Czas Wagi
Aleksander Sowa

To moje drugie spotkanie z Emilem Stomporem w powieści Aleksandra Sowy „Czas wagi”. Autor sam w sobie jest ciekawą postacią, nie tylko gliniarzem, czynnym gliniarzem ale i prekursorem samodzielnego wydawania własnych książek, o czym wspominałem przy poprzedniej powieści. Powieść inspirowana jest najgłośniejszym porwaniem w III RP, o ile nie najgłośniejszym w historii polskiej kryminalistyki mając na względzie co działo się wokół tej sprawy. Wręcz zjawiska paranormalne i jakby osadzić w innych realiach można by je śmiało nazwać cudami. Sowa perfekcyjnie odtwarza środowisko policyjne, gwarę gliniarzy czy ich życiowe problemy a mistrzostwem jest rozmowa na temat komputeryzacji i funkcjonowania telefonii komórkowej. Tu prawie się popłakałem przypominając sobie pewne sytuacje i rozmowy z „mojej” fabryki. Sowa w latach dziewięćdziesiątych czuje się jak u siebie a to przekłada się na jakość powieści, która jest swoistym dziennikiem ulicy, może trochę na wyrost ale powieść zasługuje na to a przez to i sam autor. Nie ma tu skomplikowanych hipotez, policjantów z gwiazdami szeryfa, miłości do ojczyzny. Jest twarda rzeczywistość lat 90. Sprzedajni gliniarze rodem z epoki minionej, ubecy na stołkach, ubabrany po łokcie wymiar sprawiedliwości, politycy dbający o swoje stołki i wszechobecny brak kompetencji poparty szantażem a w najlepszym razie kolesiostwem. Ale jest też gliniarz, który przyszedł tu aby bronić słabszych …

Historia inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Wstrząsające opisy przeżyc porwanej  kobiety. Ciekawy temat, wciągająca fabuła, ale akcja za bardzo rozciągana. Niektóre potyczki słowne zbyt rozwlekane lub nic nie wnoszące. Razi też wulgarny język policjantów, ale skoro autor jest czynnym policjantem to może tak rozmawiają policjanci między sobą. 

„Czas Wagi” Aleksandra Sowy to czwarty tom serii astronomicznej o policjancie Emilu Stomporze. Fabuła powieści osadzona jest na prawdziwej historii, a właściwie dwóch porwań, do których doszło kilkanaście lat temu. Tu akcja toczy się w 1997 roku, a realia tamtych czasów są dobrze oddane. Zaginęła córka milionera, nie pomógł okup ani prywatny detektyw, więc teraz swoją szansę ma specjalna grupa śledcza. Książka składa się z króciutkich rozdziałów które naprzemiennie opowiadają o działaniach policji i rodziny, a także samej porwanej, przez co fabuła jest bardzo dynamiczna. Do tego wrażenia przyczynia się też naprawdę duża liczba dialogów. Do nich niestety mam zastrzeżenia – moim zdaniem były za bardzo jednolite – wszystkie agresywne, co powodowało narastanie mojej złości, a takiego złego naładowania emocjonalnego nie chcę nawet w kryminałach. To trochę zepsuło mi efekt całej lektury, bo podejrzewam, że gdyby dialogi były napisane z większym wyczuciem, to przecież i fabuła i bohaterowie i przedstawienie sytuacji biznesu w pierwszych latach po PRLu było naprawdę ciekawe. A tak niestety uznaję książkę za średnią.

To kolejna przeczytana przeze mnie książka autorstwa Aleksandra Sowy. Książka jest brutalna, napisana prostym językiem z dużą ilością wulgaryzmów. Zdaję sobie jednak sprawę, że tak rozmawia się w policji i organach ścigania. Fabuła inspirowana została rzeczywistymi wydarzeniami. Jak widać źle jest gdy się nie ma pieniędzy ale gdy się ma w ogromnych ilościach to może być jeszcze gorzej. Pieniądze to władza a dla niej niektórzy zrobią wszystko. Kolejny dobry kryminał autora.

Bardzo ciekawa. Nawiązuje do współczesnych wydarzeń, wartka akcja, chociać trochę niewaiarygodne,że ąż tak bardzo wszyscy chcieli sprawie ukręcić łeb. Ale moą tak jest w rzeczywistośi, aj idealizuję..

Jak zwykle świetna książka. Ciekawa akcja z licznymi zwrotai akcji. Autor stworzył ciekawe postaci- wiele z nich pokazuje, że świat nie jest czarno biały. Nie da sie nie lubić głównego bohatera. Jedyne co mi przeszkadzało to liczne przekleństwa. Samą książkę czyta sie szybko i przyjemnie. Licze na dalsze losy głównego bohatera.