Targowisko próżności. Vanity Fair. Tom 1
William Makepeace Thackeray

Lubię XIX-wieczne angielskie powieści obyczajowe, ale ta jest bodaj pierwszą napisaną przez mężczyznę. Thackeray jest bystrym obserwatorem. Nie tylko umiejętnie opisuje realia tamtej epoki, ale też celnie je komentuje. Czytelnik śledzi losy dwóch młodych, skrajnie różnych kobiet - różnych zarówno z charakteru, jak i pochodzenia. Jedna z nich obojętnie przyjmuje to, co przynosi jej życie, druga z kolei bez skrupułów dąży do spełnienia kolejnych celów. Choć autor skupia się głównie na opowiedzeniu historii Amelii i Rebeki, interesujące jest także "tło" - zarówno historyczne (bitwa pod Waterloo), jak i obyczajowe (opisy spotkań towarzyskich, aranżowane małżeństwa, mezalianse, pojedynki). Tym, co nieco mnie irytowało w trakcie czytania, były momentami nieco zbyt rozległe dygresje, które z jednej strony nieco urozmaicają lekturę, ale jednocześnie spowalniają akcję i chwilami nudzą.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książkę bardzo chciałam przeczytać, bo chce obejrzeć film, a staram się czytać książki przed filmami. Niestety ale przebrnęłam tylko przez pierwszą część. Całkowicie książka nie jest w moim guście. Ale jeśli oddzielę to co nie moje. To sama książka jest ładnie napisana, są opisy, są dialogi i jest sporo opisów emocji. Mimo to jakoś mam wrażenie, że wiele rzeczy zostało bardzo uproszczonych, a niektóre sprawy zostały szybko na kolanie zapisane, przez co straciły swoje możliwości do bycia pięknymi. Nie jest to książka dla wszystkich. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Podróż do XIX-wiecznej Anglii? Z przyjemnością. Proszę jedynie zarezerwować kilka dni i wygodny fotel, podróże wszakże niegdyś trwały dłużej.

Pierwsze co przyciąga pozytywnie wzrok to piękna, stylowa okładka i grubość tomiszcza, która może nieco odstraszać. Jednak jeżeli dasz się pochłonąć klimatowi Anglii z początku XIX wieku, bogactwu strojów i wnętrz, opisom tła historycznego i obyczajów, to kartki będą umykać jedna za drugą. 

Pod piękną okładką książki nie znajdziemy jednak słodkiego romansu, a obraz zepsutego społeczeństwa, gdzie liczy się pieniądz, wpływy i brak skrupułów. Gdzie mądrość, uczciwość i uroda nie są istotne w starciu z bogatym strojem i posagiem . Autor odważnie obnaża i wyśmiewa system społeczny, w którym dominują intrygi, kłamstwa i walka o majątek.

Autor nie stworzył głównych bohaterów, a wielu równie istotnych, bowiem nie bez przyczyny tytuł brzmi „Powieść bez bohatera”. Również nie można powiedzieć, aby któryś z wątków był wiodącym, a tematów do przemyśleń pojawia się tak wiele, ze trudno zawrzeć sedno w kilku słowach recenzji. Warto jednak niewątpliwie wspomnieć o dwóch młodych pannach wkraczających w dorosłość, przedstawionych na zasadzie antagonizmów, z którymi wiąże się cała opisana historia. Rebecca Sharp, wywodząca się z biednej rodziny, inteligentna, urodziwa i sprytna, która posunie się daleko by osiągnąć awans społeczny i która mimo swoich przywar początkowo budzi sympatię. Amelia Sedley, to panna z dobrego, bogatego domu, nieśmiała, skromna i szlachetna, która dla odmiany wydaje się nudna. Jedna z nich chce osiągnąć bogactwo i wpływy w towarzystwie, druga, będąc bogatą z domu marzy jedynie o prawdziwej miłości. Jak daleko się posuną i co będą musiały poświęcić, aby zrealizować marzenia? Poczynania Becky w pewnym momencie wywołują jedynie negatywne uczucia, a i zdana na siebie bezwolna Amelia musi zmierzyć się z realiami życia. 

Autor w sposób szczegółowy opisuje charaktery postaci nie szczędząc im drwiny i cynizmu, obnażając ich najciemniejsze strony i wyśmiewając wyrachowanie. Styl autora pełen ironii i inteligentnego humoru sprawia, że powieść czyta się z prawdziwą przyjemnością.

Napiszę krótko – to trzeba przeczytać. Nie tylko dlatego, że książka znalazła się wśród 100 książek, które według BBC każdy człowiek musi poznać, ale przede wszystkim dlatego, że wiele z poruszanych zagadnień jest aktualnych dziś, tak samo jak ówcześnie. Czyż nie oceniamy niejednokrotnie ludzi „po pięknej okładce”, nie zwracając uwagi co sobą rzeczywiście reprezentują? O ich wartości przesądza fakt, że są bogaci. Pochlebstwa, fałsz i pieniądz dominują na tym „targowisku próżności”, tak samo wyraźnie jak przed 200 laty.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)