Jak Banki przejmują państwa tworząc z ludzi niewolników

 
- 0, nie! Przykro mi, ale bankier nigdy nie rezygnuje ze spłaty długu. W końcu oddacie mi wszystkie pieniądze, które wam pożyczyłem, ale co roku będziecie mi spłacać tylko odsetki. Nie będę się domagał zwrotu kapitału. Być może niektórzy z was nie będą mogli płacić nawet samego procentu, gdyż pieniądze krążą od jednych do drugich.

Ale zorganizujcie się w państwo i przyjmijcie system dobrowolnej składki, co nazywa się podatkiem. Tych, którzy mają więcej pieniędzy, obciążycie większym procentem, biednych mniejszym. Byle byście spłacili mi w całości sumę odsetek, to ja będę zadowolony, a wasze małe państwo będzie się pomyślne rozwijać.
Nasi przyjaciele wyszli trochę uspokojeni, ale wciąż wątpiący. 

11. Ekstaza Marcina Goldena

Po odejściu towarzyszy, Marcin się skupia i myśli: 
„Mój interes jest dobry. Ci ludzie są pracowici, ale nie znają się na rzeczy. Ich ignorancja i łatwowierność stanowi moją siłę. Poprosili mnie o pieniądze, a jazakułem ich w kajdany niewoli.

Podczas gdy ich oszukałem, obsypali mnie kwiatami. Istotnie, mogli się zbuntować i wrzucić mnie do morza. Ale ... Mam ich podpisy. Są uczciwi. Dotrzymają swoich umów. Uczciwi i ciężko pracujący ludzie zostali stworzeni na tym świecie, żeby służyć 
bankierom i finansistom. 

„O wielki bankierze! Oświatły mistrzu, słuszne 
jest stwierdzenie: Dajcie mi kontrolę nad finansami 
narodu, a zagram na nosie tym, którzy tworzą jego 
prawa”. Ja, Marcin Golden, jestem panem Wyspy Rozbitków, ponieważ żkontroluję jej system pieniężny.

„Moja dusza jest przepełniona entuzjazmem iambicją. Czuję, że mógłbym rządzić całym światem. To, co zrobiłem tutaj mógłbym przeprowadzić na całej Ziemi. Niech tylko wydobędę się z tej wysepki: wiem, jak rządzić całym światem, nie dzierżąc berła”.

Z największą rozkoszą wpajałbym swoją filozofię w głowy: bankierów, przemysłowców, polityków, reformatorów, profesorów, dziennikarzy - a staliby się moimi sługami. Masy są stworzone do życia w niewolnictwie, podczas gdy elita jest ustanowiona jako ich nadzorcy”. 
I w olśnionym umyśle Marcina powstaje cała struktura systemu bankowego. 

12. Nieznośny koszt życia 

Zczasem sytuacja na wyspie się pogarszała. Wprawdzie możliwości produkcji wyraźnie wzrosły, 
ale spadła ilość wymiany towarów (transakcji). Marcin pilnował swych interesów, ściągając odsetki regularnie. 

Pozostali musieli myśleć oodłożeniu pieniędzy dla niego. 
Wszystkie pieniądze, które w ramach odsetek mieszkańcy oddawali bankierowi przestawały istnieć 
(nie było ich już w obiegu). Zmniejszała się, więc ciągle ilość pieniędzy, która na początku została stworzona.

Wkońcu na wyspie brakowało pieniędzy i mieszkańcy mieli kłopot ze sprzedaniem własnych produktów. Nie mogli zdobyć pieniędzy na zakup potrzebnych im towarów ani na spłat ę odsetek od długu, który ciągle mieli u bankiera.

Mieszkańcy zaciągali, więc u bankiera nowe kredyty, aby poradzić sobie z kłopotami. Abyuzyskać kredyt musieli zastawiać dobra, które posiadali. Większe długi to większe odsetki. Gdy je oddawano jeszcze szybciej malała ilość pieniędzy i jeszcze bardziej pogarszała się sytuacja mieszkańców wyspy. Długi ciągle rosły. Aby spłacić rosnące odsetki konieczne było zwiększanie podatków.

Mieszkańcy, aby zrekompensować rosnące odsetki oraz podatki zaczęli podnosić ceny. Pomimo, że na wyspie brakowało pieniędzy zaczęła ujawniać się inflacja.

Obniża się moralność, zanika radość życia, praca nie sprawia już zadowolenia. Bo, po co pracować? Produkty trudno jest sprzedać, a je żeli się je sprzeda, trzeba płacić Marcinowi podatki. A więc trzeba się ograniczać. To jest kryzys. I jeden drugiego oskarża o brak miłosierdzia i o to, że jest powodem drożyzny.