Cała zawartość damskiej torebki
Agnieszka Topornicka

Powieść ta to typowe damskie czytadło, jakich wiele na rynku. Tytuł jest zgubny, bo nijak ma się do treści. Główną bohaterką jest prawie czterdziestoletnia Agnieszka, osoba, która studiowała i wiele lat mieszkała w Nowym Yorku, do Polski wróciła za ukochanym, obecnie jest dyrektorem w szkole językowej. Jej wieloletni związek z Erykiem, dopowiedzmy jeszcze toksyczny związek, rozpadł się. Do tego, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, na drodze Agnieszki pojawia się jej miłość z lat młodzieńczych, niejaki Ksawery Podsiadło. Historia banalna, styl powieści (dialogów) okropnie męczący. To, co miało być zabawne, odpychało mnie wręcz od czytania. Perypetie miłosne Agnieszki pasują mi bardziej do nastolatki, niż do dojrzałej kobiety. Ksawery, który ma do ukochanej pretensje typu: otworzyła drzwi domofonem, a nie zbiegła do niego z rozwianym włosem, jest odpychający. Lubię odstresować się przy lekkiej lekturze, jednak książki pokroju "Całej zawartości damskiej torebki" męczą mnie niemiłosiernie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

No cóż... Kolejna powieść z nurtu "literatury kobiecej" rozumianej, jak się wydaje, tak: ona zawiedziona w miłości, próbuje się pozbierać po nieudanym związku. Jest oczywiście wartościowa, jeśli nie bardzo piękna to jednak na swój sposób atrakcyjna. Dobrze, jeśli jest trochę roztrzepana, niezorganizowana - to przecież takie "kobiece". I słodkie - jak mawia moja córka. Wcześniej, czy później nasza bohaterka - literacka krewna w dziesiątym pokoleniu Bridget Jones - spotyka księcia na białym koniu, który ją zabiera do swojego pałacu i żyją długo i szczęśliwie. Teraz wystarczy podłożyć imiona bohaterów pod postaci z baśni - ona to Agnieszka, a on Ksawery Najpiękniejsze Oczy Świata. Ten zły, co zdradził, to Eryk. Książę Ksawery przybywa autem (niczym Caesar, który "autem venit" ;)), a pałac to wynajęte mieszkanie w centrum Krakowa. Ech, życie... I jeśli w konstrukcji powieści bohaterkę porywa piękny książę, to owa bohaterka ma najczęściej najmniej do powiedzenia. Jest i pachnie. To Ksawery naciska, nalega, wynajmuje, decyduje. A Agnieszka? Ma wątpliwości, obawia się, czy to nie za szybko, szczególnie, że Ksawery święty nie jest i zrobił to samo swojej byłej żonie, co Eryk Agnieszce. Ale zgodnie z konwencją, rzuca się głową w dół w związek i przeprowadza z Gdyni do Krakowa. W powieści "Cała zawartość damskiej torebki" nie ma dla mnie żadnego kryzysu, czegoś, co zmusiłoby bohaterów do konfrontacji - ze światem, ze swoim życiem, z niczym. Jest, jak sugeruje tytuł, przegląd zdarzeń - tak jak czasem przeglądamy swoją torebkę w poszukiwaniu jakiegoś kwitu, czy kluczy. Przez całą powieść czekałam na coś, co mnie zaskoczy. Co wywoła myśl - kurczę, co będzie dalej? Nie ma nic takiego. Nie ma w tej książce żadnego dylematu. Jedno, co zaliczam na duży plus, to poczucie humoru autorki. Myśli głównej bohaterki, jej dialogi z pozostałymi bohaterami skrzą się tym poczuciem humoru. Takim, jaki lubię. Dlatego książkę bardzo dobrze się czyta. Pomyślałam, że w sposobie opisu, zapisu widać potencjał autorki powieści. Żeby jeszcze do tego pojawił się jakiś dylemat, problem do rozwiązania, stawka, o którą zawalczy główna bohaterka. Wtedy powieść nabrałaby rumieńców. A tak - przeczytałam, oddam do biblioteki a za parę miesięcy zapomnę, o czym to w ogóle było.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)