Atramentowe serce
Cornelia Funke

Książka skierowana do młodszego odbiorcy, ale zdobyła także moje serce i myślę, że zdobędzie każdego, kogo serce również jest atramentowe. To książka o miłośnikach książek dla miłośników książek.

O czym marzy każdy zafascynowany papierowym światem? Oczywiście, że o tym, by znaleźć się w świecie wykreowanym przez ukochanego autora. Poznać postacie, które nas fascynują, których losy śledzimy z zapartym tchem. Wyciągnąć z książki, choć odrobinę magii do naszego świata. Czy jednak są to dobrze przemyślane marzenia?

Czasem książka może porwać tak, że zapominamy o rzeczywistości, ale ciągle jesteśmy bezpieczni w ulubionym fotelu z kubkiem kawy w ręku, a to nasi bohaterowie przeżywają mrożące krew w żyłach przygody. Czy jesteśmy gotowi stawić czoło wrogom, o których po przeczytaniu książki zbyt późno, śnią nam się koszmary? O tym muszą się przekonać bohaterowie "Atramentowego Serca".

Meggie to dwunastoletnia dziewczynka, która zawsze musi mieć przy sobie coś do czytania. Jej ojciec jest lekarzem książek, czyli naprawia te zniszczone. Szalona ciotka kolekcjonuje najrzadsze okazy. Mamy pięknie ukazane, że miłość do literatury może mieć zupełnie różne oblicza. Bohaterowie są barwni i zabawni. Nawet irytującą na początku ciotkę szybko polubimy. Już od pierwszych stron wiemy, że przez całą powieść będziemy otoczeni książkami, a wtedy zaczyna się magia.

Kochający i troskliwy tatuś Meggie ma przed nią jakieś tajemnice. Niepokojący człowiek zjawia się nagle na ich podwórku. Mimo iż wydaje się sojusznikiem, nie wzbudza w dziewczynce zaufania, przynajmniej na początku.

Ktoś chce dopaść jedną z książek taty. Czemu ta książka jest aż tak cenna, że rodzinie grozi niebezpieczeństwo? Co tak naprawdę stało się z mamą? Jak przetrwać z ciotką, która woli towarzystwo książek niż ludzi? Na te wszystkie pytania Meggie musi znaleźć odpowiedź. Droga do nich będzie pełna fascynujących przygód i zabawnych momentów.

Może dla dorosłego czytelnika książka będzie uproszczona i infantylna ale jeśli znaleźć w sobie ducha dziecka można dać się oczarować. Dodatkowym plusem są cytaty na początku każdego rozdziału i nawiązania do różnych dzieł w treści. Myślę, że nie jeden młodszy czytelnik i nie tylko młodszy znajdzie tutaj inspirację, po jakie książki jeszcze sięgnąć albo poczuje więź z bohaterami odnajdując tu swoje ulubione dzieła.

