Kawa z kardamonem
Joanna Jagiełło

W swojej trylogii Jagiełło porusza wiele tematów bliskich dojrzewającym nastolatkom. Nie są to jednak postaci mdłe, schematyczne i nieciekawe. Autorka odznacza się już doskonałym, lekkim piórem i kreuje postaci dojrzałe, autentyczne oraz intrygujące. Pomimo młodego wieku bohaterowie trylogii mierzą się z trudnymi problemami. Czasami chciałoby się rzucić wszystko w kąt i gdzieś uciec. Jak w prawdziwym życiu. I, wierzcie mi, nagromadzenie trudnych sytuacji życiowych wcale nie przypomina mozaiki zdarzeń, jakie prezentują opery mydlane. Czytając dzieła Jagiełło, ma się wrażenie, że to historia pisana przez życie, choć w całości powstała w wyobraźni autorki. W twórczości autorki młodość to cecha, którą odznaczają się niemal wszyscy bohaterowie. Także ci starszy, którzy czerpią przyjemność z różnych rzeczy w sposób charakterystyczny dla dziecka, staruszkowie kochający się z taką mocą, jak nastolatkowie przeżywający pierwsze wielkie zauroczenie. Lektura trylogii odmładza, bo jakżeby mogło być inaczej, skoro z każdej strony towarzyszą nam młodzi? „Wesołe jest życie staruszka” śpiewał niegdyś Wiesław Michnikowski. A jakie jest życie współczesnego młodzieńca? Z pewnością ma swoje jasne strony, ale nie wolno zapominać o niedogodnościach. Brak wiedzy i doświadczenia często doprowadzają do popełniania błędów, a postęp technologiczny sprawia, że dzisiejsze małolaty oddalają się od siebie, ograniczając rozmowy do konwersacji internetowych. Joanna Jagiełło jako matka Julki i Basi z problemami dręczącymi nastolatki jest na bieżąco, dzięki czemu pisze o zagwozdkach prawdziwych, a nie wyssanych z palca jak robi wielu współczesnych pisarzy młodzieżowych. Najważniejszymi zagadnieniami poruszonymi w „Kawie z kardamonem” – pierwszym tomie serii – jest tajemnica skrywana przez rodzinę. Dlaczego wszyscy nabierają wody w usta, gdy tylko Linka zaczyna drążyć ten temat? To naprawdę trudna do wyjaśnienia tajemnica. Tym bardziej, że uważają, iż lepiej byłoby, gdyby Linka – główna bohaterka – przestała się nią interesować. Jagiełło ukazuje, jak czuje się nastolatka, której nikt nie chce pomóc, kiedy wszyscy skrywają jakąś tajemnicę. Finalne jej ujęcie w zakończeniu książki zaskakuje i wbija w fotel. Ważny jest również chłód panujący w domu Linki. Kocha matkę, ta jednak przesiaduje w kuchni, pracując na laptopie. Wszystkie sprawy załatwia na ostatnią chwilę, poświęca niewiele uwagi dzieciom. Taka sytuacja ma dobre i złe strony. Linka wcześnie uczy się odpowiedzialności za siebie i młodszego Kaja – jej ukochanego brata – zastępując młodemu matkę. Ale czy ten chłód emocjonalny między członkami rodziny jest dobrą ceną za wcześnie przyjętą odpowiedzialność? Bynajmniej! Więcej: http://recenzjeoptymisty.blogspot.com/2016/08/dorastanie-z-kazdego-punktu-widzenia.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Polecam:)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Często nie zdajemy sobie sprawy, że w naszych rodzinach skryte są sekrety o jakich nie mamy pojęcia. Z reguły to właśnie przez przypadek wychodzą na jaw, a to ujrzymy pozornie nic nie znaczące zdjęcie, a to ktoś życzliwy coś chlapnie, a bezpieczny dotąd świat czterech ścian rodzinnego domu staje się pułapką, od której chcemy uciec. W takiej właśnie nieciekawej sytuacji znalazła się Linka, główna bohaterka powieści Joanny Jagiełło Kawa z kardamonem. 

 
Linka jest uczennicą ostatniej klasy gimnazjum i jak każdego ucznia na tym etapie nauki czekają ją testy gimnazjalne oraz wybór liceum, które pomoże rozwijać jej pasje. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że nagle wszystko zaczyna się w jej życiu sypać: kłóci się z przyjaciółką, wali się jej życie rodzinne, a wybrana przez nią szkoła średnia wydaje się być jedynie odległym marzeniem. Na domiar złego męczą ją niewyjaśnione sny, a w jej ręce wpada zdjęcie sprzed lat, które jedynie dołoży jej problemów. 

 

Dylematy nastolatki 
Życie Linki niby nie różni się specjalnie od życia jej koleżanek - do czasu, gdy nagle opuszcza ich matka. Wszystko spada na głowę głównej bohaterki, bo jej ojczym, pracuje od rana do wieczora. Dziewczyna i tak radzi sobie fantastycznie: sprząta, pierze, gotuje, opiekuje się młodszym bratem i do tego daje sobie radę ze szkolnymi obowiązkami. Tylko gdzieś po drodze gubi siebie i sama poniekąd doprowadza do wielu nieciekawych sytuacji. Autorka nie wybiela swojej głównej bohaterki, czarno na białym ukazuje jej postępowanie oraz relacje z osobami z jej otoczenia. Linka jak każda nastolatka ma swoje za uszami, podejmuje wątpliwe decyzje. 
Rodzinne tajemnice
Fabuła książki w głównej mierze skupia się na odkrywaniu rodzinnych tajemnic. Linka przez przypadek znajduje zdjęcie, które wywraca jej świat do górny nogami. Dziewczyna nie potrafi odpuścić, nawet gdy wie, że odkrycie prawdy może sprawić komuś przykrość, a nawet rozbić rodzinne relacje. Ostatecznie tajemnice te okazują się wielkim brzemieniem, miałam wrażenie, że nawet zbyt ciężkim do udźwignięcia dla nastolatki. 
Ciekawym aspektem całej historii były marzenia senne wplatane na początku kolejnego rozdziału. Tymi natomiast były miesiące od września do czerwca. Razem główną bohaterka przeżywamy cały rok szkolny, od jego rozpoczęcia, poprzez zdawanie egzaminu gimnazjalnego, aż do jego zakończenia. Początkowo niezrozumiałe sny zaczynają łączyć się z historią, splatają się z nią i uzupełniają ją w każdym calu. 

Już dawno nie czytałam książki, która by mnie tak mocno wciągnęła. Joanna Jagiełło w ciekawy sposób prowadzi historię, buduje napięcie i wciąga czytelnika, nie tylko tego nastoletniego, ale też starszego. Z pewnością sięgnę po kolejne części cyklu.    

(Kliknij aby rozwinąć opinię)