Testament
Baruch Milch

Baruch Milch po stracie najbliższych ukrywa się wraz ze szwagrem u polskiej rodziny. Tam postanawia spisać sowje dotychczasowe życie. Zaczyna od ostatnich wydarzeń i stara się spisać jak najwięcej, gdyż w każdej chwili ich kryjówkę mogą odkryć Niemcy. "Testament" składa się z dwóch tomów wydanych w jednej książce. Pierwszy z nich, krótszy, opisuje życie autora do wybuchu wojny, jego problemy z dostaniem się na studia jako Żydowi. Drugi tom podzielony został na trzy części. Opisują one lata wojny, kiedy to autor się żeni, rodzi mu się syn, coraz bardziej Niemcy prześladują Żydów. Rodzinie żyje się coraz ciężej. w końcu Baruch zostaje sam. Ostatnia część tego tomu pisana była na bieżąco. Są to bardziej wewnętrzne przeżycia autora, niż historyczny zapis. Kończy się z momentem wkroczenia wojsk sowieckich i wyjściem obu ukrywających się Żydów z kryjówki. Dalsze losy autora poznajemy w skrócie z posłowia oraz końcowego rozdziału, w którym wypowiada się najmłodsza córka autora, urodzona już po wojnie, kiedy to Milch żeni się ponownie. Ponad połowę książki czytałam z zapartym tchem przeżywając wszystko wraz z autorem. Nie spodobała mi się ostania część, która jest właśnie takim tytułowym testamentem. Podoba mi się galeria zdjęć z końca książki. dzięki nim można sobie lepiej wszystko wyobrazić. Wzruszające są zdjęcia synka Barucha, który zginął w wieku trzech lat. Do mojego wydania jako ciekawostkę dodano oryginalny rękopis autora na płycie CD.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książek opowiadających o Holokauście jest na rynku wydawniczym bardzo wiele. To co wyróżnia "Testament" autorstwa Baruch Milcha to przede wszystkim emocjonalny charakter tejże pozycji. Emocjonalny, ponieważ autorem nie jest kolejny historyk czy też publicysta, ale bezpośredni uczestnik tamtych wydarzeń - człowiek który narażając własne życie niósł pomoc innym ludziom.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Autor wspomnień "Testament" był żydowskim lekarzem. Tuż po wybuchu II wojny światowej ożenił się z dużo młodszą dawną znajomą, po roku urodził im się syn. Mimo wojny na początku dosyć dobrze im się powodziło.

 

 Wspomnienia Milcha są wstrząsające, dodatkowo pisane w ukryciu przez okres około ośmiu miesięcy (od lipca 1943 do marca 1944). Niestety wcześniej zginął jego ukochany synek, ukochana żona i praktycznie cała jego rodzina (nie zdążyli dotrzeć do kryjówki).

 

Autor opisuje całe okrucieństwo hitlerowców, trudne stosunki polsko - żydowsko - ukraińskie panujące na Podolu. Również przeprowadzane przez Niemców akcje przeciwko Żydom są opisane w szczegółowy sposób, nawet śmierć jego ukochanej rodziny. 

 

Ciężko jest czytać takie wspomnienia, niemożliwie wiele złego przeżył autor tych wspomnień.

 

Książka powstała na podstawie 1600-stronicowego rękopisu znajdującego się w archiwum ŻIH w Warszawie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)