Dlaczego warto? REJESTRACJA

Bohumil Hrabal - cytaty

Słowianie mają wielką skłonność do nieporządku, ale są tu u siebie, a że i ja jestem stąd, więc mi to nie przeszkadza. (s.71).
Autor: Bohumil Hrabal
0
Jak to możliwe, że jest bibliotekarką, a nie gwiazdą filmową? (...)
Autor: Bohumil Hrabal
0
- Za nic mnie ludzie mają.
Autor: Bohumil Hrabal
0
Jeśli przychodzą mi do głowy jakieś wzniosłe myśli, to tylko na kacu albo zaraz po nim. A zatem kiedy jestem na dnie i spoglądam w górę... (s.95).
Autor: Bohumil Hrabal
0
pamiętam domowe świniobicie, gdyśmy źle dźgnęli wieprza, a on zarył się w gnoju i wolał utopić się w gnojówce, niż znów ujrzeć rzeźnika z nożem w ręku
Autor: Bohumil Hrabal
0
Oparty o kontuar otwartej szklanej ściany baru w Czarnym Browarze piję
Autor: Bohumil Hrabal
0
Uderzeniem pioruna oznajmił mi Artur Schopenhauer, że najwyższym prawem jest miłość, a ta miłość to współczucie, pojąłem, dlaczego Artur tak nienawidził głoszącego kult siły Hegla, byłem jednak zadowolony, że ani Hegel, ani Schopenhauer nie byli dowódcami wrogich armii, bo ci dwaj toczyliby wojnę dokładnie taką, jaką wiodą dwa szczurze klany we wszystkich kanałach i ściekach praskich podziemi.
Autor: Bohumil Hrabal
0
Jedynym na świecie, przed czym można czuć strach jest to, co zwapniałe, strach przed skostniałymi, obumierającymi formami, że jedynym, czym można się radować, jest sytuacja, gdy nie tylko jednostka, lecz również społeczeństwo ludzkie potrafi odmłodzić się przez walkę, przybrawszy nowe formy wywalczyć sobie prawo do nowego życia.
Autor: Bohumil Hrabal
0
(...) bo ja mogę pozwolić sobie na ten luksus, żeby być opuszczony, choć ja nigdy opuszczony nie jestem, ja jestem tylko sam, by móc żyć w zaludnionej myślami samotności, bo ja po trosze jestem entuzjastą nieskończoności i wieczności, a Nieskończoność i Wieczność chyba gustują w takich ludziach jak ja.
Autor: Bohumil Hrabal
0
A mnie pociągało to, co widziałem, więcej nawet - ucieszyłem się, że widzę takie spustoszenie, które napawa mnie lękiem. To było coś takiego jak z każdym człowiekiem, który boi się występku i wystrzega się nieszczęścia, ale jak się czasem coś wydarzy, wtedy każdy, kto tylko może, idzie i gapi się na siekierę w głowie czy przejechaną przez tramwaj staruszkę. Ale ja teraz kroczyłem naprzód i nie uciekałem, jak niektórzy, z miejsca nieszczęścia, cieszyłem się, że jest właśnie tak, jak jest, a w końcu stwierdziłem, że tego nieszczęś
Autor: Bohumil Hrabal
0
jak człowiek zgłupieje, lub da się ogłupić, to wtedy to uczucie wędruje z nim przez całe życie i nigdy się z tego nie wygrzebie, a szczególnie w swojej ojczyźnie i we własnym środowisku, gdzie patrzą na niego jak na wypierdka
Autor: Bohumil Hrabal
0
dużo czytam, a więc dużo cytuję, a skoro dużo cytuję, to zapominam powiedzieć skąd i od kogo pochodzą cytaty. Właściwie okradam trupy i włamuję się do sarkofagów
Autor: Bohumil Hrabal
0
[Szigeti]
Autor: Bohumil Hrabal
0
Książki nauczyły mnie gustować w spustoszeniu, cieszyć się nim.
Autor: Bohumil Hrabal
0
z książką w palcach otwieram zalęknione oczy na inny świat niż ten, w którym akurat przebywałem, bo ja, gdy się zaczytam, jestem całkiem gdzie indziej, jestem w tekście, samego mnie to dziwi i muszę z poczuciem winy przyznać, że naprawdę znajdowałem się we śnie, w świecie piękniejszym, że byłem w samym sercu prawdy. Codziennie z dziesięć razy zdumiewa mnie, że mogłem sam od siebie tak się
Autor: Bohumil Hrabal
0
←pierwsza poprzednia 14 15 16 17 następna ostatnia→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
Reklamy