Cytat Ewelina C. Lisowska Drogi Boże. Róża to najdoskonalszy... www.granice.pl

Przytulił mnie jeszcze mocniej. Zamknięta w jego ramionach, uwierzyłam w to, że mimo wszystko razem zawsze damy sobie jakoś radę, bo się kochamy, a miłość to prawdziwy cud nieśmiertelności.

Autor: Ewelina C. Lisowska
Książka: Kochaj mnie mimo wszystko 3. cz. serii WIEK-NIEWAŻNY
Tagi: miłość, cud, nieśmiertelność

0

Nie myśl o tym. Ja się wszystkim zajmę. Nie musisz nic robić, nawet nie musisz się starać. Po prostu spędź ze mną ten czas. Niczego więcej od ciebie nie chcę. Bądź ze mną w tej chwili, teraz, a nie w przyszłości pełnej lęków. Strach jest nam do niczego niepotrzebny.

Autor: Ewelina C. Lisowska
Książka: Kochaj mnie mimo wszystko 3. cz. serii WIEK-NIEWAŻNY
Tagi: teraźniejszość, wolność, strach, miłość

0

Nie ma sytuacji bez wyjścia. Koniec czegoś, jest początkiem czegoś nowego, przeważnie lepszego.

Autor: Ewelina C. Lisowska
Książka: Kochaj mnie mimo wszystko 3. cz. serii WIEK-NIEWAŻNY
Tagi: koniec, początek, Wyjście

0

Bo ja nie wierzyłam w to, że jakakolwiek śmierć mogłaby rozdzielić dwie kochające się osoby. Wierzyłam, że miłość to nieśmiertelny dar od Boga, delikatna i zarazem wielka siła, która na całą wieczność scala w jedno duszę kobiety i mężczyzny, którzy się kochają.

Autor: Ewelina C. Lisowska
Książka: Kochaj mnie mimo wszystko 3. cz. serii WIEK-NIEWAŻNY
Tagi: miłość, bóg, nieśmiertelny, dusza, zakochani

0

"– Dlaczego mi to robisz?! – zapytała Boga. – Dlaczego jesteś taki okrutny?! Czy mało jeszcze wycierpiałam?! – W jej sercu powstał tak ogromny żal do Boga, że nie mogła już dłużej się opierać temu uczuciu. – POWIEDZ! CO CI TAKIEGO ZROBIŁAM!!? – zapytała na głos. Poczuła się niczym kukła, którą steruje niesprawiedliwy los. Wstała i podeszła do brudnej szyby. Było już ciemno, a po ulicy oświetlonej wysokimi lampami wciąż jeszcze poruszali się ludzie i jeździły samochody.– Słucham, mów… – rzekła do Boga i czekała, nie wierząc w to, że usłyszy jakąkolwiek odpowiedź.W swoim sercu usłyszała niby-słowa… – Nie odpowiadam za to, co robią ludzie, Kochane Dziecko. Ale Ty sama możesz zmienić swoje życie. To co uczynisz teraz, zaprocentuje na przyszłość. Pomyśl, gdybym był tak okrutny jak sądzisz, czy postawiłbym na Twojej drodze Dawida? Nie bój się. Wiem, że to wszystko Cię boli, ale ja nie jestem od tego, aby karać Cię za przeszłość. Wystarczająco cierpisz. Byłbym okrutny, gdybym nakładał na Ciebie ciężar nie do udźwignięcia.Uspokój się i zaopiekuj się sobą, a ja zawsze będę blisko Ciebie, w Twoim sercu. Będę tu, gdy tylko mnie wezwiesz, przez cały czas… Nie opuszczę Cię.Możesz zrobić, co tylko zechcesz. Masz wszystko co potrzeba, żeby sobie poradzić.Umyj szyby swojej duszy, odśwież umysł, odetchnij… Spokojnie, JA JESTEM. Olśnienie przyszło prosto z jej serca. Zrozumiała, że nie może teraz zrezygnować z życia. Ktoś, kto bardzo ją kochał, był tak blisko niej, jak jeszcze nigdy nikt nie był. „Czy mogłam usłyszeć głos Boga?” Wszystko rozumiała… ale to nie były słowa… tylko czucie słów. „Może rozmawiałam z samą sobą?! Może oszalałam?!”– Chyba już całkiem oszalałam – powiedziała do siebie.– Nie… Dlaczego uważasz, że nie można ze mną rozmawiać?– Bo jestem niegodna tego, aby rozmawiać z Bogiem!– Pokorne serce zawsze słyszy głos Boga. Ja mogę wszystko. Stworzyłem świat. Czy uważasz, że ktoś taki nie jest na tyle inteligentny i silny, aby móc porozmawiać z kimś kogo stworzył? Dlaczego człowiek ma żyć w odcięciu od Boga, który tak bardzo go kocha? Dlaczego miałbym nie rozmawiać z TOBĄ?– Bo jestem… – pomyślała o swoim zawodzie.– Ja widzę więcej niż pozory. Ukochałem Cię, zanim zostałaś stworzona. Córko… Nie pozwolę, żebyś odeszła ode mnie. Będę o Ciebie walczył! Do końca! Do utraty ostatniej nadziei! Marysia poczuła ogromną siłę miłości, której nie potrafiła zrozumieć. Po jej policzkach pociekły łzy wzruszenia. „Jak to możliwe, żeby ktoś tak mnie kochał?”– Pogódź się z tym, że jesteś kochana dlatego, że jesteś… nie dla zasług, nie dla talentów, nie dla pozycji. Jesteś kochana bezwarunkowo, najmocniej jak tylko się da. Czy ktoś, kto tak Cię kocha, może skazywać Cię świadomie na cierpienie?! Tylko Ty sama możesz się na nie skazać, jeśli będziesz grzeszyć i wybierać kręte drogi. Poprowadzę Cię, jeśli tylko pozwolisz."