Polecam szczególnie młodym zakochanym w papierowym świecie osobom i każdego, który taką osobą się czuje.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dwunastoletnia Meggie, córka niezwykle utalentowanego introligatora Mo Folcharta, mieszka wraz ze swoim ojcem w wynajętym domu. Jej matka zniknęła w tajemniczych okolicznościach, gdy dziewczynka miała trzy lata. Ojca i córkę łączy ogromna miłość do książek. Meggie wciąż otrzymuje od niego piękne książki, lecz nie wie, dlaczego ojciec nigdy ich jej nie czyta. Pewnej nocy w domu zjawia się tajemniczy gość, który ojca Meggie nazywa Czarodziejskim Językiem. Od tego momentu zaczynają się kłopoty oraz seria wypadków jak z koszmarnego snu... Wkrótce Meggie poznaje wielką tajemnicę ojca. Tą tajemnicą jest to że ojciec czytając na głos książki zawsze coś z nich "wyciąga". Zaczęło się to już jak był dzieckiem i czytał przygody Tomka Sawyera i nagle przed nim pojawił się martwy kot, a znikną jeden z jego pluszaków. Któregoś dnia jak Meggie miała 3 latka, przyniósł z antykwariatu książkę pod tytułem "atramentowe serce" i czytając ją żonie na głos (ona uwielbiała słuchać jego głosu), nagle z książki wyskoczyły 3 osoby i kuna z różkami. 2 z tych osób to były strasznie źli bandyci, Basta, który nigdzie nie ruszał się bez swojego noża i jego szef Capricorn, trzecią osobą był niegroźny kuglarz i połykacz ognia Smolipaluch, wraz ze swoją kuną. Ale za to w książce zniknęła żona Mo. Mo szukał jej wszędzie i nie mógł znaleźć, książkę czytał wielokrotnie ale nie udało mu się żony z niej sprowadzić. Po 9 latach ukrywania się przez Mo i jego córkę, odnalazł ich Smolipaluch i zrobił wszystko żeby Mo trafił do Capricorna, który dar Mo chciał wykorzystać dla siebie żeby on mógł ściągnąć mu dużo złota z książek i jego przyjaciela z "atramentowego serca". Capricorn ukradł już wszystkie książki o tym tytule i je spalił bo bał się że zostanie odesłany do książki z powrotem, zostawił tylko sobie jeden egzemplarz. Basta porywa Meggie i autora "atramentowego serca" i zawozi ich do wioski Capricorna. Tam uwięziona Meggie zaczyna czytać "Piotrusia Pana" i nagle ku jej zdziwieniu pojawia się w pokoju Dzwoneczek, wróżka z bajki. A przy czytaniu innej książki wyciągnęła z niej ołowianego żołnieżyka. Capricorn jak dowiedział się o talencie Meggie chce wykorzystać ją do ściągnięcia z "atramentowego serca" Cienia (najgorszego złoczyńcę). Uwięziona Meggie widziała u Capricorna kobietę bardzo podobną do swojej matki, mimo że matkę pamiętała tylko z fotografii którą miał jej ojciec. Autor "atramentowego serca" (Fenoglio) wymyślił że napiszę zmienioną historię swojej książki, tak żeby Cień którego ma wyciągnąć Meggie okazał się zupełnie inny niż w pierwotnej wersji książki. Meggie po przeczytaniu nowej części książki sprowadziła Cienia, który zabił Capricorna i zniknęła też większość ludzi tego złoczyńcy, został tylko Basta który gdzieś uciekł. Cień nagle rozpłyną się i z niego powstały wróżki, gnomy, szklaniludzie i różne zwierzęta. Meggie dzięki przeczytaniu nowej wersji książki uwolniła siebie i swoją matkę i też dołączył do niej ojciec który ukrywał się niedaleko wioski Capricorna. Autor "atramentowego serca" również gdzieś znikną.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

