I gdy wysilali się na wynajdywanie zdawkowych słów, czuli oboje, że ogarnia ich jakaś błoga niemoc; był to jakby nieprzerwany szept duszy, górujący nad ich głosami.[...].Przyszłe szczęście, jak podzwrotnikowe wybrzeża, rzuca daleko, na nieskończoność wód rodzimy czar, powiem pachnący, który odurza tak, że nie troszczymy się już o niewidzialny horyzont.
I gdy wysilali się na wynajdywanie zdawkowych słów, czuli oboje, że ogarnia ich jakaś błoga niemoc; był to jakby nieprzerwany szept duszy, górujący nad ich głosami.[...].Przyszłe szczęście, jak podzwrotnikowe wybrzeża, rzuca daleko, na nieskończoność wód rodzimy czar, powiem pachnący, który odurza tak, że nie troszczymy się już o niewidzialny horyzont.