Opowieści z Hellsound. Bratnie dusze. cz1

-          Ja też. – wyszeptała. – Przesiadywałam tu godzinami, marząc o nierealnym.

Zapadła cisza, gdy rzeka poniosła czyjś krzyk rozpaczy.

-          Hellsound wysysa z ludzi nadzieję. – zaczęła. – Jak mieszkałam w Północnych Stokach Albrien było inaczej... Hellsound... Jest obce.

Skuliła się w sobie, gdy na jej wyznanie nie padła żadna odpowiedź. Wiedziała, że nie powinna tak rozmawiać z nieznajomym zwierzoczłekiem, ale coś ją do tego zmuszało.

-          Ja się urodziłem w Hellsound... chyba. Szczerze mówiąc, nie wiem. – roześmiał się. – Matka wyrzuciła mnie na ulicę kilka dni po urodzeniu.

-          Żartujesz! Jak zdołałeś to przetrwać? – rzuciła bezmyślnie.

-          Wiesz... Nie jestem człowiekiem. Pumy są bardziej samodzielne za młodu niż niemowlęta.

Mise westchnęła ciężko, patrząc na przesuwające się z wiatrem ciężkie chmury.

-          Z tego co wiem, też nie miałaś łatwo.