Agorafilia Sztuka i demokracja w postkomunistycznej Europie
Piotrowski Piotr

Ocena: 5 (1 głosów)

Agoraflia to słowo klucz do analizy kultury artystycznej Europy, jaka się ukształtowała po zimnej wojnie i upadku komunizmu. Autor opisuje procesy artystyczne i konkretne dzieła sztuki twórców, których ambicją było i jest uczestnictwo w tworzeniu demokracji. Analiza prowadzona jest zarówno w perspektywie historycznej, w odniesieniu do tradycji artystycznej tej części Europy sprzed 1989 roku, jak też w synchronicznym porównaniu doświadczeń kulturowych różnych krajów (dawnej) Europy Wschodniej. Nie jest to systematyczny wykład historyczno-artystyczny, lecz raczej studium konkretnych zjawisk, układające się jednak w zwartą propozycję wizji historii sztuki czasów transformacji. Konkretne analizy takich zagadnień, jak: topografia artystyczna, gender, biopolityka, pamięć, presja nacjonalizmów, cenzura polityczna, nowe muzea itp., poprzedza próba teoretycznego uporządkowania terenu badawczego, skupiona wokół wielowymiarowego rozumienia roku 1989 w badaniach historyczno-artystycznych.

\r\n \r\nPiotr PIOTROWSKI, profesor zwyczajny w Instytucie Historii Sztuki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, którego w latach 1999-2008 był dyrektorem, a w latach 1996-2009 kierownikiem Zakładu Historii Sztuki Nowoczesnej; w latach 2009-2010 dyrektor Muzeum Narodowego w Warszawie. Członek wielu międzynarodowych towarzystw, instytucji badawczych oraz redakcji czasopism naukowych. Autor ok. 300 artykułów publikowanych głównie w Europie i w USA oraz kilkunastu książek, między innymi dwóch poświęconych twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza (1985, 1989), Artysty między rewolucją i reakcją na temat uwikłań awangardy radzieckiej w rozwój systemu totalitarnego w ZSRR (1992), Dekady, za którą otrzymał Nagrodę im. Jerzego Stajudy (1993), nominowanych do nagrody „Nike” w roku 2000 Znaczeń modernizmu (REBIS,1999) oraz Awangardy w cieniu Jałty. Sztuka w Europie Środkowo-Wschodniej, 1945-1989 (REBIS, 2005; wyd. brytyjskie: In the Shadow of Yalta. Art and the Avant-garde in Eastern Europe), za którą z kolei w 2006 roku otrzymał m.in. Nagrodę Jana Długosza oraz Premiera RP, a także Sztuki według polityki (Universitas, 2007). Laureat Nagrody im. Igora Zabla za wkład w badania kultury artystycznej Europy Środkowej (2010).