Jak skończysz czterdziestę, to cię uśpię
JAK SKOŃCZYSZ CZTERDZIESTKĘ TO CIĘ UŚPIĘ
*
Twarz jest samospełniającą się przepowiednią, dlatego prawdziwa miłość rodzi się od pierwszego spojrzenia. Gdybym dwadzieścia lat temu wiedziała o ludzkiej twarzy tyle co dziś, od chińskich mistrzów Mian Xiang, przepowiadających z niej los, byłabym szczęśliwa, bogata i do głębi spełniona. A tak?
Ten pierwszy nie miał blisko osadzonych siebie oczu, mocno zarysowanych brwi oraz kwadratowej szczęki - a to właśnie zapewnia w życiu sukces.
Drugi miał wąskie, płaskie czoło i głęboko osadzone oczy. Typowy okrutnik.
Trzeci optycznie wyglądał na inteligentnego, bo zaczesywał włosy do góry. Bujał w obłokach, bo miał krzaczaste brwi.
Usta czwartego były zbyt mięsiste. Zbyt dużo jadły, piły i średnio umiały siłę całować mięsiście.
Piąty miał znowu za wąskie. Takie mają rozwodnicy, bez przerwy poszukujący drugiej połówki.
Szósty, błękitnooki – najpiękniejszy esteta i egoista jakiego znałam. Gdyby miał piwne, kochałby przyjemności życia. A tak? Albo chociaż brązowe – melancholik, ale przynajmniej uczciwy.
Siódmy i ósmy mieli przylegające do głowy uszy, byli cierpliwi. Ale moje uszy przylegają do czegoś innego. Nie pasowaliśmy do siebie.
Dziewiąty miał to, co chciałam - duży nos do interesów. Ale gdybym wiedziała wtedy, że czubek tego wielkiego nosa nie może być zadarty, bo to oznacza straty, byłabym nieszczęśliwa tylko z powodu ośmiu. A tak?
Ostrzegam. Przyglądaj się twarzom. Nie patrz na to, co mówią ich usta.
Gdybym Ja miała inne oczy - mniejsze, byłabym sprytniejsza. Moje średnie oczka nie lubią ryzyka i niepotrzebnych emocji. Duże są lepsze, wiadomo. Moje zmarszczki wokół ust i mięsiste policzki świadczą o mojej atrakcyjności. To znaczy, że nie fryzura, ani buciki? Gdybym wiedziała, że będę taka przystojna na starość, to chciałabym się starzeć szybciej.
Nie wiem ile przede mną, wiem ile za mną.
Dziesiąty musi mieć oczy osadzone troszkę dalej, brwi zadbane, średnie usta i soczewki w kolorze, który nie zdradza przeznaczenia. Uszy muszą być piękne, kształtne i nosek malutki, perkaty…
A co z resztą?
Z jaką resztą, mistrzu Mian Xiang?
*
Moje rozmyślania przerwał telefon.
- Jak skończysz czterdziestkę, to cię uśpię!
- Halo, kto mówi? – spytałam.
- Przyjaciel.
- Przyjaciel? - powtórzyło coś w mojej głowie.
- Głuchaś? - zapytało coś.
- No raczej! - powiedziałam. - Po czterdziestce, to chyba normalne.
- Słuchaj Elu...
- Halo, kto mówi?
- Twój głos wewnętrzny, Eluuuuu.
Ten epizodzik rozpoczął moją przygodę czytającego w myślach i chodzącego potem do numerologa, żeby oczyścić złą aurę.
- Słuuuuchajjjj – hulało we łbie.
- Czy to wiatr? – rozejrzałam się, bo jak nie wiesz, że to twój głos, to myślisz że wiatr między uszami.
- Eluuuu, kurwa – powtórzyło echo w głowie brzydkie słowo na K.
– Słuuuuchajjjj – i całą resztę, powtórzyło.
Nigdy do tej pory nie używałam brzydkich słów. Może tylko dupa, więc nie spodziewałam się, że to ja zwracam się do siebie w jakimś celu.
- Speeee …
- Co spe? – szybciej trochę, bo aż tak wolno nie myślę.
- Speeeełnięęęe twoje jedno życzenie.
