Dlaczego warto? REJESTRACJA

Bohumil Hrabal - cytaty

(...) ja w ogóle kochałem zmrok, to była jedyna chwila, kiedy miałem wrażenie, że może się stać coś wielkiego, że po zmierzchu, o zmroku wszystkie rzeczy są piękniejsze, wszystkie ulice, wszystkie place, że wszyscy ludzie wieczorem, gdy tak idą, są piękni niczym bratki, miałem nawet wrażenie, że ja również jestem pięknym młodym mężczyzną, o zmroku lubiłem przeglądać się w lustrze, lubiłem widzieć swoje odbicie w szybach wystaw sklepowych, nawet kiedy po zmierzchu dotykałem palcami twarzy, stwierdzałem, że nie mam ani jednej zmar
Autor: Bohumil Hrabal
0
(...) kiedy dworscy poeci porównują perskiego króla do boga, (...) on im odpowiada: "Mój lasanoforos temu przeczy, mój nocnik to obala". (s.122).
Autor: Bohumil Hrabal
0
śmierć to list pisany na białej tablicy, to zacięta maszyna do pisania, to automat do produkcji bubli, bezpalca niewidzialna ręka, która mi wygraża, to ekspres spadający w przepaść bez dna, to figurki wysypujące się z eksplodującego samolotu, to strach, że nie będzie się już czego bać
Autor: Bohumil Hrabal
0
(...) raptem ciałem i duszą pojąłem, że już nigdy nie będę zdolny zaadaptować się, że jestem w takiej samej sytuacji, w jakiej byli mnisi w iluś tam klasztorach, którzy kiedy się dowiedzieli, że Kopernik odkrył inne prawa kosmosu, niż obowiązywały dotychczas, że Ziemia nie jest centrum świata, lecz przeciwnie, to ci mnisi masowo popełniali samobójstwa, ponieważ nie potrafili wyobrazić sobie innego świata niż ten, w którym żyli do tego czasu.
Autor: Bohumil Hrabal
0
Tak oto jedynie sam dla siebie jestem w pewnym sensie jednocześnie artystą oraz
Autor: Bohumil Hrabal
0
żeby się panu lepiej szukało. Szukało,
Autor: Bohumil Hrabal
0
(...) << Rosjanie, idźcie do diupy!>> I jak widzicie, przyjaciele, jest to anonimowa wypowiedź ludu, jak wszystko, co jest coś warte w mojej ojczyźnie, jest anonimowe, wszystko wymyślili zwyczajni ludzie, oto dlaczego chodzę po gospodach i zbieram tylko to wszystko, co istotnego powiedzieli zwyczajni ludzie, po czym robię z tego literaturę, tak że jestem raczej <> niż pisarzem...
Autor: Bohumil Hrabal
0
lubię ich, tych Cyganów, ponieważ nagle ogarnia ich tęsknota...
Autor: Bohumil Hrabal
0
Wracałem potem do domu z zakupami i całą drogę zastanawiałem się, przez cały ten czas opowiadałem sobie, co też takiego w ciągu dnia powiedziałem i zrobiłem; i pytałem siebie, czy dobrze coś powiedziałem albo zrobiłem, a za dobre uważałem wyłącznie to, co mnie bawiło, ale nie tak, jak rozumieją to dzieci, czy pijacy, tylko tak, jak mnie uczył profesor literatury francuskiej, zabawa jako potrzeba metafizyczna..."Bo jak człowieka coś bawi, to jest właśnie to, wy nasienie złe, głupie i występne", powtarzał nam i tak wymyślał, żeby
Autor: Bohumil Hrabal
0
- Ale, ale, Milton, kto ci wymyślił takie piękne imię?
Autor: Bohumil Hrabal
0
(...) każdy człowiek, a więc także każde ludzkie społeczeństwo, nie marzy o niczym bardziej niż o tym, aby na własny koszt rzucić się na oślep w nieszczęście, które ma tę pozytywną wartość, że dopiero na tym dnie, po upadku, można zobaczyć, co to jest prawdziwe światło. Światło in tenebris, kiedy jest już za późno. A dzięki temu, że już za późno, zdobywa się prawdę, zawsze więcej wartą od jakiejkolwiek fikcji. Fikcja to tylko przepiękne odroczenie poznania. Fikcja jednak zawsze znaczy więcej niż światopogląd, niż jakakolwiek ide
Autor: Bohumil Hrabal
0
gdy w fabryce maszyna zaczyna wypuszczać braki to tę produkcję należy natychmiast przerwać bo to są braki lecz przy pisaniu właśnie te braki są tym o co chodzi toteż prawdziwe pisanie jest wyczekiwaniem na chwile kiedy człowiek zacznie pisać te braki
Autor: Bohumil Hrabal
0
czciciele słońca przenieśli się z ławeczek już w cieniu na ławeczki w zachodzącym słońcu...
Autor: Bohumil Hrabal
0
Cóż, pan kierownik zawsze naobiecuje wiele. Ten to potrafi roztaczać perspektywy. Ile to już przepięknych posad umieścił nam na horyzoncie. Ale potem zaraz o tym zapomina. Prawdziwy romantyk.
Autor: Bohumil Hrabal
0
(...)wiem, że jeszcze piękniejsze musiały być czasy, kiedy wszelka myśl zapisana była tylko w ludzkiej pamięci, wtedy, gdyby ktoś chciał sprasować książki, musiałby prasować ludzkie głowy, ale i to na nic by się nie zdało, bo autentyczne myśli przychodzą z zewnątrz, są poza człowiekiem niczym makaron w bańce, toteż Koniášowiecałego świata daremnie palą książki i, jeżeli w tych książkach odnotowano coś ważnego, słychać jedynie cichy chichot palonych książek, bowiem solidna książka zawsze wskazuje w inną stronę i poza siebie.
Autor: Bohumil Hrabal
0
←pierwsza poprzednia 12 13 14 15 następna ostatnia→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
Reklamy