Chłopiec w pasiastej piżamie - cytaty

- A czemu ich nie lubimy? - spytał.
- Bo to Żydzi - odparła.

- Ciekawi mnie to ogrodzenie - odparł głośno Brudno, uznawszy, że od tego właśnie trzeba zacząć. - Chcę wiedzieć, po co tu stoi.
[...]
- To ty nie wiesz? - spytała.
- Nie. I nie rozumiem, czemu nam nie wolno przechodzić na drugą stronę. Dlaczego zabraniają nam się tam bawić?
Ze wzrokiem utkwionym w bracie, Gretel nagle wybuchnęła śmiechem i zamilkła, gdy do niej dotarło, że pyta ją absolutnie poważnie.
- Bruno - powiedziała dziecinnym tonem, tak jakby to było oczywiste. - Ogrodzenie nie jest po to, żebyśmy my tam nie chodzili. To im ma uniemożliwić przechodzenie tutaj.
Brunonowi jednak nic to nie wyjaśniło.
- No, ale dlaczego? - zapytał.
- Bo ich się musi trzymać razem - wyjaśniła siostra.
- Znaczy: z rodzinami?
- Tak, z rodzinami. Ale też chodzi o gatunek.
- A jaki to gatunek? Powiedz!
Wzdychając, Gretel pokręciła głową.
- Żydzi, Bruno. Nie wiesz? Dlatego ich należy trzymać osobno. Żeby się z nami nie kontaktowali.

- Co to za ludzie, ci za domem? - spytał w końcu.
[...]
- Żołnierze, Bruno. - odpowiedział. - I sekretarze, i sekretarki. Pracownicy biura. Przecież już ich znasz.
- Nie wszystkich - odparł Bruno. - Chodzi mi o tych, których widzę z okna. Tych w domkach, tam w oddali. Wszyscy są ubrani identycznie.
- A, oni. - ojciec z lekkim uśmiechem kiwnął głową. - To nie ludzie, Bruno.

- Żołnierze widzą wyłącznie koniec własnego nosa - oświadczyła babcia, nie zważając na dzieci. - W mundurze trzeba się pokazać jak najlepiej. Wy byście się stale tylko przebierali, a robicie takie straszne rzeczy. Wstyd mi za was.