Recenzja książki: Melafiry

Recenzuje: Danuta Awolusi

Melafiry Anny Robak-Reczek to powieść, której nie sposób zaszufladkować. Z jednej strony wciąga jak thriller psychologiczny, z drugiej – czerpie z realizmu magicznego, buduje atmosferę pełną niepokoju i tajemnicy.

Leo wraz z partnerem przyjeżdża do domu swojego przyjaciela Ksawerego. Na pierwszy rzut oka to spotkanie w gronie znajomych, ale od samego początku wyczuwa się, że coś w tym miejscu jest nie tak. Otoczony lasem dom skrywa nie tylko osobistą historię Ksawerego, ale też coś więcej – coś, co manifestuje się w formie tajemniczych świateł, przeszłości wracającej w nieoczekiwany sposób i wydarzeń, które wymykają się logicznym wyjaśnieniom.

Co rządzi Melafirami? Klimat! Anna Robak-Reczek umiejętnie balansuje na granicy rzeczywistości i czegoś nieuchwytnego, pozostawiając czytelnikowi przestrzeń do interpretacji. Czy niezwykłe zjawiska w lesie mają racjonalne wyjaśnienie, czy może są wynikiem czegoś, co umyka ludzkiemu rozumowi? Czytelnik nie otrzymuje jednoznacznych odpowiedzi.

Leo i Ksawery znają to miejsce od dzieciństwa, choć Leo unika powrotu do dawnych wspomnień. Ksawery przeciwnie – podejmuje świadomą decyzję o osiedleniu się tu na stałe, chcąc wychować w tym miejscu swoją chorą córkę, Gaję. Dziewczynka cierpi na Klątwę Ondyny, schorzenie, które sprawia, że jej organizm wymaga stałej kontroli. To ona jako pierwsza dostrzega światła w lesie, to jej rysunki stają się wizualnym zapisem tego, co widziała. Robak-Reczek pokazuje, jak opieka nad chorym dzieckiem wpływa na decyzje życiowe, relacje i sposób postrzegania rzeczywistości.

Bohaterowie są niejednoznaczni. Leo to kobieta o złożonym charakterze – niezależna, ale jednocześnie pełna obaw, emocjonalnie zdystansowana, a jednak silnie związana z Ksawerym i jego córką. Ksawery z kolei wydaje się człowiekiem, który nie boi się podejmować trudnych decyzji, ale czy jego wybór, by zamieszkać w tym miejscu, nie był ucieczką?

Melafiry to powieść dla tych, którzy cenią mroczny klimat. Ta książka wymaga od odbiorcy skupienia i otwartości na różne interpretacje. Balans między realizmem a czymś, co pozostaje niewyjaśnione, jest tu wyjątkowo dobrze wyważony. Autorka udowadnia, że można połączyć thriller psychologiczny z elementami metafizycznymi w sposób, który nie odbiera historii wiarygodności. Melafiry wciągają, niepokoją i pozostają w myślach na długo po zakończeniu lektury.

Tagi: horror horror psychologiczny horror obyczajowy