Widok Miasta [Fragment 1]

Czego tam nie było? Mnogość owoców i warzyw, sukna i jedwabie, chleb  i  różne  wina, zabawki (ale nigdy nie widziałem tam dzieci), ubrania  i buty, mięsa,  ryby i  drób,  ozdoby, biżuteria, artykuły korzenne i przyprawy, wyroby ze szkła i ze szlachetnych  metali (te  błyszczały w południowym  słońcu - były  jednymi  z  najpiękniejszych).  Handlowano tam wszystkim:  delikatesami,  artykułami  spożywczymi, meblami,  porcelaną  i  zbożem; było też coś dla amatorów staroci.

Na  targowisku  ciągle   przewijał  się  tłum   kupujących i sprzedających.  Rozmach   i  bujność  życia  zapierały  dech  w piersiach.  Większości  z tych  rzeczy  nigdy wcześniej  nie widziałem i nie rozpoznawałem.

Bogactwo tych towarów, wyrafinowane piękno kościoła, ratusza  i mieszkań  najbogatszych  mieszkańców kontrastowały z  nędzą, którą  napotykałem  w drodze  na  rynek.   Bramy  mijanych  przeze  mnie  kamienic  były  usiane  żebrakami z wyciągniętymi   chudymi  dłońmi: młodzi  i  starzy,  kobiety  i  mężczyźni – wszyscy błagali  o  datek; litość  gościła jednak rzadko.

Rynek  był  miejscem  niezwykle ruchliwym i barwnym. Słychać  był  rozmowy,   przekrzykiwania,  nawoływania,  żarty,  ale  też   kłótnie, niesnaski, a nawet  przed chwilą zdarzyła się bójka.

W  pewnym  momencie  zaczepiła mnie jedna ze sprzedawczyń.

Długa suknia  sięgała prawie jej kostek, nieomal przykrywając   zakurzone  i  zabłocone   buty. Talię   dojrzałej   już   kobiety   przepasywał czerwony fartuch. Brązowe włosy pokryte pasmami  siwizny,  okrywała  zawiązana  pod brodą chusta. Zniszczone dłonie  gorączkowo  macały  i  podawały  w tej  samej sekundzie towar, zachwalając go jednocześnie.

- Czego potrzebujesz, młodzieńcze ? – Pytała.