Tango
Sławomir Mrożek

Przed tekstami Mrożka bronię się od gimnazjum. Jednak teraz byłam przyjemnie zaskoczona - czyta się łatwo, sens zrozumiały, podobnie jak cały przekaz.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Była to jedna z lepszych lektur, które czytałam ostatnimi czasy. Pomimo totalnego absurdu, który targa tym dramatem, przyjemnie się czytało, nie mówiąc już, że zajęło mi to jeden wieczór. Nawet kilka razy zaśmiałam się, co nieczęsto zdarza się czytając książki narzucone przez Ministerstwo. Artur na początku przedstawiony został jako jedyny 'nienormalny' bohater, który chce w końcu zmienić panujące ogólnie absurdalne zasady. Jednak po czasie popada w coś w rodzaju obsesji, aby uporządkować świat, i właśnie to go ostatecznie gubi. Jak to powiedział Edek, myślał dobrze, ale był narwany. :D

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z tego miejsca muszę się przyznać: "Tanga" w szkole nie czytałam. Dlaczegóż? Otóż nie wiem, był to czas, gdy na złość babci odmrażałam sobie uszy. ;) Ale do rzeczy... "Tango" to sztuka pełna paradoksów i wszechobecnego chaosu. "Nowoczesność" zatrzymała się w jakimś punkcie w przeszłości i nie uznaje zmian. Hołubiona wolność jest w głębi niechcianą karykaturą samej siebie. Poglądy są pustymi deklaracjami, formą, bo tylko formy pragną absurdalne postacie. Jedynie Artur chce prawdziwych zmian, "żywej idei" bo "forma nie zbawi świata", i w ich imię ginie. Wszystko to jak z makabrycznego koszmaru, gdzie bliscy nagle zmieniają się w półsenne zombie i pożerają cię gdy chcesz ich ocalić. Nie muszę chyba polecać, bo i tak większość do przeczytania zmusili/zmuszą w szkole. ;)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bunt przeciwko samemu buntowi. Pozytywnie "pokręcona" sztuka... Jednak gdyby nie była ona moją lekturą, to z pewnością bym po nią nie sięgnęła.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bunt, odwrócenie wartości, forma, sprzeciwienie się dotychczasowym zasadom. Artur, młody, intelektualista, student i przede wszystkim rozdarty wewnętrznie, pragnący zasad i dawnego porządku rzeczy, syn buntowników. Rodzice jego buntowali się przeciwko epoce zasad i ograniczeń, sztywnych gorsetów oraz elegancji. Preferowali skandal, odejście od moralności, życie na przekór innym. Artur natomiast na przekór im i ich rozwydrzeniu pragnie powrotu dawnego porządku. Pragnie by babcia w solidnym wieku czekała już z godnością na śmierć, a nie chodziła w baseball'ówce i trampach, grając w brydża. Pragnie by jego matka była wierna mężowi a nie zdradzała go z Edkiem, pranie by jego ojciec zapanował nad swoim wyglądem zewnętrznym i zachowywał się jak na ojca przystało. Lecz jego pragnienia są jedynie jego niespełnionymi marzeniami, które później niestety upadają. To coś jak motyw świeczki i gasnącej nadziei, jak kontrast masy i jednostki, gdzie jednostka to niemoc w porównaniu z liczebnością masy i choćby nie wiadomo jak próbowała nie zawojuje w pojedynkę świata. Rzeczywistość pokazana w dramacie ma nam uświadomić, że choć ludzie, buntownicy, pragną wolności i anarchii, brak zasad i ogłady może doprowadzić do gorszych zachowań. Bo gdzie nie ma prawa, tam znajdzie się osoba, która to prawo na siłę 'wciśnie'. To coś jak w tym sławnym przysłowiu: "Spróbuj tylko odebrać światu kata, a zamiast ładu w mgnieniu oka zapanuje chaos". Opinia znajduje się również na moim blogu: http://esperazna.blogspot.com/2014/06/tango-sawomir-mrozek.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Podeszłam do niej nieufnie. Przeważnie każda książka, szczególnie lektura, którą zachwycają się inni, mnie się nie podoba, dlatego bałam się, że z tą będzie tak samo i już zaczynałam się martwić, czy to oznacza, że jestem jakaś inna, słabo myśląca. Pozytywnie się rozczarowałam, wręcz odetchnęłam z ulgą, kiedy odkryłam że to naprawdę rewelacyjna książka, z humorem, zrozumiałym językiem, ważnym przesłaniem, którą można czytać dla samej, czystej przyjemności. Każde zdanie miało tutaj ukryty sens, który MOI! zrozumiała. To mądra książka, szczególnie ważna dla nas, dla naszych rodziców i dziadków, którzy obserwowali na własne oczy zmieniający się świat, od emancypacji, przez okupację, po komunizm i jego upadek. Są tutaj przedstawieni artyści, którzy zmieniali świat przez ostatni wiek, wprowadzając anarchię i nadmierny liberalizm, likwidując tradycje i konwenanse. W pewnym sensie rozumiem Artura, jego marzenia, pragnienie "wiatru zmian", jak w tej słynnej piosence Scorpionsów "Wind of change". Każde pokolenie chce się buntować, zmieniać, mieć jakiś cel. Dla mnie książka-arcydzieło! Zdecydowanie sięgnę po kolejne dzieła Mrożka.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bunt przeciwko temu, że nie możemy się zbuntować. Wielopłaszczyznowy dramat, można rozpatrywać na różne sposoby i mimo, że został napisany tak dawno nadal jest aktualny. Nietuzinkowe postacie, świetne dialogi, farsa przeplatająca się z tragedią i ironia obecna prawie w każdej wypowiedzi czyni ten dramat ponadczasowy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książkę zaczęłam czytać ze sceptycznym podejściem, ponieważ nie przepadam za dramatami. Jednak zostałam mile zaskoczona. Mrożek popisowo operuje groteską, co osobiście bardzo mi się podoba. Czytając tę książkę momentami uśmiałam się do łez. Można tu spotkać wiele zabawnych i niepoważnych sytuacji. Pokazuje niecodzienne podejście rodziny do życia. Dodatkowo jest to książka o uniwersalnym przekazie wartości, z którymi mamy do czynienia w wielu epokach. Polecam ta lekturę, jeśli ktoś chce się trochę uśmiać. Przeczytałam ja zaskakująco szybko, bodajże 2 godzinki:)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To było coś fenomenalnego. "Tango", mimo iż na pierwszy rzut oka wydaje się być kwintesencją teatru absurdu, tak naprawdę stanowi trafny komentarz do obecnej rzeczywistości, do życia pozbawionego ideałów. Pokazuje też zgrabnie, że niezależnie od wartości poglądów, gdy żyjemy w utartych schematach (nawet jeśli schematem jest bunt i łamanie schematów) to nie kończy się to dla nas dobrze. Definicję indywidualizmu romantycy mogliby czerpać właśnie z "Tanga". Cieszę się, że ta lektura trafiła w moje ręce. Polecam serdecznie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)