Piszę, by uporządkować kłębiące się myśli. Kiedy słowa i czyny zastygną na papierze, oddalają się, przestają być moje, przestają mnie dotyczyć. Tak jakbym drogą dziwnej transfuzji przelała na kartkę ból i wstyd.
Trzeba się cieszyć tym, co jest dziś, bo jutra może nie być.
Widzą człowieka na wózku i patrzą na niego jak przez szybę. Starzy ludzie także są niewidzialni.
Muzyka wielkich ma to do siebie, że sięga nieba, a jednocześnie trafia do każdego i każdy odbiera ją inaczej, tak jak każdy inaczej przeżywa życie.
W kobietach jest dziwny pęd do szybkiego kończenia historii, chcą usłyszeć: i żyli długo i szczęśliwie. My krótko byliśmy razem, za krótko, ale jedno wiem na pewno: związek to powieść, nie opowiadanie, i wiele w nim zwrotów akcji.
Ile kobiet powinno pracować na oddziale chirurgii? Siedem. Żeby codziennie inna zmywała naczynia i robiła kawę kolegom.
- Brawo! Jestem pod wrażeniem! Jak zauważyłaś to oko?
- Nie zauważyłam, zmyśliłam. Lekarz zawsze cos znajdzie...
- ...bo wie, że nie ma ludzi zdrowych, są tylko niezdiagnozowani.
Roześmiali się oboje.
Piszę, by uporządkować kłębiące się myśli. Kiedy słowa i czyny zastygną na papierze, oddalają się, przestają być moje, przestają mnie dotyczyć. Tak jakbym drogą dziwnej transfuzji przelała na kartkę ból i wstyd.