Proklata Trijca

Ale nie za darmo. Teraz młody Kozak zmizerniał. - Tyś martwy. Po co ci pieniądze? Nie dość, żeś martwy to i tu masz horyłke za darmo. - Nie chcę pieniędzy ani żadnych kosztowności. Pojedziesz do wsi Horenicze, tam gdzie mnie chłopi zarezali, dowiesz się gdzie zakopali moje ciało i pochowasz mnie na poświęconej ziemi. - A co jeśli nie pochowali, a wilcy i kruki roznieśli cię na cztery świata strony? - Wtedy masz problem. No to… wypijmy za to żebyś znalazł! Gdyby nie światło z okien karczmy i hałasy, to Wilcze Uroczysko wyglądałoby naprawdę upiornie. Mimo to Kossecki i Natan czuli się tu wyśmienicie. Czuli się tak, dopóki nie zaczęli się nudzić. Świt się zbliżał, a Kozak wciąż nie wychodził. - Spił się na pewno bękart przez Turków chędożony. Zabije tego kurwy syna, ale najpierw musi mi powiedzieć jak dotrzeć do Ukrytego Klasztoru! – powiedział zirytowany Kossecki i ruszył bojowym krokiem w stronę budynku. Natan jak zwykle milczący, nie powiedział nic. - Wiwat Kossecki! – krzyknął Marek Kalewski, dawny znajomy Kosseckiego, najlepsza szabla i największy pijanica ziemi bracławskiej. Przynajmniej, dopóki nie zapił się na śmierć. - Wiwat! Wiwat! - Małmazji mu nalać! Kossecki ujrzał tu wielu starych znajomych. I jak tu odmówić? Mijał kwadrans za kwadransem, a świt się zbliżał coraz bardziej. Natan wstał z kamienia na którym siedział po turecku, splunął, poprawił ordynkę na plecach i ruszył w stronę wejścia. Żaden z panów braci ani Kozaków nie witał Żyda. Natan niewzruszony znalazł śpiącego pod stołem Hryhorego. Wziął go za długie wąsy i tak ciągnął po ziemi, wycierając podłogę pełną rozlanych trunków. Potem podszedł do Kosseckiego, który spał na stole. - A ty tu czego, parchu? – zapytał pan Marek siedzący przy panie Michale. – Dobrego towarzysza chcesz nam zabrać? Jak widać, jemu tu dobrze. Natan zmierzył go jedynie swoimi czarnymi oczami i chwycił pana Michała za czuprynę i zaczął go ciągnąć tak jak Tereszczuka. - Mówię do ciebie! – pan Marek krzyczał za nim, lecz ten udawał, że nic nie słyszy. Gdy coraz bardziej zbliżał się do drzwi, Kalewski chwiejnym krokiem rzucił się za nim. Gdy tylko zbliżył się na długość ostrza, Natan jednym ruchem wyciągnął szablę z pochwy (puszczając pana Michała, który z hukiem uderzył o podłogę) i rozciął mu gardło. Pijane towarzystwo próbowało się na niego rzucić, lecz kilku straciło równowagę, a pozostali potknęli się o tych leżących. Wyglądało to całkiem komicznie, a dla Natana skończyłoby się tragicznie, gdyby nie zdążył uciec. Na zewnątrz Żyd uśmiechnął się do swoich myśli. Dla Marka Kalewskiego, raj zamienił w piekło. Pijanica spędzający wieczność w karczmie, a wszystko co wypije wyleci mu przez rozcięte gardło. Trunki z Wiecznej Karczmy, nie dość, że szybko zwalają z nóg śmiertelników, to jeszcze sprawiły, że Kossecki i Tereszczuk spali przez calutki dzień. Po przebudzeniu zaś, czuli ból głowy wielki jak pustka w skarbcu Rzeczpospolitej. Dopiero następnego dnia wyruszyli w dalszą podróż, jednak w bardziej paskudnych humorach niż zwykle. Hryhory po drodze zatruł jedną rzeczkę. Kilka dni później w wiosce, która czerpa