Córka carycy
Carolly Erickson

Jest to historia opowiedziana przez córkę cara Mikołaja II - Tatianę. Mimo, że jest to opowieść fikcyjna to poznajemy losy rodziny carskiej Romanowów, czasy caratu i rewolucji widziane oczami księżnej Tatiany. Bardzo dobra pozycja pokazująca kawałek historii Rosji. Gorąco polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Córka carycy" to kolejna przeczytana przeze mnie książka Carolly Erickson. Jest to również nie pierwsza moja lektura, której akcja osadzona jest w carskiej Rosji, za panowania ostatniego z Romanowów. Tym razem główną bohaterką, a zarazem narratorką jest jedna z córek cara Mikołaja - Tatiana nazywana przez najbliższych Tanią. Poznajemy ją, jako ponad dziewięćdziesięcioletnią kobietę, która postanowiła pozostawić po sobie testament - swoistą spowiedź życia. Przez te kilkadziesiąt lat nikt, łącznie z dziećmi, nie domyślał się nawet, że Daria Gradow to Tatiana Romanow, cudem ocalała córka batiuszki. Za sprawą opowieści przenosimy się do Rosji jej dzieciństwa, Rosji, w której wielbiono cara i jego rodzinę. Niestety, coraz większymi krokami zbliżał się rok 1918 i rewolucja, która nie tylko zniosła carat, ale również zamordowała rodzinę Romanowów. Autorka na bazie faktów zbudowała zgrabną fikcję literacką. Bardzo dobrze oddała tło historyczno-społeczne w okresie zmiany ustroju. Z jednej strony widzimy tłum, dla którego car był ojcem, tłum, który czcił go i oddawał mu honory, a z drugiej strony rozżalony, rozwścieczony lud robotniczy rządny ,,krwi" i przejęcia władzy. Na początku miałam kłopot z oceną kreacji bohaterów, jednak po przemyśleniu stwierdzam, że nadanie im takich, a nie innych cech było zabiegiem celowym. Bo (pomijając oczywiście fakt, że cudowne ocalenie Tatiany to fikcja - jak wiemy z historii cała rodzina została zgładzona) przeżyła najsilniejsza i najbardziej trzeźwo myśląca osoba. Tania często w przebraniu wymykała się do domów zwykłych ludzi, przebywała w przychodni dla ubogich. Pomimo tego, że kochała rodziców, była świadoma win, które im przypisywano i rozsądnie oceniała zaistniałą sytuację. Powieść napisana jest przyjemnym językiem. Tak jak inne książki Carolly Erickson pełni funkcję edukacyjną - zmusza do zagłębienia się w historię Romanowów, bo jak sama autorka pisze ,,Córka carycy" to wymyślona wersja biografii Tatiany.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tatiana Romanowa była jedną z carskich córek, z domu z tradycjami. Jednak jej życie bynajmniej nie było różowe. W tamtych czasach w Rosji trwały zamieszki, a celem była jej rodzina. Pewnego dnia poznaje brzemienną Darię, siostrę garderobiany, która uciekła z płonącej fabryki. Dziewczyna z początku nie ufała Tanii, ale ta dzięki niej zobaczyła rzeczy, jakich nigdy nie widziała: obrazy nędzy w dzielnicy fabrycznej. Dodatkowo zmartwień dokłada bohaterce zarówno niezrównoważona matka