się z niego śmiała. Nawet z czasem się zaprzyjaźnili... 

Poczytajcie ze swoimi dziećmi, wnukami lub sami. Warto. 

Książka od 12. roku życia.

"Widzisz, Julianie,  bycie życzliwym zawsze wymaga odwagi. Ale w czasach, kiedy za życzliwość można ponieść najwyższą cenę - wolności, życia - ta staje się cudem. Światłem w ciemności, o którym mówił papa, istotą naszego człowieczeństwa. Jest nadzieją."

 "CI, KTÓRZY NIE PAMIĘTAJĄ PRZESZŁOŚCI, SĄ SKAZANI NA JEJ POWTARZANIE".

George Santayana

Niech żyje człowieczeństwo !

Sara jest utalentowaną dziewczynką, mieszka w pięknej Francji, ma kochających rodziców, a jej dzieciństwo to wspaniałe chwile spędzane z mamą i tatą. Beztroskie dni przerywa wkroczenie nazistowskich Niemiec na terytorium Francji. Zaczynają się prześladowania żydowskich rodzin, wywózki do obozów, likwidacja Żydów.

Szczęśliwe dzieciństwo Sary rozsypuje się jak domek z kart. Jako Żydówka stale narażona jest na niebezpieczeństwo. I pewnego dnia koszmar się spełnia, Niemcy przychodzą do jej szkoły po żydowskie dzieci. Próba ratunku dzieci nie powodzi się, zostają wywiezieni wraz z ich nauczycielką, która chce im towarzyszyć jako ich opiekunka i nauczycielka. Ale w tej grupie nie ma Sary. Wiedziona impulsem dziewczynka ukrywa się na strychu szkoły, gdzie odnajduje ją Julien, chłopak prześladowany i wyśmiewany przez innych uczniów przez wzgląd na swój sposób chodzenia spowodowany chorobą polio, którą kiedyś przeszedł. Oferuje on Sarze pomoc i kryjówkę. Odtąd losy tej dwójki splatają się ze sobą na zawsze.

Cudowna, wzruszająca historia Sary i Juliena osadzona w czasach II wojny światowej w okupowanej Francji, pokazuje siłę dobra. Dobra i życzliwości, które okazywane w sytuacjach, gdy na szali leży ludzkie życie jest oznaką prawdziwej odwagi, bohaterstwa, ale i ludzkiej przyzwoitości, a przede wszystkim zwycięstwem człowieczeństwa.

"Biały ptak" to cudowna, chwytająca ze serce opowieść, z pięknymi ilustracjami, i ważnym przesłaniem, że nie wystarczy nie czynić zła, ale że należy z nim walczyć, nie można być obojętnym na krzywdę innych, na zło wyrządzane innym. To od nas zależy jak będzie wyglądał świat i nie chcemy chyba popełnić błędów, które zostały popełnione w przeszłości. Musimy w końcu wynieść jakąś naukę z krwawych dziejów świata. A ta powieść graficzna doskonale nam w tym pomaga i przypomina nam, że dobro jest silniejsze od zła i zawsze zwycięży. Niech żyje człowieczeństwo ! Polecam z całego serca, ja bardzo się wzruszyłam przy lekturze "Białego ptaka".

Prozę R.J.Palacio pokochałam po lekturze Cudownego chłopaka. Powieść ta zachwyciła mnie nie tylko kreacją głównego bohatera, ale tez przedstawieniem toczących się wydarzeń z perspektywy innych postaci. Bez wahania sięgnęłam więc po Białego ptaka, komiks opowiadający o czasach II wojny światowej. 

W książce spotykamy jednego ze znanych już bohaterów - Juliana, prześladowcę cudownego chłopaka - Augusta. W związku ze szkolnym projektem chłopiec dzwoni do swojej babci, by poznać jej wojenną historię. Ta rozpoczyna opowieść o chłopaku, po którym jej wnuk otrzymał imię. Sara jest Żydówką. Początkowo nie odczuwa dyskryminacji, jednak z dnia na dzień sytuacja zaczyna się zmieniać. Pewnego dnia do szkoły przyjeżdzają niemieccy żołnierze i żądają wydania wszystkich żydowskich dzieci. Właśnie wtedy Sarze pomaga Julien, chłopiec siedzący z nią w ławce podczas lekcji matematyki. Dzięki niemu Sara uchodzi z życiem. Chłopiec zachorował na polio, chodzi o kulach i jest nieustannie wyśmiewany. Sara nigdy nie stanęła w jego obronie, zawsze zajmowała się tylko sobą. 

R.J.Palacio opowiada o czasach wojny, o holokauście i niesprawiedliwości, przelewaniu niewinnej krwi, jednak według mnie, nie to jest głównym wątkiem poruszanym przez autorkę. Przede wszystkim poruszona została kwestia bierności społecznej, w odniesieniu zarówno do wydarzeń sprzed lat, jak i tych współczesnych, rozgrywających się w USA. Autorka przywołuje bowiem pro imigranckie protesty i apeluje o rozwagę odnosząc się do polityki prowadzonej przez Donalda Trumpa. Poprzez analogię pokazuje, że cały czas aktualne są słowa George'a Santayana: 

Ci, którzy nie pamietają przeszłości, są skazani na jej powtarzanie. 

Bohaterowie powołani do życia przez autorkę ukazują, że mają wiele odwagi, nie wahają się narażać swojego życia, by ratować innych. Nie patrzą na swój dyskomfort, na niedogodności jakie muszą znosić, by ich tajemnica nie została wykryta. Niektórzy z nich się zmieniają, dostrzegają egoizm jaki nimi kierował. Ciężkie doświadczenia wojny odciskają na nich swoje piętno, którego do końca życia nie da się wymazać. 

Biały ptak to zupełnie inna, zarówno pod względem formy graficznej, jaki samej historii, forma prozy Palacio. Jednak z pozostałymi książkami autorki łączy ją jedno - ważne przesłanie. Warto przeczytać.