bardzo dobra książka, pełna fantazji i przygód. Pouczająca. dobrze się ją czytało.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czarująca opowieść o miłości do książek. Choć wydaje się być dedykowana młodszym czytelnikom, tych starszych zadowoli nie mniej. Wręcz zaraża szacunkiem do książek, przez Elinor boję się szeroko otwierać książki, gdy czytam! (I chwała jej za to, wyglądają jak nowe) Autorka stworzyła szereg ciekawych postaci i świat pełen fantastycznych wizji. Świetna powieść.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Oto jedna z moich ukochanych książek, którą po przeczytaniu mocno przytuliłam. Niesamowicie wykreowany świat, pisana świetnym językiem, aż chce się wracać. Polecam, polecam, polecam! :) A filmu nie lubię.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Moja pierwsza książka Pani Funke (oczywiście za sprawą filmu). bardzo mi się podobała, myślę, że kiedyś do niej wróce ;)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetny cykl, to jego pierwszy tom. Literatura dla nastolatków ale napisana naprawdę na dobrym poziomie literackim. Ciekawe, barwne postaci. Wciągająca fabuła. Świetne opisy. Jest coś w tej prozie magicznego.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Duszę czytelnika można zaspokoić dobrymi książkami. Natomiast w przypadku "Atramentowego serca" można ją ukoić podwójnie, gdyż jest to dobra książka o książkach - czego chcieć więcej? Tę pozycję czytało mi się niezwykle miło. Uważam, że nawet obecność natrętnej, szorstkiej ciotki-bibliofilki sprawiała mi radość oraz satysfakcję. Niestety zarówno w życiu codziennym jak i w fikcji literackiej nie często (przynajmniej ja) mam do czynienia z osobami czytającymi, dlatego też jak bardzo wstrętny, pod względem charakteru, nie byłby bohater, ma u mnie szanse na pozytywne postrzeganie i poparcie. Jedyne co mogłabym zarzucić, nawet nie tyle książce, co sobie, to fakt, że przeczytałam tę historię za późno i żałuję, iż nie sięgnęłam po nią kilka lat wcześniej, ponieważ wydaje mi się, że wtedy jej czytanie sprawiłoby mi jeszcze większą przyjemność i prawdopodobnie losy bohaterów nie byłyby dla mnie tak bardzo przewidywalne. Abstrahując od mojego użalania się, sądzę, że jest to świetna pozycja literatury dziecięcej i uważam, że mimo swej długości, powinna być lekturą szkolną, z tego względu, że mogłaby zaciekawić wiele dzieci i otworzyć im oczy na ten piękny literacki świat.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czytane w trakcie wykopalisk. Miła przerwa od pracy. Książka raczej dla dzieci, ale po całym dniu roboty ciężko zabrać się za coś poważniejszego.

Fabuła i język zdecydowanie dla młodszych osób. Postaci są niezbyt dokładnie opisane i mam wrażenie, że nie zostały jeszcze dopracowane, chociaż książka jest częścią dłuższej serii, więc może w następnych częściach będzie lepiej. Złe postaci są mocno stereotypowe, chociaż przyznaję, że nie wszędzie można spotkać taką, która funduje sobie cały kościół dla podkreślenia swojego statusu.

Największy plus za wrzucenie do fabuły kuglarza. Dość rzadka profesja, a to przy okazji jedna z najlepiej zrobionych postaci nawet, jeżeli z charakteru niezbyt oryginalna.

Przede wszystkim polecam dzieciom. Dla starszych raczej na czas, kiedy pracy jest za dużo i trzeba się od niej w jakiś sposób na chwilę oderwać. Zabieram się za następną część :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pełna przygód, niesamowitych sytuacji i stworzeń książka dla nastolatków, raczej tych młodszych.  Dziewczynka i jej ojciec uciekają z domu. Docierają do domu ciotki, maniaczki książek. Niestety  tam również nie są bezpieczni. Mężczyzna zostaje porwany przez zbirów, a dziewczynka, jej ciotka, Smolipaluch i rogata wydra wyruszają z odsieczą.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Atramentowe serce" to książka o... książkach, ich zbieraczach i miłośnikach. Mortimer zajmuje się "leczeniem książek", jak to określa jego dwunastoletnia córka Meggie. Jej matka zaginęła 9 lat wcześniej w dziwnych okolicznościach. Jak się okazuje, Mortimer skrywa pewną tajemnicę... Podczas głośnego czytania, kiedy wręcz czuje się na języku smak czytanych przez siebie słów, a słuchacze czują, że czytana historia ich całkowicie zajmuje i porusza może zdarzyć się coś niespodziewanego... Podczas głośnej lektury jednej z książek, Mortimer niechcący sprowadza do naszego świata kilka postaci z książki, a jego żona zostaje wciągnięta do powieści. Co gorsza, sprowadzone postaci to raczej "typy spod ciemnej gwiazdy" i właściwie wcale im się nie chce wracać do powieści...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dobra.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)