Słowa

            Składając pocałunek na moim ramieniu przypomniałeś mi wspólną wakacyjną wycieczkę na Mazury. Byłam tak roztrzęsiona, że pierwszy raz pozwoliłam ci na okazanie tego, co czujesz. Przypomniałeś mi, że mimo mojego zawzięcia już wtedy potrzebowałam twojej bliskości.

Dziwne, że nasze życie potoczyło się zgodnie z porami roku. Poznaliśmy się w wakacje, gdy byłeś w pełni sił. Jak letni wiatr gnałeś przez życie nie oglądając się za siebie. Paliłeś mosty, które za sobą pozostawiałeś. Podjąłeś wszelkie starania, aby osiągnąć to, czego pragnąłeś i co przeważnie osiągałeś.

Później nastała jesień. Twój zapał uleciał po pobycie w szpitalu. Jeszcze nie wiedziałam, co się dzieje. Jeszcze nie wpuściłeś mnie do swojego życia. Dopiero w połowie tej pory roku ogarnął mnie smutek, który ona rozsiewała. Zaczęłam zauważać, że z mojego nieba waliły się tonami kolorowe liście, które zdezorientowały mnie całkowicie. Cierpliwie wyjaśniałeś mi wszystko po kolei. Uspokajałeś, mając świadomość, że mogę odejść. Nie zatrzymywałeś mnie jednak. Pozostawiłeś mi możliwość wyboru. A ja zostałam. Uzmysłowiłam sobie wtedy, że jesteś wszystkim, co mam i że jeśli zostawię cię samego nie będę już miała po co żyć.

Zima była, jak przystało na porę śmierci, najgorsza. Wtedy ostatecznie dowiedzieliśmy się, z czym mamy do czynienia. Gdy z nieba zstąpił lodowy piorun, wyrywał wszelką nadzieję z piersi. Wtedy życie stało się zimne i bezlitosne. Odwróciłeś się ode mnie. Nie chciałeś, abym przy tobie była. Zimno przejęło nas do szpiku kości. Przetrwaliśmy jednak i nie poddaliśmy się.

Teraz przyszła wiosna - pora odradzania. Podjąłeś walkę o życie, w której nie było przegranych. Ani ty – całe szczęście, ani ona – niestety, nie ponieśliście strat. Mimo że mówisz, że to koniec, że nie zakładasz wspólnej przyszłości i że nie podejmiesz walki, ja wierzę, że zrobisz wszystko, aby uzyskać jeszcze trochę czasu.

Teraz przyszło lato. Słoneczne, piękne, w lipcu będzie pierwsza rocznica naszego spotkania. Ale najpierw musisz przejść przez kolejny tor przeszkód. Nie poddasz się. Wiem o tym i jestem pewna, że uświadamiasz sobie, że ja również się nie poddam i będę przesyłać ci całą swoją siłę.

Poczułam wilgotne, miękkie ciepło na ustach - znajome ciepło przyprawiające o mrowienie i skurcz w żołądku. Przytuliłeś i pozwoliłeś wysłuchać rytmu swojego serca. Jesteś tu ze mną i dla mnie. Jesteś. Wiem, że jesteś i że będziesz zawsze przy mnie. Za to właśnie cię kocham i kochać nie przestanę nigdy.

A słowa utkwiły gdzieś między zdarzeniami, gdy wrzuciłam je do śmietnika własnego życia. Okazały się zbędne i niepotrzebne. Więc właśnie na tym polega miłość…