Pasażer
Jean-Christophe Grange

"Pasażer" to powieść matrioszka. Zresztą matrioszki też w niej występują. Dawno nie czytałam powieści z tak pokręconą, zawiłą fabułą, w której nic nie jest oczywiste, a gdy wydaje się, iż wszystko już wiadomo, to zabawa zaczyna się od nowa. Wraz z głównym bohaterem przemierzamy otchłanie jego pamięci, podróżujemy śladami jego przeszłości, by odnaleźć sens wydarzeń. Mathias Freire jest lekarzem pracującym w szpitalu psychiatrycznym w Bordeaux. Pewnego dnia trafia do niego mężczyzna, który doznał amnezji. Mathias czuje się zafascynowany tym wielkim, spokojnym mężczyzną i za wszelką cenę pragnie pomóc mu w odnalezieniu prawdziwej tożsamości. W między czasie w okolicy zostają znalezione zwłoki młodego mężczyzny, który w miejsce głowy ma wsadzony łeb byka. Sprawę Minotaura dostaje kapitan Ana?s Chatelet, kobieta z przeszłością, świetny glina, która od początku czuje słabość do Mathiasa, z którym styka się, gdy podejrzanym o zabójstwo staje się mężczyzna z amnezją. I tu akcja przyspiesza, gmatwa się i zaplątuje tak misternie, że zostałam całkowicie pochłonięta odkrywaniem prawdy. Przed sięgnięciem po lekturę nie czytałam jej opisu. I całe szczęście, gdyż dzięki temu miałam ogromną niespodziankę. Opis zdradza zbyt wiele, pozbawiając czytelnika dużej dozy zaskoczenia. Zalecam więc osobom chętnym na zapoznanie się z tą pozycją, by nie zaglądały do opisów, bo naprawdę frajda i zaskoczenie są o wiele większe, gdy nie zna się ciągu zdarzeń. Ja tylko powiem, że doktor Mathias odkrywa, iż sam jest tzw. pasażerem bez bagażu, czyli osobą, która w wyniku amnezji stworzyła sobie nową tożsamość. Fabuła powieści jest mocno zakręcona i wielowątkowa. Równolegle z poszukiwaniem przez Mathiasa własnej tożsamości, toczy się śledztwo w sprawie morderstw inspirowanych mitologią. Oba wątki łączą się ze sobą a do akcji wkraczają również mordercy na zlecenie. Dzieje się dużo i przede wszystkim szybko. Początkowo dość powolne tempo, w pewnym momencie mocno przyspiesza. Wprawdzie niektóre elementy sensacyjne są lekko naciągane, lecz mnie to zupełnie nie przeszkadzało. Książka pomimo sporej objętości trzymała mnie w napięciu i nie nużyła w żadnym momencie. Byłam pod ogromnym wrażeniem misternie obmyślonej intrygi. Podobało mi się także tło, w którym przewijają się zarówno osoby chore psychicznie, jak i bezdomne. Grange świetnie ukazał środowisko ludzi bezdomnych, ich sposoby na życie, sieci kontaktów i uzależnień. Portret psychologiczny osoby z zagubioną tożsamością moim zdaniem bardzo ciekawy. Stylowi autora nie mogę nic zarzucić, zresztą jest to jeden z moich ulubionych autorów, więc siłą rzeczy jego styl musi mi pasować:) Grange ma niesamowitą zdolność pisania w lekkim stylu o rzeczach wcale nie lekkich, dzięki czemu jego powieści czyta się szybko. Potrafi wciągnąć czytelnika plastycznymi opisami w sam środek akcji i sprawić, iż od jego opowieści nie sposób się oderwać. "Pasażer" przypomina układanie puzzli, z tym, że te puzzle zostały rozrzucone na sporym terenie. Elementy układanki powoli wskakują na miejsce, niektóre ciężko znaleźć, inne zupełnie nie pasują a gdy już wydaje się, że zaraz skończymy, część leży nie na swoim miejscu. Podsumowując jest to bardzo dobry, trzymający w napięciu thriller psychologiczny z elementami sensacyjnymi, w którym inteligentna intryga i szybka akcja oraz mistrzowskie wykonanie, wciągają tak, iż nie wiadomo kiedy powieść się kończy. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wnikając w świat stworzony w najnowszym thrillerze Jeana-Christophe Grange, czułem się jakbym został zamknięty w pomieszczeniu, w którym rozrzucono puzzle, składające się z tysięcy elementów, zaś osoba odpowiedzialna za całkowicie przypadkowe ich rozmieszczenie, wykonała swoją pracę z niezwykłą starannością. Podróżując całkowicie po omacku razem z bohaterem, starałem się poznać tajemnice skrywane w jego psychice oraz poznać sekret związany z zabójstwami dokonywanymi i inspirowanymi mitologią grecką. Kiedy wydawało mi się, że jestem bliski rozwiązania wszelkich sekretów skrywanych w fabule powieści, okazywało się, że muszę wyruszać na kolejny etap eksploracji pomieszczenia, gdzie schowane są brakujące części łamigłówki. Zdarzało się także, że na poczynania bohatera patrzyłem z lekkim przymrużeniem oka, ale wcale nie wpłynęło to ujemnie na moją pozytywną opinię o tej powieści. Częściej jednak byłem pod wrażeniem ogromnej pomysłowości i kunsztu literackiego autora, powodujących takie przyspieszenia akcji, które zapewnić może jedynie kolejka górska. Moje spotkanie z tym opasłym tomiskiem przebiegło bardzo sprawnie i szybko, co tylko potwierdza fakt, że książka nie pozwala na dłuższe z nią rozstania. Doskonale skonstruowana fabuła, prowadzona jest w taki sposób, aby zachęcać czytelnika do przekładania kolejnych stronic książki i zagłębiania się w zakamarki osobowości psychicznie chorych osób, stanowiących tło, ale także będących ważnym elementem powieści. Kolejne moje randez-vous z mistrzem francuskiego thrillera psychologicznego uważam zatem za bardzo udane. Cieszy mnie także fakt, że autor ten utrzymuje cały czas dość wysoki poziom, zapewniając czytelnikom dreszczyk emocji, którego chyba każdy oczekuje po takich książkach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Grange mnie nie zawodzi!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Amnezja to stan, którego wszyscy się boimy. Mathias Freire jest psychiatrą. Anais Chatelet prowadzi dochodzenie w sprawie morderstwa kloszarda. Podejrzanym o jego dokonanie zaczyna być Mathias, który odkrywa, że nie jest tym za kogo się podaje. I w tym momencie czytelnik wkracza w świat, który zaczyna go przerażać. Bohater odkrywa, że miał kilka tożsamości. Pragnie dotrzeć do tej prawdziwej. Jeżeli chodzi o thrillery, to nie przepadam za takimi przepastnymi tomami (książka liczy ponad 700 stron), ale przyznaję, że czyta się świetnie, akcja jest wciągająca i trzyma w napięciu, zaskakujące zakończenie. Całość psuje naiwność niektórych sytuacji, np. gdy bohater walczy z przeciwnikami lub sposób, w jaki odkrywa następną tożsamość.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)