Świat Ojczysty: Rozdział I Część 2

Rozdział I

STACJA HALLA

Część 2

   Mars – czwarta planeta od Słońca już od starożytności rozbudzała wyobraźnię mieszkańców Ziemi. Jej rdzawoczerwona barwa sprawiała, że pierwszą rzeczą, z jaką nam się kojarzyła była krew. A ona z kolei od zawsze towarzyszyła walce i pożodze wojennej. Stąd planetę nazwano imieniem rzymskiego boga wojny.

        Czerwona Planeta czczona przez wieki okrążała Słońce niepokojona przez nikogo, lecz wraz z rozwojem technologii, którą zdobył człowiek z czasem stała się celem naszych podróży. Mars obok ziemskiego Księżyca jest jedynym miejscem w kosmosie, na jakim wylądowała istota ludzka. Dzisiaj dla wszystkich jest to naturalne. Sięgnęliśmy gwiazd. Zrobiliśmy to sami bez niczyjej pomocy. Nie natrafiliśmy na nikogo, a Mars stał się dla nas nowym domem i nadzieją. Lecz zanim do tego doszło, ponieśliśmy wiele trudów i wyrzeczeń.

        Od tysiącleci zerkaliśmy ku gwiazdom. Na początku nieśmiało unosiliśmy swoje głowy ku górze. Nie będąc świadomi samych siebie baliśmy się rzeczy i zjawisk, których nie rozumieliśmy. Im dalej szliśmy tym więcej zaczęliśmy pojmować. Wraz ze zrozumieniem przyszła ciekawość. Dotarliśmy do każdego zakątka na naszej planecie spotykając różnorodne gatunki zwierząt i roślin. Ich bogactwo nas urzekło. Zdobywając całkowitą kontrolę nad lądem i oceanami pragnęliśmy więcej. Nocne niebo wciąż intrygowało ludzi.

Człowiek odkrywając nowe planety zaczął się zastanawiać, czy może i na nich tętniło życie. Skoro sami chodziliśmy i oddychaliśmy, czemu więc gdzie indziej miałoby być inaczej? Jakie było nasze rozczarowanie, kiedy okazało się, że Ziemia była wyjątkiem. Mars również okazał się niezamieszkany. Pragnęliśmy, zatem obdarzyć go życiem. Z pomocą przyszła nam nasza wyobraźnia. Szczególnie na tym polu odznaczyła się literatura. Czytając o innych rasach zamieszkujących Czerwoną Planetę doszliśmy do wniosku, że sami mogliśmy się w przyszłości znaleźć na jej powierzchni. Aby to uczynić, należało wpierw zdobyć potrzebne informacje.

Zaczęło się od bezzałogowych misji badawczych. Misje te opierały się na sondach i łazikach. Wysłano ich na Marsa kilkadziesiąt. Pierwsze z nich zostały skonstruowane i wystrzelone w drugiej połowie XX wieku. Niektórzy naukowcy wskazują, że to nie XXII wiek, w którym żyjemy, a XX był przełomowy w historii ludzkości. W tym stuleciu rasa ludzka z dwóch krwawych wojen, w których wyniku skonstruowano m.in. bombę atomową, podjęła po ich zakończeniu pierwsze próby eksploracji kosmosu. Konflikty zbrojne są motorem rozwoju nauki i technologii. Tak przynajmniej głoszą politycy i producenci broni. One sprawiły, że posiadając szczątkową technologię mogliśmy nareszcie zacząć zaspokajać ogromny głód wiedzy. Naszą ciekawość skierowaliśmy wpierw na najbliższego sąsiada – Księżyc. Jednak lądowanie na nim, jak i badanie go nie wystarczyło. Wraz z coraz większą ciekawością człowieka rosły również potrzeby. A one kosztowały nas dużo.

Naturalne złoża znajdujące się na Błękitnej Planecie zaczęły się wyczerpywać. XXI wiek objawił się, jako stulecie zmożonych badań, rozwojem nauki i technologii. Jeśli wcześniejsze tysiąclecia istota ludzka spędziła czołgając się to przez te dziesięć dekad człowiek rozpędził się do prędkości lokomotywy. Rozwijaliśmy się tak szybko, że stało się to dla nas niebezpieczne. Ziemianie nie byli przygotowani ani mentalnie ani społecznie. Staliśmy się bogami, a może ściślej ujmując pomyśleliśmy, że się nimi staliśmy. Odsunęliśmy na bok tradycje i wierzenia przodków. Religie i zasady współżycia wszystkich istot żywych zamieszkujących naszą planetę stały się dla człowieka zbędne i nieważne. Skoro mogliśmy sami ustalać reguły nie licząc się z rodzinnym światem, staliśmy się jej przekleństwem.