Gospoda Pod Rozbitym Krążownikiem

, których postęp cywilizacyjny zepchnął na margines i zredukował prawie do zera reprodukcję danych typów. Są to postacie z młodości profesora Kurcze. Postacie jakby z ziemi niczyjej, samotni poszukiwacze, awanturnicy, złoczyńcy, niespokojne duchy. Osobnicy posiadający tajemnice, mroczne interesy, przeszłość, o którą lepiej nie pytać, duchy porywcze, trochę szalone. Sam właściciel gospody jest wyjątkowy tajemniczy. Nie figuruje w żadnych kartotekach, nie posiada żadnych chipów mogących pomóc go zaszufladkować. Na pytania reaguje nerwowo i niegrzecznie. Stoi za barem przecierając plastikowe kufle na alkoholowe płyny. Z reguły sam w zadymionym pomieszczeniu, gdzieś w półmroku, obserwuje salę. Widziałem dwa razy, jak zamienił z jakimś klientem więcej niż dwa zdania. Opowieści innych potwierdzają, że gospodarz rozmawia rzadko, i zawsze cicho, jakby dogadywał sprawy nie dla uszu wszystkich. Częściowo negatywne, kryminalistyczne skojarzenia odnośnie właściciela, wynikać mogą z jego aparycji: średniego wzrostu mężczyzna, krępa budowa ciała, szeroka twarz ozdobiona blizną na prawym policzku, kilkudniowy zarost, gęste brwi, włosy szare, krótko przystrzyżone. Ubrany chodzi w niebieski kombinezon typu Hipi, czyli, dla nieświadomych, o szerokich nogawkach i rękawach, typ luzacki, na który nakłada biały fartuch jak piekarze ze starych filmów. Nikt nie wiedział by był ubrany inaczej. Z braku prawdziwych danych i w wyniku specyficznego charakteru gospodarza, pojawiło się wiele malowniczych bajek. Jeśli lubią Państwo literaturę fantastyczną, to mogą sobie poczytać książkę doktora Gruba pod tytułem Niesamowita historia właściciela Gospody Pod Rozbitym Krążownikiem. Doprawdy, niesamowite są niedorzeczności, jakie znalazły się na stronach tej… pozycji. Ja uważam jednak, że rzeczywistość dostarcza więcej emocji niż fikcja. Nigdy też nasz zespół nie uciekał się do tandetnej sensacji. Pomimo, że przedmiot badań wydaje się być magiczny, to zawsze staraliśmy się ująć go naukowo, zgodnie z metodą i dbając o standardy pracy akademickiej.

Jak już wspomniałem, opis klienteli dostarczą badania kolegów i koleżanek z zespołu. Mam nadzieję, że udzielą one odpowiedzi na pytanie postawione na ostatnim zjedzie Socjologów Lokali, mianowicie: Czy istnieje stała klientela lokalu? Wspomniałem wtedy o pewnym jegomościu, którego widziałem za każdym razem, kiedy tam byłem. Część rozmówców z którymi przeprowadzałem wywiady, potwierdza, że widzieli taką postać podczas swojej wizyty. Zajmuje ona stolik w rogu zajazdu, obok maszyny z produktami czekoladopodobnymi i szafy grającej model R2. Siedzi sam, w mdłym świetle fluorescencyjnych ścian. Twarz skrywa czarny kaptur. Tylko czerwone ślepia lustrują przestrzeń. Nikt nie widział by coś jadł lub pił. Z nikim też nie rozmawiał. Kiedyś zapytałem profesora Kurcze o tę osobę. Powiedział: “A to emerytowany rycerz Jedi. Ochroniarz”. Projekt mający na celu zebrać informacje o danym osobniku – Zdemaskować Jedi – został zawieszony. Przyczyn było kilka: raz, niechęć urzędników do naszego planu badań jednostek; dwa, trudność samej materii. Nie tak dawno zginął jeden z naszych kolegów – doktor Bohen – który postanowił zebrać dane o jednej z postaci pojawiającej się w Gospodzie Pod Rozbitym Krążownikiem. Trafił nie na tą osobę co trzeba, i wieść o nim zaginęła. Profesor Purchawka pisze w artykule Co z badaniem jednostek?, cytuję: “Rozum jest ponad polityczny, ponad partykularnymi interesami! Rozum wymaga! Rozum się domaga! Domaga się jedności! Jedności instytucji, które ustanowił (…) Jedność instytucji w służbie Rozumu, wzajemna pomoc w odkrywaniu Prawdy, może przyczynić się do dalszego rozwoju nauki w dziedzinie jednostek. Bez pomocy urzędników, aparatu urzędniczego, pełnej współpracy w zbieraniu danych, nauka nie będz