Recenzja książki: Orły i anioły

Recenzuje: Tor

Być może, rozpoczynając lekturę powieści, spodziewałem się czegoś więcej, zgodnie z napisem na okładce: „furii godnej podziwu”. Książka zaskoczyła mnie jednak specyficznym prowadzeniem akcji i barwnym, wciągającym stylem pisania.

Maks jest prawnikiem, ekspertem od prawa międzynarodowego w lipskim oddziale wiedeńskiej firmy prawniczej, prowadzonej przez wpływowego Amerykanina. Powieść stanowią dwie płaszczyzny: pierwsza to wspomnienia z lat młodzieńczych, kiedy główny bohater poznaje swą dziewczynę Jessie i jest diametralnie inny niż w czasie pracy w kancelarii oraz druga – znajomość z Clarą, młodą radiową dziennikarką, powrót do narkotykowego nałogu i degeneracja, która nastąpiła po tym, gdy Jessie strzeliła sobie w głowę z pistoletu podczas telefonicznej rozmowy.

W czasie lektury dobrze skonstruowanej, czterystustronicowej powieści dowiemy się, jaką rolę w całej historii odegrał Shershah, handlarze narkotyków – Ross i Herbert, szef kancelarii Rufus, wielki dog niemiecki nazwany Jacques Chirac oraz -  czy Clara naprawdę była przyjaciółką Maksa. Dowiemy się tego wszystkiego, bo okazuje się, że bezpośrednio niezwiązane ze sobą wątki łączą się w całość, nie tylko w dziwaczną opowieść życia młodego prawnika. Bałkany, poszerzenie Unii Europejskiej i narkotyki to druga, oprócz psychologicznej, warstwa powieści, nie mniej intrygująca.

Styl pisania Niemki jest bardzo interesujący. Oprócz przekleństw napotkamy wiele opisów, czasem aż nadto realistycznych i dosadnych. Dowiemy się,  dlaczego kierowcy wielkich ciężarówek mogą masturbować się podczas prowadzenia samochodu, jak zachowuje się pies po zjedzeniu sałatki i jak młodzi ludzie mogą reagować na muzykę Doorsów. Niektóre sformułowania, trafne spostrzeżenia i szczerość nie mogą nie wzbudzić chociażby cienia uśmiechu na twarzy czytelnika. Aż dziw bierze, że książkę napisała kobieta, bo dotyczą owe spostrzeżenia przede wszystkim mężczyzn.

Jako że główni bohaterowie są narkomanami, w powieści napotkamy duże ilości koki, trawki, alkoholu, ale także i papierosów. No i dużą ilość zwykłych, międzyludzkich uczuć -  to historia, w której ludzie dowiadują się, że wiele lat z ich życia było jedynie zwykłą mistyfikacją.

„Orłów i aniołów” nie wyróżnia na pozór nic szczególnego, lecz warto je przeczytać. To powieść dość agresywna, dosłowna, szczera i całkiem mądra. Można powiedzieć, że to realistyczny i życiowy obraz dzisiejszego świata.