Autobiografia
Alex Ferguson

Alex Ferguson w Manchester United rządził twardą ręką i w pewnych sytuacjach nie uznawał kompromisów. Zawodników traktował niczym surowy i wymagający ojciec, gdyż uważał, że drużyna piłkarska jest jak rodzina. Kiedy trzeba było wykazywał zrozumienie. W pewnych sytuacjach nie zadawał pytań, wiedząc, że usłyszy kłamstwo. Jedyne, czego nie tolerował to podważanie własnego autorytetu. Miał też świadomość, że w dzisiejszej piłce większość relacji jest tymczasowa i niektórzy zawodnicy prędzej czy później odejdą z drużyny jak w przypadku "czarodzieja" Ronaldo, czy Beckhama. Myślę, że na tę książkę warto zwrócić uwagę, gdyż niewątpliwie Alex Ferguson jest człowiekiem godnym bliższego poznania, a przebieg jego kariery i kulisy pracy są równie interesujące, co intrygujące. Dla dla fanów wielkiego trenera jest to lektura obowiązkowa, ale nawet ci, co za futbolem nie przepadają, znajdą w tej publikacji wiele ciekawych informacji, a lektura sprawi im dużo przyjemności. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W świecie literatury, teatru, astronomii czy choćby sportu istnieją (istnieli) ludzie, którzy tworzyli historię danej dyscypliny. Jedną z dziedzin, która kreuje nie tylko idoli, ale także ikony wszech czasów jest piłka nożna. O ile człowiek nie mający nic wspólnego z badaniami nad kosmosem nie potrafi podać nazwiska żadnego naukowca, ciężko mu przywołać z pamięci przełomowe wydarzenia, tak bez wahania jest w stanie wymienić największe gwiazdy futbolu. Historię piłki nożnej piszą nie tylko piłkarze, a przede wszystkim trenerzy. Jednym z nich jest sir Alex Ferguson, wieloletni szkoleniowiec Manchesteru United, który już w trakcie swojej pracy stał się legendą. „Autobiografia” została wydana niemal natychmiast po przejściu Fergusona na emeryturę. Z piłkarskiej areny zszedł po 39 latach pracy trenerskiej, w tym 27 lat w drużynie z Manchesteru. To kolejna publikacja dotycząca Szkota, ale być może już ostatnia. Wydaje się, że mężczyzna zdradził wszystko, co uważał za stosowne podać do wiadomości publicznej. W najnowszej książce postawił, oczywiście, na wspomnienia, analizę doświadczeń, wyjaśnianie sytuacji, które wzbudzały kontrowersje oraz na ocenę relacji (i osób personalnie) ze swoimi podopiecznymi, rywalami (trenerami) i współpracownikami. I nie zawsze są to przyjacielskie opisy. Autor przywołuje wiele ciekawostek z prywatnego życia, anegdot, tryskaja humorem – co daje zupełnie inny, od tego boiskowego, portret sir Alexa. Dla nie-kibiców (a może dla nich także?) nie lada gratką okażą się te smaczki z życia poza piłką. Zapewne wszyscy słyszeli o jego słynnej kolekcji win (ostatnio media zachłystują się wyprzedażą pokaźnych zbiorów i ceną, którą uzyskuje), niektórzy wiedzą o jego zainteresowaniu wyścigami konnymi. Ale są jeszcze książki. Biblioteczka Fergusona jest dość imponująca, choć tematycznie niezbyt bogata. Najchętniej czyta biografie, powieści historyczne, kolekcjonuje także materiały dotyczące zabójstwa JFK. W „Autobiografii” wyjaśnia również swoje poglądy i związku z polityką, zdradza tajniki metod swojej pracy, do książki zostały dołączone również wszystkie statystyki trenera, który poprowadził swoich zawodników przez ponad 1500 meczów. „Autobiografia” to swoisty przewodnik trenera, sportowca, przyjaciela, opiekuna, a przede wszystkim dobrego i wspaniałego człowieka. Autor pisał, że Szkoci opuszczali swój kraj tylko w jednym celu – by osiągnąć sukces. I Ferguson potwierdza tę regułę w 100%. Silny charakter, inteligencja, ciężka praca i konsekwencja – to sekret fenomenu sir Alexa. Ta książka z jednej strony pokazuje go jako człowieka nieustępliwego, momentami ostrego, zawsze trzeźwego w swojej ocenie, a z drugiej niewiarygodnie ociepla jego wizerunek. Po lekturze „Autobiografii” znika z pamięci obraz starszego, eleganckiego pana, który z prędkością światła żuje gumę, a w jego miejscu powstał portret człowieka o wielkich ambicjach, umiejętnościach i życiowej mądrości, człowieka, którego emocje nie wiążą się jedynie z wynikiem piłkarskiego spotkania.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)