caryca, ,,szalona jak kapelusznik", przeciwko której intryguje babka. Ojciec, car udaje, że nie widzi nic, prowadząc nocne życie hulaki. Ostre ataki choroby (hemofilii) jej brata, sprowadzają do ich domu Rasputina, syberyjskiego uzdrowiciela. Jednak ten pozornie ,,dobry lekarz" odsłania przed Tanią swoje prawdziwe oblicze- podłość i nieokiełznane żądze. Jednakże jej matka, głucha naprawdę, tak bardzo się od niego uzależniła, że chroni go za wszelką cenę. Tania dorasta widząc to wszystko, wmawiając sobie, że taki jest ten świat. Ale są w nim też jasne barwy. Zadurzenie, które przychodzi w wieku 14 lat, które potem zmienia się w przyjaźń, a potem prawdziwa miłość. Bohaterka budzi podziw, bo dzielnie pracuje jako pielęgniarka w szpitalu, do którego napływają ofiary niemiecko-rosyjskiej wojny. Tam też poznaje rannego chłopca Michała, któremu ratuje życie... Pisarka także zaoferowała w swojej powieści historyczny przekrój przez Rosję roku 1915 i dalej. Tajna policja, radykalnie nastawieni robotnicy z ukrytymi bombami, nienawiść do carskiej rodziny i spustoszenie. Nie można ufać nikomu. Szykany i ohydne plotki, a także bolszewicy, którym nikt nie odważył się przeciwstawić zmuszają Tanię i jej rodzinę do podróży na Syberię, porzucenia domu, tego co znane. Co ich czekało na Syberii oprócz zimna i rozpaczy? Tatiana jawi się czytelnikom jako dziewczyna bardzo dojrzała (dojrzalsza od rodziców, sióstr), silna, odważna, jako osoba, która ma nadzieję i wierzy w miłość. Gdy nadeszła ta noc, z ciężkim sercem zmienia tożsamość... Jak pisze autorka w posłowiu ,,Prawdziwej Tatianie nie było dane przed nim uciec (tj. mrokiem), ale powieściowej udało się go pokonać i żyje- na tych stronach i w naszym sercach." Powieść mimo, że fikcyjna, jednak poprzez narrację z perspektywy bohaterki i tła historycznego nabiera dużego prawdopodobieństwa i realności. A taka konstrukcja zakończenia pozwoliła na ujawnienie prawdy o krzywdach, które spotkało carską rodzinę. Natomiast fikcyjni bohaterowie i pewne wydarzenia oraz lekkie pióro pisarki dostarczyły dawki romantyzmu i uroku, uczyniły fakty historyczne bardziej przystępne. Mogę polecić ,,Córkę Carycy" tym, którzy cenią dobrą lekturę opartą na tle historycznych wydarzeń, nawet jeśli jest ubarwiona fikcją. Myślę, że czytanie o losach Tatiany w Rosji w przededniu rewolucji nie pozostawi obojętnym na przedstawione problemy i skłoni do refleksji, że ,,wszyscy jesteśmy częścią historii, każdego dnia dokładamy do niej nasze czyny".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka z pewnością wygrywa całą masą historii Rosji , dlatego dla kogoś takiego jak ja- nigdy nie zainteresowaną wydarzeniami Rosji  początkiem XX wieku - wywarło spore wrażenie i zaciekawienie. Książka przyjemna a świadomość że oparta na prawdziwych wydarzeniach sprawia, że z ogromną chęcią sięga się po nią za każdym razem.

