Dlaczego warto? REJESTRACJA

Tadeusz Konwicki - cytaty

A mój dzień składa się tylko z tych chwil, kiedy jestem przy niej. I z kawałka nocy, kiedy myślę o niej. Dziś skrócę sobie czas przypominaniem jej włosów, oczu, ust i całej postaci, tak pełnej przeróżnych tajemnic.
Autor: Tadeusz Konwicki
0
Oni przychodzą do kina jak do spowiedzi. Oczyścić się z grzechów przez wspólną komunię pod postacią aluzji. W bezpiecznym mroku sali mrugają do autora i on do nich mruga. Na batiku podsuniętym przez reżysera haftują swoje potępienie dla przemocy. To jednorazowy seans magnetyczny, który czeźnie z chwilą, kiedy wychodzą z kina uwolnieni od wyrzutów sumienia, od męki moralnej, od widma odpowiedzialności. Wracają, żeby grzeszyć od nowa prywatą, służalczością, zdradą.
Autor: Tadeusz Konwicki
0
Powolutku, niepostrzeżenie zostałem sam na ziemi. Kiedy nadejdzie chandra, nie mam do kogo zadzwonić. Biorę do ręki słuchawkę telefoniczną, bawię się jej sznurem, wykręcam jakieś przypadkowe cyfry i odkładam z powrotem ebonitową białą kość. Ale przecież w końcu wszyscy albo prawie wszyscy zostają sami na świecie. Jakoś to wytrzymują. Bo i nie ma się komu poskarżyć. Ci, co by zrozumieli, dawno odeszli, ci, co zostali, jeszcze nie wiedzą.
Autor: Tadeusz Konwicki
0
Wspiął się na krzesło i podkręcił gałkę głośniczka umieszczonego na ścianie, gęsto pochlapanego wapnem. Odezwała się powolna muzyka tak dobrze skądś znana. Jakby z innej egzystencji, jakby z przedpokoju Pana Boga. Ale to był przecież Bach, Jan Sebastian, którego grają w kaplicach cmentarnych. Może to był fragment trzeciej suity skrzypcowej, która zawsze jeżyła włosy na głowie i zarazem sączyła nie wiadomo skąd jakąś obleśną słodycz wabiącej śmierci.
Autor: Tadeusz Konwicki
0
To wszystko takie dwuznaczne. Ja jestem dwuznaczny, wy jesteście dwuznaczni, cały świat jest dwuznaczny. Źle się czuję i już.
Autor: Tadeusz Konwicki
0
- Boi się pan?
Autor: Tadeusz Konwicki
0
Ja ją spotykałem kiedyś i ona mnie mijała. Może otarliśmy się czasem o siebie na ulicy. Może ją czasem przyśniłem nad ranem podczas tych strasznych nocy w zgryzocie i zmartwieniu. Może chciałem się w niej zakochać, gdy zobaczyłem ją raptem w tłumie, pojawiającą się i znikającą w gęstwie cudzych twarzy. Może ją już opisałem kiedyś albo chciałem opisać. Ona mi towarzyszyła przez całe moje życie. Przez kilka, przez wiele moich żywotów. I nigdy nie mogłem jej powiedzieć paru prawdziwych słów, nie mogłem jej dotknąć, złączyć się z
Autor: Tadeusz Konwicki
0
Zastanawiałem się czy wejść i zamknąć to wszystko, co od lat czekało na rozwiązanie. Co wracało zawsze w nieoczekiwanych porach dusznym przypomnieniem. Co ciążyło codziennie niedokonaniem.
Autor: Tadeusz Konwicki
0
Głowa ciężka, przewód myślowy rozstrojony. Bo przecież obudziłem się w pewnej aurze psychologicznej, może paskudnej, lecz przecież dobrze znajomej, wypracowanej przez rutynę i w końcu bezpiecznej. Teraz straszne prowizorium, chaos zwątpień oraz bezzasadnych pocieszeń. W sumie całość nielogiczna, pozbawiona wierzytelności, niepoważna.
Autor: Tadeusz Konwicki
0
- A pan ironizuje, prawda?
Autor: Tadeusz Konwicki
0
Bo socjalizm to imperium farby olejnej, która przykrywa całą szpetotę zmurszałych miast, nie dobudowanych fabryk i walących się ogrodzeń.
Autor: Tadeusz Konwicki
0
Tak ci miałem wiele do powiedzenia. Wydawało mi się, że o życiu, ale okazuje się, że tylko o sobie. O sobie w tobie. Albo raczej o tobie we mnie. Jak rozplątać moje własne, że tak powiem, hormonalne rozpacze i niespełnienia, z ogólnymi, powszechnymi, które mi zaszczepił mój czas, mój okruch historii? Żebrzę o sprawiedliwość, a ile razy sam byłem sprawiedliwy? Wołam o porządek moralny, a przez ile lat go deptałem? Wyję ze skargą do Boga, a czy wierzę w niego tak, jak trzeba wierzyć?
Autor: Tadeusz Konwicki
0
Później samoloty weszły w codzienne życie ludzi jak zwykłe, pospolite zwierzęta. Zaczęły pracować razem z człowiekiem, zaczęły przenosić go z miejsca na miejsce, dźwigać ciężary, zabijać jego bliźnich. I wtedy nikt już nie śnił samolotów tak, jak śnili je chłopcy w tamtych dawnych latach.
Autor: Tadeusz Konwicki
0
Nic się nie stało. Chwała Bogu, że nic się nie stało. To nieprawda. Coś się jednak stało. Ona szła ku mnie z miliona przypadków omijając miliony alternatyw i ja szedłem ku niej podobnym sposobem. Wiele gwiazd zapaliło się i zgasło w tym samym czasie, kiedy szliśmy sobie naprzeciw. Wiele małych wszechświatów urodziło się i skonało (...). Ładne mi "nic się nie stało".
Autor: Tadeusz Konwicki
0
Najsmaczniejszy jest ten papieros przed śniadaniem. Skraca życie. Od wielu lat mozolnie skracam sobie życie. I wszyscy ukradkiem skracają swoją egzystencję. Coś w tym musi być. Jakiś wyższy nakaz albo może prawo natury przeludnionego globu.
Autor: Tadeusz Konwicki
0
←pierwsza poprzednia 8 9 10 11 następna ostatnia→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
Reklamy