Przypadkowe spotkanie

oja kasa za bilet przepadła" pomyślała i spojrzała wyczekująco na przyczynę zamieszania.
- Wiem, że to dziwne, co przed chwilą miało miejsce, ale już mówię o co chodzi- wziął głęboki wdech - Rzuciłaś na mnie urok i jesteś mi winna jedną randkę.
Malwina zdumiona chciała krzyknąć "Ja?!", ale gdy otwarła usta, natychmiast je  zamknęła, bo na twarzy wyskoczył jej rumieniec i przeogromny uśmiech.
Marcin widząc jej reakcję, również się uśmiechnął. Nie mógł oderwać od niej oczu.
-Emmm... - Malwina speszyła się. Nie wiedziała co powiedzieć. Chłopak naprawdę jej się spodobał. Był ucieleśnieniem jej ideału. Aż sama w to nie wierzyła. Ale tak od razu umawiać się na randkę?
- To jak?
Malwina poczuła całe mnóstwo motyli w brzuchu.
-Ja nie wiem, co powiedzieć... - wykrztusiła w końcu.
- Powiedz "Tak" - podpowiedział jej.
-Tak? - Malwina spojrzała na niego nieśmiało kątem oka- No dobra.
Marcin nie posiadał się z radości, Malwina natomiast nie wiedziała co ma zrobić z tymi motylami. Ale oboje spędzili wspaniały wieczór. Gdyby nie musieli, nie rozstawali by się ze sobą w ogóle. Chodzili po mieście. Malwina chciała mu porobić zdjęcia. Jednak po kilku minutach to on przejął jej aparat, a ona stanęła przed obiektywem. Zdjęcia wyszły pięknie.
Nie sądzili, że pierwsze randki mogą być takie cudowne. Niby nic niezwykłego. Spacer po mieście w zimowy wieczór.
W końcu odwiózł ją do domu. Zaczęło ją dręczyć sumienie, że nie dała znać nikomu, że wróci później. I było jej przykro, że ta jedna randka dobiegła już końca. Gdy się żegnali pod bramą jej podwórka, zrobiło jej się tak smutno, że musiała się do niego przytulić. Nie chciała się z nim rozstawać ani na sekundę. On też tak czuł. Choć mówił na początku o jednej randce, to teraz doszedł do wniosku, że ta jedna to stanowczo za mało.
- Dasz mi swój numer, prawda? - zapytał z nadzieją - Ta jedna randka to za mało dla nas.
Malwina uśmiechnęła się od ucha do ucha. Nie mogła sobie wymarzyć lepszego pytania.