Nie mogę jednak ukryć , że są minusy . Ogromnym jest to, ze po opisie tyłu książki spodziewałam się czegoś o wiele lepszego. Lepszej i rozbudowanej lektury. Wielowątkowości.Tajemnicy i odkrywania tożsamości carycy. Spotykamy tu jednak tylko biografię córki wielkiego cara oraz jej rodziny a cała historia kończy się wraz z jej ucieczką z obleganego kraju. Zdecydowanie brakuje mi tu dalszych losów carycy po zmianie tożsamości .

Mogłaby to być naprawdę piękna powieść z historią w tle a jest tylko próbą opowiedzenia tego co działo się w Rosji początkiem 1900 roku.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Cóż, książka typu co by było gdyby tzn. historia alternatywna. Książka opowiada losy Tatiany, jednej z córek ostatniego cara Rosji. I to jest nawet ciekawe. Minusów książka ma sporo, występują błędy w części gdzie odwzorowywana jest historia prawdziwa, wiele wątków jest nudnych ( czyżby pisane na siłę?), akcja niby miała się toczyć podczas rewolucji, ale raczej to jest mniejszość, większa częc opowiada o losach przed rewolucją. Z carycy zrobiono rozhistetyzowaną kobietę, a z cara nieudacznika. A zachowanie Tatiany... coż, nie wiem czy by mobła tak postępować jak jest tutaj napisane, bo w końu było takie coś jak etykieta. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tytułowa „Córka Carycy” to Tatiana Romanowa – córka Cara Mikołaja II i carycy Aleksandry. To jej historię w ciekawy sposób opowiedziała autorka książki – Carolly Erickson, przenosząc czytelnika w dość odległe już czasy początku XX wieku. I tak wraz z całą carską rodziną znajdujemy się w Rosji na carskim dworze Romanowów w Sankt Petersburgu, który w tamtym czasie został przemianowany przez cara Mikołaja na Pietrogród. Towarzyszymy rodzinie w codziennym życiu, sprawowaniu władzy w Rosji ogarniętej wewnętrznymi niepokojami społecznymi oraz podejmowaniu strategicznych decyzji politycznych, jesteśmy świadkami rodzinnych niesnasek i sporów, poznajemy bliżej sylwetki cara, carycy i ich dzieci.

Łatwo da się zauważyć ogromny rozdźwięk społeczny jaki istniał pomiędzy bogactwem panującym na carskim dworze, a biedą i nędzą poddanych, którzy ciężko pracowali na przepych swoich władców . Carskie dzieci uczyły się ogłady, języków i tańca, miały dostęp do najlepszych nauczycieli i szkół, uczestniczyły w przyjęciach, podróżach po Europie i świecie, wraz z rodzicami brały czynny udział w życiu wyższych sfer. Poddani zaś przymierali głodem, pracowali ponad siły nie mając praktycznie dostępu do opieki medycznej – a wszystko to aby zaspokoić potrzeby dworu. Dochodziły do tego jeszcze kwestie wojskowe: kiepskie dowodzenie podczas walk, brak poszanowania dla ludzkiego życia oraz przegrane wojny i poniesione wówczas straty.

Trudno się więc dziwić, że w zaistniałej sytuacji ludzie zaczęli się buntować przeciwko uciskowi i niesprawiedliwości, a car Mikołaj nazywany jeszcze niedawno „batiuszką” (ojczulkiem) stał się obiektem nienawiści, celem ataków i gróźb zbuntowanej społeczności. W ten sposób pozostająca od trzystu lat u sterów rządów dynastia Romanowów ponosi klęskę i zmuszona jest stawić czoła rewolucji 1917 roku, która ogarnęła cały kraj.

Na tle niekorzystnych wydarzeń politycznych i społecznych toczy się pozornie normalne życie dworskie, członkowie carskiej rodziny przeżywają swoje codzienne smutki i radości, zakochują się, walczą z chorobami duszy i ciała, udzielają się towarzysko i do pewnego czasu żyją jakby ponad politycznymi problemami.
Jedyną osobą w rodzinie Romanowów, która stara się reagować na problemy społeczne jest carówna Tatiana. Dziewczynie nie są obojętne losy poddanych i próbuje w miarę swoich możliwości ulżyć ich doli. Ale to jedynie niewielka kropelka w całym morzu potrzeb…

W książce Carolly Erickson ogólne tło wydarzeń politycznych zostało ubarwione dużą dawką fikcji literackiej, dzięki czemu powieść tak przyjemnie się czyta. Wprowadzenie fikcyjnych bohaterów pozwala lepiej zrozumieć mechanizmy rządzące w carskiej Rosji i dostarcza sporej dawki romantyzmu. Suche fakty historyczne zapewne pozbawiłyby te powieść mnóstwa uroku. Niemniej jej lektura nakłania czytelnika do przemyśleń, wymaga nieco głębszego zastanowienia i nie pozostawia obojętnym na przedstawione problemy.

Polecam „Córkę Carycy” wszystkim, którzy cenią dobrą lekturę opartą na tle historycznych wydarzeń, ale nie pozbawioną klimatu powieści obyczajowej. Jeśli macie ochotę na wycieczkę w przeszłość i odwiedzenie Rosji w przededniu rewolucji to zabierzcie się za lekturę tej właśnie książki. Będziecie mogli potowarzyszyć mieszkańcom carskiego dworu w ich codziennym życiu i zakosztować historii tamtych dni.

Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)