Across the Universe

Informacja dystrybutora: Jednocześnie realistyczny, wyrafinowany i bardzo teatralny film Revolution Studios Across the Universe to musical powstały w wyobraźni uznanej reżyserki i scenarzystki Julie Taymor (Frida, Titus, przebój Broadwayu The Lion King) oraz autorów Dicka Clementa i Iana La Frenaisa (The Commitments). Film łączy w sobie oryginalną historię i 33 znane całym pokoleniom piosenki, m.in. „Hey Jude”, „I Am the Walrus” czy „All You Need is Love”. „Naszym zamysłem było stworzenie oryginalnego musicalu wykorzystującego piosenki Beatlesów”, mówi Taymor. Film opowiada historię miłosną rozgrywającą się w burzliwych latach 60-tych, czasach protestów antywojennych, eksploracji umysłu i rock 'n rolla. Jego akcja przenosi się z doków Liverpoolu do nowojorskiej Greenwich Village, z targanych zamieszkami ulic Detroit na pola Wietnamu. Młodzi kochankowie, Jude (Jim Sturgess) i Lucy (Evan Rachel Wood), razem z grupą przyjaciół i muzyków zostają wciągnięci w ruchy antywojenne i kontrkulturowe. Ich przewodnikami są Dr Robert (Bono) i Mr Kite (Eddie Izzard). Przeciwności losu, których nie są w stanie kontrolować, rozdzielają zakochanych, zmuszając Jude’a i Lucy do odnalezienia własnej drogi powrotu do siebie. Revolution Studios przedstawia film w reżyserii Julie Taymor Across the Universe. W rolach głównych - Evan Rachel Wood, Jim Sturgess i Joe Anderson. Produkcja - Suzanne Todd, Jennifer Todd i Matthew Gross; scenariusz - Dick Clement & Ian La Frenais; zdjęcia - Bruno Delbonnel, A.F.C; scenografia - Mark Friedberg; montaż - Françoise Bonnot, A.C.E; choreografia - Daniel Ezralow; muzyka - Elliot Goldenthal; produkcja muzyczna - T Bone Burnett, Elliot Goldenthal, Teese Gohl; kostiumy - Albert Wolsky. W filmie pojawiają się w epizodach takie gwiazdy jak Bono, Salma Hayek, Eddie Izzard i Joe Cocker. ODKRYWANIE LAT 60-tych Wg reżyserki Julie Taymor film Across the Universe to „eksploracja lat 60-tych. Film miał penetrować wszystkie aspekty piosenek Beatlesów. Od tych traktujących o miłości, po te polityczne. Muzyka i film nie miały odzwierciedlać tylko mikrokosmosu przeżyć bohaterów, ale przedstawiać także makrokosmos rozgrywających się na świecie wydarzeń”. Inaczej niż w większości musicali, w których na pierwszym planie pojawia się akcja, a następnie w pewnych kluczowych momentach filmu słychać piosenki, tutaj piosenki kreują ekranową historię. „Mając do czynienia z ponad 200 utworami napisanymi przez Beatlesów, wybraliśmy ostatecznie 33, które wg nas najlepiej oddawały doświadczenia tamtego pokolenia”, mówi Taymor. Chociaż w latach 60-tych, Taymor była nastolatką, historia została zainspirowana jej obserwacjami z dzieciństwa: „Postaci Lucy i Maxa, brata i siostry, powstały na podobieństwo mojego starszego rodzeństwa. W tamtych czasach obserwowałam to, przez co moi rodzice musieli przechodzić wychowując nastolatków, a potem studentów mających do czynienia z poborem do wojska, ruchem hippisowskim czy narkotykami”. Taymor podziwia ducha tamtych czasów. „Ludzie naprawdę ryzykowali”, mówi. „W pewnym momencie filmu Lucy mówi, ‘Położyłabym się przed czołgiem, gdyby w ten sposób mój brat mógł wrócić z wojny’. I kiedy Jude odpowiada, ‘Ale tak się nie stanie’, dziewczyna denerwuje się ‘Uważasz, że nie powinnam próbować?’ Naprawdę porusza mnie fakt, że wtedy ludzie przynajmniej próbowali”. Taymor oraz scenarzyści Dick Clement i Ian La Frenais użyli piosenek, jako przewodnika w opowiadaniu ekranowej historii. „Bohaterowie filmu zostali wykreowani na potrzeby piosenek. W naszej opowieści, Max ma zostać wcielony do wojska. Przesłuchałam dziesiątki piosenek, aż dotarłam do ‘I Want You’ i natychmiast pomyślałam, ‘Boże, przecież właśnie – to ciebie chcemy – było mottem Wuja Sama’”. Piosenka okazała się idealna. Także w wielu innych przypadkach bezpośredniość tekstu piosenki pozwoliła filmowcom na wyrażenie emocji w dużo bardziej intensywny sposób, niż byłby to w stanie zrobić dialog. „Muzyka sprawia, że szybko przechodzimy przez jeden stan emocjonalny do drugiego”, mówi Taymor.