Dlaczego warto? REJESTRACJA

Gustave Flaubert - cytaty

Są ludzie, których jedynym zadaniem jest służyć innym za pośrednika, przechodzi się po nich jak po mostach i idzie sie dalej.
Autor: Gustave Flaubert
0
Czyż nie wie pani, że istnieją dusze wiecznie udręczone? Potrzebują kolejno marzeń i czynów, najczystszych uczuć i najdzikszych namiętności i tak popełniają wszelkiego rodzaju wybryki i szaleństwa.
Autor: Gustave Flaubert
0
(...) wreszcie zbuntowała się w niej duma. Umilkła dławiąc wściekłość z niemym stoicyzmem i wytrwała tak aż do śmierci.
Autor: Gustave Flaubert
0
Była to tęsknota za tym, co już nie wróci, znużenie, które ogarnia po każdym spełnionym fakcie, wreszcie boleść, która wywołuje przerwanie miłego przyzwyczajenia, nagłe zamarcie dźwięków kochanego głosu.
Autor: Gustave Flaubert
0
Gdyby cierpienia nasze były komuś potrzebne, myśl, że się poświęcamy, przynosiłaby nam ulgę.
Autor: Gustave Flaubert
0
Niczego nie oczekuję od życia poza kolejnymi kartkami papieru, które trzeba zaczernić. Wydaje mi się, że brnę przez niekończące się odludzia, kierując się w nieznane, i że jestem jednocześnie pustynią, wędrowcem i wielbłądem!
Autor: Gustave Flaubert
0
I gdy wysilali się na wynajdywanie zdawkowych słów, czuli oboje, że ogarnia ich jakaś błoga niemoc; był to jakby nieprzerwany szept duszy, górujący nad ich głosami.[...].Przyszłe szczęście, jak podzwrotnikowe wybrzeża, rzuca daleko, na nieskończoność wód rodzimy czar, powiem pachnący, który odurza tak, że nie troszczymy się już o niewidzialny horyzont.
Autor: Gustave Flaubert
0
Z wszystkimi paniami, z wyjątkiem mojej żony, umiem dojść do ładu.
Autor: Gustave Flaubert
0
Życie, które tak bardzo boimy się stracić, zawsze jest zbyt długie dla tych, którzy szybko pojmują to, co zobaczą. Wszystko się w nim powtarza i nuży.
Autor: Gustave Flaubert
0
Rozmowa z Karolem była płaska jak uliczny chodnik...
Autor: Gustave Flaubert
0
Serce jest bogactwem, którego się nie sprzedaje, ani się nie kupuje, ale które się ofiarowuje.
Autor: Gustave Flaubert
0
Oczernianie tych, których jeszcze kochamy, odrywa nas od nich po trosze. Nie należy tykać bóstw: pozłota zostaje na rękach
Autor: Gustave Flaubert
0
Ostatecznie śmierć nie istnieje. Odchodzi się ze świata w rosę, w wietrzyk, w gwiazdy, stajemy się jakąś cząstką soku drzew, blasku drogich kamieni, upierzenia ptaków. Oddajemy z powrotem Naturze to, co ona nam pożycza, i Nicość, która jest przed nami, nie ma w sobie nic straszniejszego od Nicości znajdującej się za nami.
Autor: Gustave Flaubert
0
A propos przemysłu, czyś się czasem zastanawiała nad tym, ile głupich profesji on rodzi i ile otępienia musi w końcu z tego wyniknąć? Byłaby to statystyka przerażająca! Czego można oczekiwać po ludności takiego Manchesteru, która spędza całe życie na robieniu szpilek? [...] Tak, ludzkość głupieje.
Autor: Gustave Flaubert
0
Było to jedno z tych czystych uczuć, nie zakłócających życia, które pielęgnuje się, bo są rzadkie, i których utrata martwi bardziej, niż posiadanie raduje.
Autor: Gustave Flaubert
0
←pierwsza poprzednia 2 3 4 5 następna ostatnia→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
Reklamy