Autor: Ewelina C. Lisowska
Tagi: bóg

0

Bóg stworzył naturę, więc pozostawił w niej widoczne ślady swojej obecności i nadal jest w niej obecny. Nie jest od nas odgrodzony murami kościoła, ale jest w pięknie tego świata. W kwiatach, śpiewie ptaków, zapachu lilii, w pięknie zachodów i wschodów słońca… Bóg nie odgrodził się od nas po stworzeniu świata. Jest blisko nas. Żyje w żywej naturze i sercach ludzi. Ożywia rośliny swoim tchnieniem…"

Autor: Ewelina C. Lisowska
Książka: Natura Derwana
Tagi: bóg, natura, rośliny

1

Substytuty miłości, Marysiu. Krzysztof, Jadwiga, Serafin… każdy szuka czegoś, czym może zastąpić pragnienie miłości. Boją się poczuć ogrom tego pragnienia, bo myślą, że to może ich zniszczyć, zdominować, uczynić zależnymi od innych. Obawiają się, że okażą się słabeuszami i przestaną panować nad swoim życiem. Odcinając się od swoich pragnień, odcinają się od samych siebie – głośna muzyka, pośpiech, telewizja, telefony, Internet – wszystko jest lepsze od świadomego odczuwania, bycia z samym sobą, zdania sobie sprawy z tego, że pragnie się być kochanym bezwarunkowo, najbardziej na świecie, aż do śmierci.

Autor: Ewelina C. Lisowska
Tagi: bóg

0

Drogi Boże. Róża to najdoskonalszy kwiat jaki stworzyłeś. Z jednej strony delikatna, z drugiej zaś kolczasta. To jakby w jednym kwiecie zawarła się zmienna natura człowieka. Dobro i delikatność płatków kontrastują z ostrością kolców niczym przeciwstawne cechy charakteru istoty ludzkiej. Czasem jesteśmy dobrzy jak te kolorowe płatki, a czasem ranimy innych do głębi, tak jak te ostre wypustki. A jednak róża jest kwiatem miłości! I tak jak miłość ludzka: rani i pociesza, sprawia ból i osładza powietrze słodką wonią płatków, kłuje ostrym słowem i daje rozkosz pocałunków.

Autor: Ewelina C. Lisowska
Książka: Natura Derwana
Tagi: bóg, natura

0

Mój wzrok zaczął tym razem błądzić po jego umięśnionej ręce. Światło dobywające się z kominka rzucało ciepłe, ogniste refleksy na jego jasną skórę, podkreślając jednocześnie cienie wszystkich wgłębień i uwypukleń mięśni. Ten niemal barokowy, kontrastowy światłocień wydał mi się tak piękny, że nie mogłam oderwać od niego oczu.„Jak możesz być tak piękny i jednocześnie tak niedostępny dla mnie?”

Autor: Ewelina C. Lisowska

0

Stanął za mną, trochę za blisko i położył swoje duże dłonie na moich wąskich, chudych ramionkach.– Przyjrzyj się dokładnie – mówił, nachylając się w stronę mojego ucha. – Masz piękny owal twarzy, urzekające oczy i usta… Zgrabne ciałko…– Władek, nie żartuj! – Próbowałam bronić się przed komplementami oraz przed tym, w jaki sposób zaczęła na mnie działać jego bliskość.– Jesteś piękna, Kasiu. W każdym calu piękna – westchnął, po czym nieśmiało objął mnie swoimi ramionami. Zamknęłam na chwilę oczy, a moje ciało odpowiedziało na tę bliskość pobudzeniem, którego w pierwszej chwili nie potrafiłam zrozumieć.

Autor: Ewelina C. Lisowska
Tagi: Chwila

0

Cytat

Więcej cytatów od tego autora

Więcej cytatów z tej książki