Staruszek i ptak wiosny

Stał na chodniku, chwiejąc się na wszystkie strony, wsparty na drewnianej lasce. Kiedy go mijałem, zaczepił mnie nieśmiało, jakby miał za chwilę poprosić

o finansowe wsparcie:

- Przepraszam, czy pan widział tam bociana?

Z trudem podniósł swą laskę i wskazał w odddali na stary komin nieczynnej fabryki, na którym leżało duże ptasie gniazdo.

- Nie widziałem, ale sądzę, że z pewnością tam sobie mieszka – odparłem.

- Interesuję się nimi - ciągnął staruszek - wie pan, tak po amatorsku. To takie piękne ptaki, które przylatują wraz z wiosną. Bocian to ptak wiosny, zawsze przynosi

nowe życie.

Patrzył na mnie łagodnie, a w jego oczach widziałem, że czeka na potwierdzenie tego, co mówi. Więc szukałem szybko w pamięci, co miałem zapisane o bocianach i zacząłem perorować, wkładając w to całą swą wiedzę ornitologiczną wyniesioną ze szkoły.

- O, jest widzi pan, właśnie nadlatuje! - krzyknąłem zadowolony, pokazując na nadlatującego biało-czarnego ptaka z wyciągniętymi, niczym golenie samolotu przed lądowaniem, nogami. Zdawałem sobie sprawę, jak wielką radość sprawi ten widok mojemu rozmówcy.

Nie pomyliłem się. Na twarzy staruszka wykwitł piękny, wiosenny kwiat radości i szczęścia.

- No, teraz mogę już spokojnie iść do domu - powiedział i podreptał przed siebie,

pewny, że z wiosną przyleciał już jego ukochany bocian, który przyniósł nowe życie

publikowane w: „Libertas. Miesięcznik ludzi wolnych" 2014, nr 5 (maj)

http://www.libertas.pl/opowiadanie_staruszek_i_ptak_wiosny.html