Dziedzictwo zła
Margit Sandemo

Tym razem historię mamy podzieloną na dwie części. Pierwsza dotyczy Kolgrima zgodnie z zapowiedzią w poprzednim tomie. Druga natomiast córeczki nietypowego przynajmniej z początku małżeństwa Cecyli i Aleksandra. Nietypowego gdyż Aleksander przez większość swojego życia sądził iż jest homoseksualny. Spotykał się z mężczyznami a Cecylią ożenił się z rozsądku ratując w ten sposób i siebie i ją przed zniesławieniem. Ta historia wydarzyła się jednak w poprzednim tomie. Wróćmy jednak do Kolgrima, bo to on jest najważniejszy w tej części. Drzewo genealogiczne zaczyna powoli się przydawać. Ród Ludzi Lodu stale się rozrasta. Jednocześnie też niektórzy odchodzą na zawsze. Początek opowieści przypomina mi trochę wątek biblijny. Kolgrim z Mattiasem tak bardzo przypominają Kaina i Abla. Dwunastoletni Kolgrim ukrywa swoją prawdziwą naturę dotkniętego klątwą Ludzi Lodu. Udając grzeczne i posłuszne dziecko przymila się wszystkim. Naprawdę jednak jest zły i podstępny. Od początku marzy o tym, by wynieść się z tego domu, osiągnąć coś więcej. Ciągnie go do zła i czarnej magii. Jest zafascynowany skarbem Ludzi Lodu. Zupełnym jego przeciwieństwem jest młodszy brat Mattias. Mimo iż podziwie starszego brata ma złote serce. Posłuszny, wszystkim chce pomagać. Roztacza wokół siebie aurę miłości niczym prawdziwe boże dziecko. To jemu ma być powierzony w przyszłości skarb Ludzi Lodu. Kolgrim zazdrosny o swojego brata postanawia się go pozbyć. Można by się spodziewać, ze jak w Biblii dojdzie do bratobójstwa spowodowanego zazdrością. Jednak nasz bohater zaczyna odczuwać wyrzuty sumienia, spowodowane co prawda bardziej nieuzasadnionym strachem przed karą. Pamięta opowieści Cecyli, że złe olbrzymy nie lubią kiedy ktoś krzywdzi młodsze rodzeństwo. Mimo iż dawno przestał w to wierzyć postanawia zachować brata przy życiu skazując go na jeszcze gorszy los. Tu rozpoczynają się przygody i okres dorastania złotego dziecka, które przepełnia dobrocią innych. Łatwowierny i niewinny Mattias wychowywany w domu gdzie na każdym kroku panuje współczucie i miłość, musi poradzić sobie z okrucieństwem prawdziwego świata. Ma jednak wolę walki i silnego ducha mimo iż wciąż jest jeszcze małym dzieckiem pokazuje jak wiele może zdziałać. Ta część książki strasznie mi się podobała i czytałam ją z zapartym tchem. Zwłaszcza gdy później wróciliśmy do Kolgrima, który uparcie chciał osiągnąć moc i władzę samego diabła. Wzruszająca i trzymająca w napięciu historia. W połowie książki zwalniamy trochę tempo i znów mamy powiastkę typowo miłosną. Cecylia i Aleksander doczekali się bliźniaczego potomstwa Tancreda i Gabrielli. Czas trochę przyśpieszył i oglądamy ich już jako młodzieńców. Gabriella ma wyjść za mąż. Choć jej wybranek starannie wybrany i jak ona twierdzi dba o nią. Partia idealna a jednak dziewczyna nie wydaje się być szczęśliwa. Gabriella nie jest piękną kobietą. Zbyt chuda, mało pociągająca. Nie raz jest jej to wypomniane. Kiedy do małżeństwa nie dochodzi dziewczyna podpada w coraz to większe kompleksy aż w końcu sama doprowadza się do stanu wręcz depresyjnego. Rodzice proponują jej wyjazd do Norwegii, żeby odpoczęła od wszystkiego i odzyskała chęć do życia. Tam dziewczyna zostaje ,,wkopana" w pomaganie sierotą. Zamiast współczucia otrzymuje pewnego rodzaju pogardę własnego zachowania. Czy to pomoże jej stanąć na nogi?Czy warto ponownie otworzyć na kogoś tak bardzo zranione serce? Książka jak zwykle porusza wiele aspektów psychologicznych i życiowych. Wmiesza do tego trochę magii, wzruszeń i scen miłosnych. Jednocześnie pęknie mówi o tym jak ważna jest pomoc innym. Ile daje bycie dobrym nam samym. Możemy przetrwać najcięższe próby zdobywając sobie przyjaciół i pomagając wzajemnie. Nawet kiedy większość świata jest okrutna i brutalna. Książka rozpala taka iskierkę nadziei, że jednak warto być lepszym. Serdecznie polecam. W całą sagę wciągnęłam się niesamowicie i poluje na kolejne tomy. Jeśli będzie tak jak do tej pory na pewno przeczytam calutka serie ale jeszcze długa droga przede mną.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolgrim, potomek Tengela Złego, podstępem wyprowadza mlodszego brata z domu i porzuca śpiącego na rzece. Mattiasa czekają cieżkie czasy. Kolgrim zaś odnajduje skarb Tengela i wyrusza na piszukiwanie niesmiertelnosci.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Spadek Tengela Złego znów daje znać o sobie.Pociąga on za sobą kolejne ofiary. Akcja się coraz bardziej rozkręca.Podoba mi się :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Niestety zło daje o sobie znać po raz kolejny...Ludzie Lodu muszą stawić czoła swojemu dziedzictwu, a Tarjei wystąpić przeciw własnemu bratu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolgrim naznaczony przez moc Złego Tengela jest postacią wiodącą w tym tomie. Jest przeświadczony o swojej wielkości ale młody i zbyt zadufany w sobie. Tarjei uważa, że może wpłynąć pozytywnie na Kolgrima. Jak się potoczą ich losy? Druga część opowiada o losach Gabrielli, którą los sprowadził do Norwegii. Tu musi dojść do siebie i chyba jest ku temu szansa :).

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To już szósty tom Sagi o Ludziach Lodu... Niestety wysiłki Tengela Dobrego w walce ze złem obracają się coraz bardziej w niwecz... Zło zaczyna coraz bardziej ukazywać swe perfidne oblicze... Zapoznajemy się z osobą Kolgrima, a także raz jeszcze spotykamy się z Cecylią, Aleksandrem i Tariejem... Pojawiają się też nowi bohaterowie, a na czoło historii wysuwają się najmłodsi z Ludzi Lodu czyli Niklas i Gabriela... Natomiast Kolgrim, który jest jednym z dotkniętych coraz bardziej odkrywa i uwidacznia dla otoczenia tkwiące w nim dziedzictwo... Pod wpływem zaistniałych okoliczności owo zło objawia się ze wzmożoną siłą... Choć akcja opowieści przechodzi na nieco inne tory nie przeszkadza to w jej odbiorze... Tom ten cechuje się wartką akcją oraz trzyma w napięciu do ostatnich stron....

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Cała seria jak na razie utrzymuje się na podobnym wysokim poziomie, choć zadziwiające jest dla mnie to, że sama autorka jeszcze się nie pogubiła w ilości wszystkich bohaterów i ich imionach. Każda książka różni się od poprzedniej upływem czasu przede wszystkim, wydarzenia dzieją się błyskawicznie i nie ma tu czasu na nudę.

Nadal trochę brakuje mi bardziej wyszukanego języka czy też opisów, jest to jednak kwestia przyzwyczajenia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)