Prywatna historia kobiety legendy.
Uparta i ambitna. Zawsze w centrum wydarzeń, w centrum polskiej historii. Tam, gdzie czuje się ważna. „Przodująca spawaczka”, „Bohaterka Sierpnia ’80”, „Symbol Solidarności”.
Rok 1943, na Wołyniu trwa rzeź. Urodzona w ukraińskiej rodzinie Anna ma kilkanaście lat. Jest na służbie u Polaków, gdy dociera do niej wiadomość, że wszyscy jej najbliżsi zginęli. Musi uciekać, a w nowej rzeczywistości poradzić sobie sama. Ukrywa swoją tożsamość: zdobywa fałszywą metrykę, zmienia wyznanie. Liczy, że prawdy o niej nie odkryje nikt.
Rok 1950, Stocznia Gdańska szuka spawaczy. Anna zgłasza się na kurs, chce być najlepsza. Już wkrótce o jej wzorowej pracy dla Polski Ludowej napiszą gazety.
Rok 1980, rodzi się „Solidarność”. Zwolnienie Anny z pracy wywołuje strajk w stoczni, do protestu przyłączają się setki zakładów pracy. Z przykładnej działaczki staje się dla partii wrogiem numer jeden. Jej upór i ambicja wkrótce dadzą się we znaki wszystkim.
Życie prywatne Anny skrywa wiele tajemnic. Nie opowiada o tym, co przeżyła w czasie wojny. Ucieka od rodziny, która zabrała ją z Wołynia. Będąc w ciąży, rozstaje się z ojcem dziecka. Nikomu, nawet synowi, nie zdradzi jego tożsamości. Szczęśliwe małżeństwo z Kazimierzem kończy przedwczesna śmierć męża. Przez dużą część życia Anna toczy walkę z nowotworem.
Dorota Karaś i Marek Sterlingow dotarli do nigdy nie publikowanych archiwalnych nagrań i dokumentów. Odwiedzili rodzinę Anny w Ukrainie, skłonili do zwierzeń jej syna, Janusza Walentynowicza. Rozmawiali z przyjaciółmi i przeciwnikami Anny: Lechem Wałęsą, Bogdanem Borusewiczem, Hanną Krall, Krzysztofem 2, agentem, który zaważył na relacjach Anny z Wałęsą. Przeczytali w IPN-ie teczki związane z opozycją.
Walentynowicz. Anna szuka raju to nie tylko rzetelne biograficzne śledztwo, ale wciągająca opowieść o kobiecie, której życie było nierozerwalnie związane z najważniejszymi wydarzeniami w powojennej Polsce.
Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2020-03-11
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN:
Liczba stron: 500
Autorzy biografii o Walentynowicz stanęli przed nie lada zadaniem. Wyciągnięcie wszystkich najmniejszych szczegółów z jej życia to prawdziwy wyczyn, a schody pojawiły się już na samym początku, bo nawet jej pochodzenie nie było dotąd nikomu znane. Zwykła, niezwykły Anna Walentynowicz jest pracowita, bardzo zaangażowana w życie społeczeństwa, jego poprawę. Pomocna i bardzo pamiętliwa, ale o dobrym sercu. W końcu ufna, oddana Bogu i do samego końca nieugięta. Dla niej sprawy były czarne albo białe i każdy niech oceni sam czy było to słuszne podejście czy nie… Fascynująca opowieść
Długo musieliśmy czekać na rzetelną i dobrze napisaną biografię Anny Walentynowicz, której należy się nasza uwaga bardziej niż jakiejkolwiek innej postaci ,,Solidarności”. Dla mnie to właśnie ona jest ikoną walki o przemiany, o lepsze życie dla ludzi, o godne warunki pracy, o szacunek. Dzięki Dorocie Karaś i Markowi Sterlingowi mamy szansę dokładnie prześledzić jej losy i zgodnie z własnym sumieniem wyciągnąć wnioski. Bardzo podobała mi się forma reportażu tej biografii, dzięki czemu autorzy mieli szansę przemycić nam mnóstwo ciekawych wątków pobocznych, które koniec końców również miały duże znaczenie dla historii naszego kraju. Cieszę się, że przeczytałam tę biografię. Bardzo dużo mnie z niej wyniosłam i mam wrażenie, że w końcu rozumiem co doprowadziło do 89’, jak przebiegały protesty oraz jaki tego efekt mamy dziś… Bardzo, bardzo polecam!
Ocena: 3, Przeczytałam,
Moi Drodzy, na wstępie muszę przyznać, że już dawno nie czytałam tak dziwacznej książki, która jest o wszystkim i o niczym. Zawartość merytoryczna poszczególnych rozdziałów jest sporna. Jedynie ciekawy jest, nieznany dotąd życiorys Anny Walentynowicz, de domo Lubczyk. I do tej części rozważań nie mam zastrzeżeń. Natomiast nie rozumiem powodów, dla których autorzy szperają w życiu osobistym bohaterki.
Dziennikarze sugerują występowanie białych plam w życiorysie suwnicowej. Insynuują, że ta manipulowała swoim pochodzeniem tak, aby pasowało do ówczesnej sytuacji politycznej. W zasadzie treść zaczynała przypominać okładki popularnych tabloidów. Nie chodzi oczywiście o tworzenie hagiografii czy budowanie pomnika ze spiżu. Anna miała wady i zalety, jak każdy z nas. Chodzi o zrozumienie jej roli w najnowszej historii Polski.
Kobieta nie była wylewna i skora do zwierzeń. Raczej zachowawcza i zdystansowana, nie uzewnętrzniała swoich przeżyć wojennych. Milczała o doświadczeniach głodu, chłodu, bólu, przemocy i o pracy ponad siły
Zamiarem publicystów jest przekonanie nas, że Anna Walentynowicz była podatna na wpływy innych, ponadto zachłanna i pazerna. Sprawa była poważna, bowiem dziewczyna została pobita przez opiekunów. Świadkiem wydarzeń był sąsiad, który zgłosił sprawę na milicję. Niepotrzebnie też trywializują chorobę.
Dorota Karaś i Marek Sterlingow zaznaczają, iż dywagacje nie są podlizywaniem się komukolwiek. Owszem, to rewizja biografii matki ''S" na własne potrzeby. Autorzy próbują nadać poszczególnym sprawom własne, wydumane znaczenie. Starają się udowodnić założenie: bo to zła kobieta była.
Na koniec pojawiają się sformułowania, które w oczywisty sposób przeczą faktom historycznym. Karaś i Sterlingow deprecjonują osiągnięcia pani Ani w walce z ustrojem. Ba! Twierdzą nawet, że była jedyną odpowiedzialną za rozpad w strukturach związku. Przecież to nonsens i niebywała ignorancja. Było zupełnie inaczej. I za to dwie oceny niżej.
Tytuł biografii Walentynowicz. Anna szuka raju jest wielce frapujący i intrygujący. Ale niech Was nie zmyli. Bowiem wedle mojego odczucia książka jest elementem szeroko zakrojonej akcji wymierzonej w rzeczywistą bohaterkę Sierpnia' 80 i ,,Solidarności". Oczywiście można zapoznać się z tymi dywagacjami, ale trzeba zachować wobec nich dystans i krytycyzm wobec przedstawionych wydarzeń oraz faktów historycznych.
Zapraszam: Zaczytana Lady Makbet33